Jezus wywraca stoły, wygania zwierzęta i przekupniów. Ciekawe jak postąpiłby z nami.
Wszyscy – księża i wierni – doświadczamy, na różne sposoby, pokusy, żeby traktować kościół jak sklep. Gdy ulegamy tej pokusie, nasz kościół staje się przedsiębiorstwem religijnym.
Jezus nie zgadza się na to! On chce, aby nasze chodzenie do kościoła, było czymś o wiele większym!

posłuchaj

Jezus pokazuje nam Ojca. Jego słowa i gesty pokazują nam Boga.
Jezus pokazuje pokornego Boga. Takiego Boga trudno przyjąć, trudno naśladować.
Uczniowie, z dzisiejszej Ewangelii, już od kilku lat chodzili za Jezusem. A wciąż w ich sercach nie było umiłowania tego co niskie i pokorne. Jan i Jakub – trony chwały. Dziesięciu pozostałych – święte oburzenie.
Skoro cała 12 Apostołów tak miała, to pewnie i ja, my, kościół.
Jezu, daj nam łaskę pokory.

Posłuchaj: https://soundcloud.com/jezuici/pokorny-bog-jacek-olczyk-sj-homilia

Ojcowie Kościoła rozpoznali w Mądrości Jezusa.
Mądrość jest drogocenna.
Mądrość – Jezus – wybiera trudne drogi. Trudne, ale dobre.
Jezus w swej mądrości wie gdzie jest źródło smutku. Dotyka. Zostawia wolność. Ryzykuje, że od Niego odejdziemy, gdy dotknie naszego nieuporządkowanego przywiązania.
Ryzykuje, bo kocha.

https://soundcloud.com/jezuici/madrosc-kosztuje-o-jacek-olczyk-sj-homilia

Gdy patrzę na św. Stanisława Kostkę, widzę jego uległość wobec woli Bożej i jego upór w wypełnianiu tej woli, wbrew wszelkim przeciwnościom.

Obejrzyj

Bądźcie płodni i rozmnażajcie się. To pierwsze słowa, jakie Bóg skierował do ludzi.

Co Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela. To słowa, które Jezus mówi o małżeństwie.

posłuchaj

Jezus już po raz drugi mówi swoim uczniom o tym, co najważniejsze. Mówi o swojej śmierci i zmartwychwstaniu. Nie ukrywa przed nimi, tego co trudne. Jest prawdziwy.
Uczniowie po raz drugi nie umieją przyjąć Jego zapowiedzi. Tym razem nabierają wody w usta i o nic nie pytają bo się boją.
Jezu uprość nas!

Święta Historia Zbawienia to historia Boga, który coraz bardziej przybliża się do nas ludzi. Uroczystość Rocznicy Poświęcenia Kościoła Własnego pomaga nam dostrzec jakie, tak właściwie, miejsce zajmują chrześcijańskie świątynie, w naszej przygodzie przyjaźni z Bogiem. Bogiem, który jest większy od wszystkiego; którego, nie da się zamknąć, pomieścić, pochwycić. A jednak ten Największy Bóg chce być kimś Najbliższym. Chce mieszkać w nas. W każdej i każdym z nas z osobna i w nas – wspólnocie Kościoła. Ten Bóg – Ojciec, Syn i Duch – chce byśmy zamieszkali w Nim. Na całą wieczność. Domownikami Boga mamy być!

https://soundcloud.com/jezuici/zamieszkani-o-jacek-olczyk-sj-homilia

W niedzielę, 1 października, podczas wieczornej Eucharystii, Anna otrzymała sakramenty Wtajemniczenia Chrześcijańskiego. Chrzest, Bierzmowanie i Eucharystia. Ojciec, Syn i Duch Święty zaprosili tę młodą kobietę do życia wiecznego.

https://soundcloud.com/jezuici/wtajemniczona

W dzisiejszej Ewangelii rozpoznaję trzy warstwy Dobrej Nowiny.

1. Uzdrowienie. Czy mamy tyle wiary i odwagi, by prosić Pana Boga o konkrety dotyczące naszego życia?
2. Wiara nieustępliwa, nawet w chwilach, gdy jak się zdaje, sam Jezus jest głuchy na nasze prośby.
3. Bieda uczniów dla których własny tzw. święty spokój jest ważniejszy od cierpienia osoby, która stanęła na ich drodze.

Radosna Chwila – niespodzianka na koniec homilii.

https://soundcloud.com/jezuici/wielka-wiara-i-radosna-chwila

Dziś, słysząc słowa: udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, prawdopodobnie wyobrażamy sobie rodziców, chrzestnych i płaczące dziecko, któremu ksiądz polewa głowę wodą. Warto sobie uświadomić, że gdy Jezus mówił te słowa Apostołom, to w ich wyobraźni, najprawdopodobniej pojawiło się coś zupełnie innego. Greckie słowo baptizo, którego użył ewangelista, było na codzień używane, aby mówić o zanurzaniu, zamoczeniu, zatopieniu – w wodzie, żeby wyprać, albo w barwniku, żeby zafarbować. Apostołowie mogli mieć przed oczyma także obrzęd, który św. Jan przeprowadzał w Jordanie, a któremu poddał się sam Jezus. Tym razem, ich Mistrz – zabity i zmartwychwstały Jezus – powiedział im, żeby czynili sobie uczniów, którzy będą zanurzeni w imieniu Ojca, Syna i Ducha… Chrzest Święty włącza nas nie tylko we wspólnotę Kościoła, ale przede wszystkim w boską wspólnotę Ojca, Syna i Ducha Świętego. Przez chrzest jesteśmy zanurzeni w boskim, wiecznym życiu. I jak się zdaje nie wystarczy o tym wiedzieć. Żeby tym żyć, potrzeba nam mocy Ducha Świętego. Czy pozwalam Duchowi Świętemu prowadzić mnie ku pełni życia?

https://soundcloud.com/jezuici/pocieszenie-zadnie-wyposazenie-o-jacek-olczyk-homilia

Ostatnia Wieczerza. Panuje podniosła atmosfera. Uroczysty, paschalny posiłek. Zaskakujący gest umycia nóg. Świadomość zbliżającego się rozstania. Jezus mówi do uczniów „ostatnie”, a zatem najważniejsze, słowa. Przykazuje im by się wzajemnie miłowali, tak jak On ich umiłował (J 13, 34). Mówi o tym, że idzie przygotować uczniom miejsce w domu Ojca (J 14, 2). Opowiada o tym, że chce mieć uczniów blisko siebie – przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem (w. 3). Na pytanie Tomasza o drogę, odpowiada: Ja jestem drogą, prawdą i życiem (w. 6). Na prośbę Filipa, by pokazał im Ojca, mówi: Kto mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca (…) Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we mnie (w. 9-11). Jezus odkrywa przed uczniami wszystko, co łączy Go z Ojcem. Niczego nie ukrywa, niczego nie zostawia sobie. Dzieli się z uczniami tym, co ma najcenniejszego – więzią z Ojcem, która jest potężniejsza niż śmierć.
Czy pozwolę, żeby i mnie Jezus wciągnął w tę miłość?

https://soundcloud.com/jezuici/w-domu-o-jacek-olczyk-sj-homilie

Proces rodzenia się i dojrzewania przyjaźni nie jest łatwy. Czasem bardzo boli. Domaga się oczyszczenia, potwierdzania wyboru, zgody na odmienność. Przyjaźń, mimo to (a może właśnie dzięki temu), pozostaje niezwykle życiodajna.

DRZWI – DOM  – SANKTUARIUM, to trzy metafory w które, jakiś czas temu, ubrałem drogę przyjaźni.

W Wielkim Poście ’17 miałem dwa razy okazję wygłosić rekolekcje o przyjaźni.
Najpierw w Toruniu, a potem w Bydgoszczy… :D
Miłego słuchania i życiodajnego przyjaźnienia się Wam życzę.

Nowy wystrój Kaplicy św. Krzysztofa przy Kościele Jezuitów w Łodzi, jest dla mnie jak książka. Za każdym razem, kiedy jestem w Łodzi i odwiedzam tę kaplicę, otwiera się przede mną kolejny rozdział.

Książka nosi tytuł: Narodziny (dla) Kościoła.

Sporo już przeczytałem, ale to jeszcze nie koniec…

Kiedyś pomarzyłem sobie o tym, żeby poprowadzić w tej kaplicy rekolekcje oparte właśnie na jej współczesnym wystroju.

Jak się okazało, to marzenie szybko się spełniło :)

Z rozmowy Jezusa z Samarytanką wiemy, że miała ona pięciu mężów, a kolejny facet, z którym była, nie był jej mężem. Pewnie dlatego przyszła do studni o szóstej godzinie, czyli w samo południe, gdy spiekota jest nie do zniesienia i nikt nie rusza się z domu. Miała nadzieję, że nikogo nie spotka… nie zauważy spojrzeń, nie usłyszy słów, nie zderzy się z ludzką opinią na swój temat. A jednak spotkała Jezusa, który poprosił ją o wodę. Ich rozmowa, szybko doszła do sedna.

Największa życiowa porażka.

Szukała prawdziwej i pięknej miłości, a żyła tylko jej namiastką i miała kiepską reputację w okolicy. W tej samej rozmowie Jezus „przyznał się”, że jest Mesjaszem. Po spotkaniu z Jezusem, kobieta poszła do miasta i mówiła ludziom, że przy studni można spotkać Zbawiciela. Po spotkaniu z Jezusem już się nie bała – spojrzeń, słów, opinii. To właśnie ona, pogubiona, zanurzona w grzechu, spotkała Go jako pierwsza, a potem poszła opowiedzieć o Nim całemu miastu. Już mogła spojrzeć ludziom w oczy.

Jezus chętnie rozmawia z nami o tym, co ważne, bolesne… o porażkach, o grzechu. Rozmowa z Nim przemienia.

https://soundcloud.com/jezuici/najgoretsza-pora-dnia

Kuszenie Jezusa na pustyni następuje po Jego chrzcie w Jordanie. Gdy Jezus wyszedł z wody zstąpił na Niego Duch Święty, a głos z nieba mówił: «Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie» (Mt 3,17). Zaraz potem, to właśnie Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła (Mt 4,1), po czym aż dwie z trzech pokus zaczynają się od słów: «Jeśli jesteś Synem Bożym…» (Mt 4,3.6). Jezus, z jednej strony, znalazł potwierdzenie swojej tożsamości Syna Bożego i decyzji o rozpoczęciu publicznej działalności. Usłyszał, że jest umiłowanym Synem. Z drugiej strony, to Jego boże synostwo bardzo szybko zostało poddane próbom. Ewangelista Mateusz odsłania przed nami bożą edukację. Ojciec nie uwalnia swojego własnego Syna od trudu, zmagań i wątpliwości, ale w Duchu daje Mu je dogłębnie przeżyć. Syn poddaje się tej bożej edukacji i ostatecznie znajduje pocieszenie: Wtedy opuścił Go diabeł, a oto aniołowie przystąpili i usługiwali Mu (Mt 4,11). To zapowiada Śmierć i Zmartwychwstanie Jezusa.

Pokusy Jezusa wplecione są w historię zbawienia.
Może już czas pogodzić się z tym, że i moje pokusy są wplecione w moją historię zbawienia?

https://soundcloud.com/jezuici/aby-byl-kuszony-o-jacek-olczyk-sj-homilie

Ptaki w powietrzu i lilie na polu – „opowiadają” Jezusowi o Ojcu, który jest dawcą życia. Życia wiecznego. Jezus „zapatrzony” w Ojca, przeżywał swoje życie jako dar. Przyjmował ten dar i nie trzymał go dla siebie. Rozdawał swoje życie na prawo i lewo. Hojnie. Na krzyżu oddał je „do końca” – w ręce Ojca i w nasze ręce. Potem było Zmartwychwstanie.
Nie troszczcie się zbytnio o swoje życie; przypatrzcie się ptakom i liliom, jesteście ważniejsi niż one… – to zaproszenie, bym i ja otworzył oczy i rozpoznał w Ojcu dawcę życia. Wiecznego.
Otwarty na wieczność blisko Ojca nie muszę już trzymać się kurczowo mojego życia. Mogę Mu je powierzać i – jak Jezus – rozdawać je innym. Nie troskając się zbytnio o moje życie, mogę zatroszczyć się o królestwo Boga. Tracić życie służąc Bogu i ludziom, i – paradoksalnie – znaleźć jego pełnię! Pełnię, która sięga wieczności.

Panie Jezu… abym przejrzał!

PS. to jest zalążek homilii na 8. Niedzielę Zwykłą. Homilii nie było. Był piękny list ks. bpa.

To chyba najtrudniejszy fragment „Kazania na górze”: nadstaw drugi policzek, odstąp płaszcz, idź dwa tysiące kroków, pożycz… kochaj nieprzyjaciół i módl się za nich… Jezus stawia poprzeczkę bardzo wysoko.
Jego słowa nie są puste. On pierwszy je wypełnił. Gdy umierał na krzyżu, modlił się: Ojcze przebacz im, bo nie wiedzą co czynią (Łk 23,34).
Panie, jak Ty to zrobiłeś?; Czy ja też mogę tak kochać?
Popatrz na Ojca, który rozdaje słońce i deszcz zarówno dobrym jak i złym. Po równo. Hojnie.

Jezus jest „zaparzony” w Ojca. Jest z Nim zjednoczony i kocha tak jak Ojciec. Także nieprzyjaciół.
Eucharystia; jedno ciało; przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie.
Może teraz… choć trochę… tak jak Ty?
Łaska Ojca – jak słońce i deszcz – sprzyja dojrzewaniu do takiej miłości. Także wobec nieprzyjaciół.

#zdrapkawielkopostna – na koniec homilii, kilka słów zachęty do tej wspaniałej akcji!

https://soundcloud.com/jezuici/nieprzyjaciel-boga

Jezus przyszedł wypełnić Prawo. Nadać temu Prawu pełne znaczenie. Wszystko co Jezus zrobił i powiedział jest właśnie tym wypełnieniem. On JEST Słowem Ojca wypowiedzianym do nas, raz na zawsze… tzn. do powtórnego przyjścia! Dopiero „przyglądając” się Jezusowi – historii Jego Życia, Śmierci i Zmartwychwstania – oraz „wsłuchując” się w Jego nauczanie, odkrywamy, co to znaczy: nie zabijaj, nie cudzołóż, nie przysięgaj fałszywie…

W Eucharystii stajemy się z Nim jednym ciałem. Przez Niego, w Duchu, stajemy się jedno z Ojcem. Dzięki Eucharystii bije w nas to samo źródło miłości.

W Nim, z Nim i przez Niego powoli dorastamy, aby jak On, wypełniać Prawo!

https://soundcloud.com/jezuici/wypelnil-prawo

W Księdze Rodzaju są dwa opisy stworzenia człowieka. W pierwszym całe stworzenie i człowiek powstali na Słowo. W drugim przez dotyk i tchnienie… Nie brzydził się Bóg tego prochu. Tego błota. Zechciał pobrudzić sobie ręce, kiedy nas stwarzał. A potem podzielił się z nami swoim wiecznym tchnieniem…

https://soundcloud.com/jezuici/ulepil_i_tchnal

Ewangelia św. Mateusza pokazuje nam Jezusa jako Nowego Mojżesza. Obu cudem ominęła rzeź niewiniątek. Obaj byli w Egipcie. Mojżesz z góry przyniósł Prawo. Jezus usiadł na górze i opowiedział, o co w Prawie chodzi…

Błogosławieństwa są w Ewangelii Mateusza jak Dziesięć Słów w Torze.
Czy dają mi szczęście?

https://soundcloud.com/jezuici/nowy_mojzesz

„Myśl globalnie, działaj lokalnie”.
Śmiem twierdzić, że współcześni mistrzowie marketingu i pijaru mogliby uczyć się od Jezusa. Jezus, o swojej misji, pomyślał najbardziej globalnie jak się dało. Zaczął od powołania uczniów – zadziałał najbardziej lokalnie jak się dało… :)

https://soundcloud.com/jezuici/globalnielokalnie-o-jacek-olczyk-sj-homilia

foto: https://en.wikipedia.org/wiki/Theotokos_of_Vladimir

Pierwszy rozdział Czwartej Ewangelii genialnie nawiązuje do pierwszych rozdziałów Księgi Rodzaju. Ewangelista wskazuje nam na Jezusa – Słowo Ojca – Nowego Człowieka – Początek i Bramę do Nowego Stworzenia. W tym Nowym Stworzeniu niebagatelną rolę odgrywa Maryja – Nowa Ewa.

Chcesz poznać tego Jezusa? Wchodzisz?

https://soundcloud.com/jezuici/dalo-moc

Chrzest Jezusa to przełom w Jego życiu. Zostawia dom, Matkę i idzie przyjąć chrzest od Jana. Ustawia się w jednym szeregu z nami – grzesznikami. Jakby nie chciał pokazywać swej wielkości, bezgrzeszności, swojego bóstwa. Chce być traktowany jak człowiek!

Po chrzcie rozpoczyna się Jego „publiczna działalność”. Misja kochania, służenia, głoszenia – objawiania, że Ojciec jest dobry.

W naszym chrzcie dzieje się to samo… czy podejmuję moją misję – kochania, służenia, głoszenia… ?

https://soundcloud.com/jezuici/chrzest-jezusa

Herod. Choć blisko, to jednak bardzo daleko.
Mędrcy. Choć z daleka, to jednak bardzo bliscy.

https://soundcloud.com/jezuici/herod-i-medrcy

Niezwykła kobieta. Z miłością przyjęła wszystko, co Bóg Jej powiedział. Niczego nie uroniła ze Słowa. Mądrze troszczyła się o to Słowo, które wzięło z Niej ciało. Matka Słowa. Matka Boża. Matka, tego, co boże w nas.

Moja Matka.

https://soundcloud.com/jezuici/ona

Jezus Chrystus jest wcielonym Słowem Ojca. Ostatecznym Słowem Ojca, przez które powiedział nam wszystko o Sobie. To właśnie przez Jezusa Bóg całkowicie nam się objawił, odsłonił. Jedynie powtórne przyjście Jezusa dopełni to objawienie…

I jak to Słowo Ojca zaczyna do nas mówić? Bez słów. Niemowlak!

https://soundcloud.com/jezuici/niemowlak

Popatrzmy na Maryję. Jak bardzo Ona wierzyła w Józefa, w jego dobroć, w jego szacunek do Niej? Jak bardzo ufała, że ten mężczyzna nie zrobi Jej krzywdy, nie zrobi krzywdy Dziecku? Jak bardzo Ona ufała Bogu, który to wszystko, w niewyobrażalny sposób zaplanował?

Popatrzmy na Józefa. Jak mógł poczuć się, gdy zobaczył Ją w ciąży… nie z nim?

Jak Oni poparzyli na siebie nawzajem w tamtej chwili?

Wyobraźmy sobie Ich spotkanie o poranku następnego dnia. Zobaczmy Jej twarz, w chwili, w której zdała sobie sprawę, że w oczach Józefa jest coś innego niż poprzedniego wieczoru. Jak wyglądał moment, w którym już oboje wiedzieli, że będą Rodziną…?
Może Maryja wzięła rękę Józefa i położyła ją na swoim zaokrąglonym już brzuchu…?

Tym razem zamiast homilii, kontemplacja prowadzona.

https://soundcloud.com/jezuici/oczy-jozefa

Dzisiaj ABC uprawy zbóż. No bo, o co, tak na prawdę, chodzi z tym wiejadłem, plewami i omłotem???

Ziarna roślin zbożowych rosną na łodygach, w kłosach, kolbach itp. Gdy już dojrzeją i przestają rosnąć, łodyga przestaje transportować płyny do kłosa, kolby i ziaren. Całość obsycha na słońcu. Po zebraniu zboża, ziarna należy oddzielić od tych suchych szczątków, które je otaczają. I tak, oczyszczone ziarno nazywa się omłotem. A oddzielone od ziarna suche szczątki roślin to plewy.
Wiejadło, to proste narzędzie rolnicze, dzięki któremu oddziela się plewy od ziarna. Istotną rolę w tym oczyszczaniu pełni wiatr. W wiejadle zebrane ziarno podnosi się do góry i powoli wysypuje się je tak, aby wiatr porwał lżejsze plewy i żeby oczyszczony omłot spadł na ziemię (do skrzynki, worka itd.).
Według Jana Chrzciciela Jezus przychodzi z wiejadłem w ręku i przychodzi aby chrzcić nas Duchem Świętym i ogniem.

https://soundcloud.com/jezuici/wiejadlo

Czy pozwalam Jezusowi oczyszczać moje życie? Czy pozwalam Mu oddzielać plewy od ziarna – to co powierzchowne od tego co istotne i życiodajne? Czy pozwalam Duchowi Świętemu, który jest Bożym tchnieniem, Wiatrem, porywać w ogień, te moje plewy…?

To oczyszczenie może trochę boleć. Ale tylko wtedy, gdy dajemy się oczyszczać, stajemy się błogosławieństwem dla innych. Żyjemy tym, co istotne i ważne. Jesteśmy zanurzeni (ochrzczeni) w Duchu Świętym i nasze spotkania, rozmowy, gesty „posolone” są miłością Bożą.

A gdyby tak wszedł tutaj Człowiek. Dłuższe włosy, broda. Jasne spodnie, jasna marynarka. Radosne, jasne oczy. Bystre, żywe spojrzenie. Lekko uśmiechnięty. Pogodny. Świeże, sprężyste ruchy. I gdyby stanął na środku, przed ołtarzem i gdyby zawołał: „Niebo otwarte. Chodźcie za mną. Na rynku, parę kroków stąd jest brama do Nieba. Ustawiliśmy ją z Ojcem. Chodźcie…”

https://soundcloud.com/jezuici/czy-zaufasz

Dwóch łotrów.

Ten nie-dobry. Nie wiemy czy szydzi, czy też może chwyta się „ostatniej deski ratunku”. Albo jest sfrustrowany, bo nie udało mu się uciec od kary, albo „rzutem na taśmę” próbuje jeszcze ocalić swoje życie. Albo wytyka Jezusowi niemoc, albo próbuje Go sprowokować, żeby wreszcie się wkurzył i zrobił cud. Wybawił Siebie i jego od krzyża.

Ten jednak-dobry. On też się chwyta „ostatniej deski ratunku”. Inaczej. Przyjął cierpienie i śmierć, na które zasłużył. Rozpoznał jednak, że Człowiek obok niego to jednak jakiś dziwny Król… Ma władzę nad nienawiścią, szyderstwem, lękiem, odrzuceniem, zemstą… i śmiercią. Że jest w Nim miłość gotowa oddać życie za wrogów. Zapragnął wejść do tego niewidzialnego-na-pierwszy-rzut-oka królestwa. Dostrzegł, że za wejście Tam, nie można niczym zapłacić. Można jedynie poprosić…

Czego spodziewam się od Jezusa Króla? Jak się do Niego modlę? W jakim chcę być królestwie?

Dzisiejsza homilia.

https://soundcloud.com/jezuici/jaki-krol

Moi współbracia ze Szczecina poprosili mnie, żebym dał rekolekcje dla studentów, na tzw. „dobry początek”. Gdy zastanawiałem się nad tematem tych rekolekcji, zerknąłem na liturgię tych dni. Niedziela misyjna, a potem trzech męczenników: Ignacy Antiocheński, Łukasz Ewangelista i Jerzy Popiełuszko. Wiara cenniejsza od życia… stąd temat: „Stawka większa niż życie”.

W czasie rekolekcji dawałem „zadania domowe”, które są tu: stawka.

Izajasz opowiada nam o czułości Boga. Posługuje się obrazem matki, która karmi piersią swoje dziecko.

Wczoraj miałem swoją małą rocznicę. 3 lata temu razem z Arturem, Romkiem, Mateuszem, Cześkiem i Krzyśkiem przyjęliśmy święcenia prezbiteratu – zostaliśmy księżmi.

Na pierwszy rzut oka nie było kolorowo:
Pierwszy rok – studia. Niestety nie udało mi się ich skończyć – bolesne doświadczenie porażki.
Kolejne dwa lata, to praca przy organizacji programu MAGIS 2016. Kontakty „biznesowe”, sprawy organizacyjne, stress, jakiego nigdy wcześniej nie przeżywałem… i na prawdę mało pracy duszpasterskiej. Marzyła mi się praca z ludźmi, dawanie CD, więcej głoszenia Słowa, więcej spowiadania…

Na drugi rzut oka pojawiają się kolory:
Waldek, Marek i Jacek (w pierwszym roku) oraz dwa Pawły i Bartek (w drugim roku) – świetni ludzie, dobra współpraca, dobre rozmowy, dużo wspólnej dobrej roboty. Wielu wspaniałych ludzi, którzy nam pomogli/pomagają. No i niemożliwa do przeoczenia boża dobroć.

Te 3 lata to dużo mojej słabości, trudności z modlitwą, lenistwa lub uciekania od przykrych czasem obowiązków… grzech.

Te 3 lata to doświadczenie ogromnej hojności – ze strony ludzi, ze strony Kościoła i Towarzystwa. Widzę w tym hojność Boga… miłosierdzie.

Te 3 lata to czas, w którym byłem/jestem uzdrawiany z pokładania nadziei we mnie samym.

Jednym słowem: DZIĘKUJĘ (gr. ευχαριστώ)

To były 3 dobre lata mojego życia. Dobry fundament, aby śmiało iść dalej!

Ewangelia nie jest tanim pocieszeniem. Jest pocieszeniem prawdziwym, okupionym krwią i śmiercią Jezusa. Ewangelia przywraca wiarę w miłość silniejszą od śmierci. Trzeciego Dnia Zmartwychwstał!

Uroczystość Trójcy Świętej.

homilia: