Na Ukrainie mija czwarty miesiąc od wybuchu wojny. Od tego czasu Lwów stał się miastem-ostoją dla uchodźców. Tam też JRS Ukraine prowadzi dwa domy dla uchodźców.

Osoby, którzy korzystają z pomocy JRS, pochodzą ze wschodu Ukrainy: z Lisiczańska, Siewierodoniecka, Bachmutu, Pokorowska itd. Niektóre z tych miast znalazły się obecnie w centrum działań wojennych. Jest to niezwykle trudna sytuacja dla pochodzących z nich ludzi, którzy utracili swoje miejsce na ziemi. Na domiar złego osoby te mają za sobą trudne doświadczenia i przeżywają traumę. Jeden z pracowników domu we Lwowie opowiadał mi o dwóch dzieciach, które na sygnał syreny – często rozlegający się we Lwowie – kryły się w szafie lub pod stołem i zastygały, całkowicie pogrążone w przerażeniu. Jednocześnie uchodźcy śledzą regularnie informacje o działaniach wojennych ze względu na troskę o bliskich, których pozostawili na wschodzie Ukrainy. Były takie rodziny, które nie wytrzymały rozłąki i po kilku tygodniach spędzonych we Lwowie powróciły do swoich miast, mimo niebezpieczeństwa, jakie się z tym wiąże.

Pracownicy domy robią co w ich mocy, aby wesprzeć uchodźców. Dbają także o dobre funkcjonowanie domu. Wymaga to mierzenia się z wieloma  prozaicznymi trudnościami. Po pierwsze pracownicy domu troszczą się o zaopatrzenie. Na ten moment nie brakuje im niezbędnych rzeczy, ale należy być czujnym, bo sytuacja jest niepewna. Wyzwaniem jest także zorganizowanie czasu sporej grupce dzieci, która zamieszkuje w domu – tym bardziej, że to właśnie zabawa pozwala im na zapomnienie o ciężarach sytuacji wojny. Nie jest to jednak łatwe zadanie, ponieważ współcześnie dzieci szybko nudzą się nowymi formami zabawy. Jeden z pracowników opowiada mi, że gdyby tylko były fundusze i nadarzyła się okazja to marzy mu się zakupienie trampoliny. Kolejnym wyzwaniem jest także wzajemne dostosowanie się mieszkańców do siebie. Każda rodzina przyzwyczajona jest bowiem do własnego trybu życia – tutaj jednak muszą zgodzić się na wspólne zasady tak, aby uszanować się wzajemnie, co nieraz nie jest łatwe.

JRS na Ukrainie prowadzi dwa domy dla uchodźców. Pierwszy z nich istnieje od 2008 roku, drugi powołano przed miesiącem w Brzuchowichach pod Lwowem w odpowiedzi na trudną sytuację związaną z napływem tysięcy uchodźców do Lwowa. W każdym z tych domów mieszka ok. 25 osób.

Jeden z pracowników domu dla uchodźców powiedział o mieszkaniu we Lwowie: „tutaj jesteśmy jak w raju”. Nawiązywał do okropności jakich doświadczają ludzie na linii frontu, w porównaniu z którymi Lwów może się wydawać spokojnym miastem. To jest także doświadczenie osób, które przybywają do Lwowa ze wschodu. Dziwny to jednak raj, gdzie regularnie rozlegają się sygnały syren, a codzienność jest naznaczona niepewnością towarzyszącą wojnie.

]]> https://jezuici.pl/2022/06/pomoc-w-charkowie/ Wed, 08 Jun 2022 09:00:08 +0000 https://jezuici.pl/?p=76688 W Charkowie, jednym z tych miast, które znalazły się na linii frontu, od końca marca posługuje jezuita o. Mykhailo Stanchyshyn. Poniżej prezentujemy krótki wywiad, w którym o. Mykhailo dzieli się swoim doświadczeniem pracy w Charkowie. Charków jest jednym z tych miast, które najbardziej doświadczają okropności wojny. Jak wygląda sytuacja w tym mieście? Kiedy przyjechałem do […]]]>

W Charkowie, jednym z tych miast, które znalazły się na linii frontu, od końca marca posługuje jezuita o. Mykhailo Stanchyshyn. Poniżej prezentujemy krótki wywiad, w którym o. Mykhailo dzieli się swoim doświadczeniem pracy w Charkowie.

Charków jest jednym z tych miast, które najbardziej doświadczają okropności wojny. Jak wygląda sytuacja w tym mieście?

Kiedy przyjechałem do Charkowa, miasto było ostrzeliwane od rana do nocy. W północnej części miasta nie ma pojedynczego budynku, który nadawałby się jeszcze do odbudowy.  Większość z tych zniszczonych budynków to po prostu bloki mieszkalne. Zostały ostrzelane bez żadnej przyczyny – tam nie było żadnego wojska, nie były to też obiekty strategiczne.

Ja mieszkam w centralnej części miasta ok. 7 kilometrów od tej strefy najbardziej dotkniętej przez wojnę. Tutaj sytuacja była i jest lepsza, choć nie brakowało eksplozji. Pewnego dnia także i moje mieszkanie zostało ostrzelane. Miałem wówczas szczęście, że ocalałem. Akurat tego dnia stał przed moim oknem minivan – gdyby nie on nie rozmawiałbym już dzisiaj z tobą. Pocisk, który przyleciał, wybuchł bowiem akurat za tym samochodem. Pod wpływem wybuchu wszystkie okna w wieżowcu rozbiły się poza tymi na parterze i dwóch piętrach powyżej, a to dzięki owemu busowi, który zasłonił je od wybuchu. Sam bus został dosłownie rozerwany przez eksplozję.

Od połowy maja sytuacja jest dużo spokojniejsza. Nadal jednak każdego dnia dochodzi do wybuchów i giną ludzie. W ostatnim czasie udało się ewakuować ludzi, którzy ostatnie trzy miesiące spędzili w metrze. Ponadto wielu ludzi wraca obecnie do Charkowa. W samym mieście zaczęły także kursować autobusy i uruchomiono oświetlenie uliczne. Zresztą od początku wojny zaskakuje mnie, że miasto jest czyste i zadbane. Gdy tylko przylatuje bomba i niszczy gmach ludzie gromadzą się i sprzątają ulice, tak że zostaje jedynie zniszczony budynek. Klomby są pełne kwiatów, w parkach drzewa są przycinane…Jest to wszystko wyrazem walki o życie mieszkańców Charkowa.

W jaki sposób wygląda Ojca posługa w Charkowie? I jak Ojciec przeżywa ten trudny czas?

Jestem zaangażowany w działalność  centrum pomocy humanitarnej, które wraz z początkiem wojny otworzył biskup charkowski Wasyl Tukhapets. Centrum działa przy katedrze św. Mikołaja. Dystrybuowane są: żywność, leki, chemia, odzież itp. Centrum było otwarte przez trzy dni w tygodniu aż do początku czerwca. Pojedynczego dnia po pomoc zgłaszało się nawet do półtora tysiąca osób, a z kolei w czasie świąt udało nam się rozdać dwa tysiące paczek z pomocą. Obecnie centrum jest otwarte raz w tygodniu, ponieważ znaczenie mniej transportów z produktami dociera do nas w ostatnim czasie. Z tego też powodu postanowiliśmy ułatwić transport i otwarliśmy Kwaterę Główną Pomocy Humanitarnej we wsi Czyszky pod Lwowem. W ten sposób pomoc z zachodu może dotrzeć pod Lwów, my zaś organizujemy transport wewnątrz Ukrainy. Ponieważ jednak są coraz większe trudności z dostępem do paliwa i transport ten sporo kosztuje, staramy się obecnie raczej o zdobywanie funduszy, tak aby móc zakupić produkty na miejscu.

Obok pomocy humanitarnej, jestem zaangażowany również w pracę pastoralną. Trzeba zaznaczyć, że w ostatnich trzech miesiącach znaczenie więcej ludzi zaczęło uczęszczać do tutejszej parafii. Wielu ludzi prosi o także o chrzest swoich dzieci. W ostatnim miesiącu parafia zaangażowała się także w organizację zajęć dla dzieci, ponieważ przedszkola i szkoły są pozamykane. Takie zajęcia prowadzimy dwa razy w tygodniu. W tym samym czasie odbywają się także konferencje dla dorosłych. Codziennie celebrujemy również msze święte i – co zaskakujące – każdego dnia przychodzą na nie nowe osoby.

Jestem bardzo wdzięczny za możliwość posługi w Charkowie. Jestem wdzięczny, że ​​mogę przez posługę spotykać Pana w tak wielu ludziach, w ich życiorysach, we łzach radości i często wielkim lęku, bólu i smutku. Muszę powiedzieć, że patrząc na ostatni czas widzę, że Pan Bóg ma większe możliwości i większe plany niż moje ograniczone myślenie.

o. Mykhailo Stanchyshyn SJ – Jezuita, doktor nauk teologicznych. Studiował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, Uniwersytecie w Genewie oraz na Uniwersytecie Monachijskim (doktorat). Specjalizuje się w dawaniu rekolekcji ignacjańskich oraz w kształceniu kierowników duchowych. Założył wspólnoty dla matek wielodzietnych na zachodniej Ukrainie. Obecnie pracuje w Charkowie.

               Three months have passed since the beginning of the war in Ukraine. During this period, thanks to the commitment of parishes and other Jesuit works, many people affected by the war have been helped.

Aid in Ukraine

               Until the Easter holidays, the Jesuit retreat house in Khmelnitsky functioned as a stopover point where people on the move could spend one or two nights. Up to 70 people a day were received. In total, more than 1,000 people took advantage of this opportunity. At the same time, the refugee house in Lviv also regularly welcomed families, and they could stay as long as they needed. In this way, around 150 people were helped in the run-up to Easter. At present, both the Lviv and Khmelnitsky Houses are accepting refugees for longer periods. As of today there are 18 people in Lviv, although two more families are expected to join soon, while 58 people are staying in Khmelnitskyi. At the same time, the management of the Lviv house has rented a house in Briukhovychi near Lviv, where more people will soon be admitted. This will be the third Jesuit place for refugees in Ukraine.

Aid in Poland

Playground in Gdynia. Photo made by Sergi Camara.

               In Poland, during the first month of the war, 118 people were received in Jesuit houses and parish rooms, which had been adapted to this aim. In April, a further 51 people were taken in, while at the same time 20 people left our houses for Ukraine or western countries. At the beginning of May, 149 refugees were staying in our premises.

               Our works also undertook various other activities to assist the refugees. Until the beginning of April, our „Jesuits for Ukraine” team cooperated with various organizations that were then organizing the process of accepting refugees in Western countries. In this way we managed to find accommodation for 478 people. At the beginning of May another transport, now organised by Rotary International, left Poland. Another 22 people then took advantage of the opportunity to live in the West.  A group of 50 people from Warsaw to Marseille is also due to leave soon.

Language course classes in Jastrzębia Góra.

               At present, a major undertaking in Poland is the organisation of language courses. This activity involves the Jesuit Centre of Education in Nowy Sącz and the Holy Spirit Parish, the Jesuit University in Kraków, the Jesuit Social Centre „In Action”, as well as St. Ignatius Loyola and St. Andrew Parish in Jastrzębia Góra, and the parish of St. Klemens Dworzak in Wrocław. In total, about 268 people are currently taking advantage of the opportunity to learn Polish offered by these works. It is worth noting that in this group are also children, for whom special groups have been prepared, where they learn through play. Apart from these undertakings, the Jesuit works also undertake other initiatives. In Nowy Sącz, the „Czerwona Kalina” centre was opened, where, apart from language classes, integration activities for Ukrainian children are regularly held. At the Ignatianum Academy, there is a psychological help point for refugees. Similarly, psychological assistance is offered by the Vinea Foundation in Poznań. In Gdynia, five Ukrainian pupils were admitted to the Jesuit School Complex and six children were admitted to the nearby 'Drużyna Kostki’ nursery school.  Two children from Ukraine were also admitted in a kindergarden in Myslowice.

               We did not expect three months ago that the war would broke out. In such situation thanks to the spontaneous and energetic activities of various groups and individuals, it was possible to support the refugees. It was an extremely intense period, and the above-mentioned figures on the assistance provided by Jesuit works cannot show the many human stories, struggles and encounters that lie behind these statistics. At the same time, we are faced with the need to organise long-term assistance for refugees in Poland. With this goal in mind, our „Jesuits for Ukraine” team has begun working with two international organizations: Jesuit Refugee Service and Xavier Network.

Mijają trzy miesiące od rozpoczęcia wojny na Ukrainie. W tym okresie dzięki oddolnemu zaangażowaniu parafii i innych dzieł jezuickich udało się pomóc wielu osobom dotkniętym skutkami wojny.

Pomoc na Ukrainie

               Do czasu świąt wielkanocnych jezuicki dom rekolekcyjny w Chmielnickim funkcjonował jako punkt przestankowy, gdzie ludzie w podróży mogli spędzić jedną lub dwie noce. Przyjmowano nawet 70 osób dziennie. Łącznie z tej możliwości skorzystało ponad 1000 osób. W tym samym czasie dom dla uchodźców we Lwowie także regularnie przyjmował kolejne rodziny, przy czym mogły się one zatrzymać tak długo, jak długo tego potrzebowały. W ten sposób w okresie do świąt wielkanocnych udzielono pomocy ok. 150 osobom. Obecnie zarówno dom we Lwowie jak i Chmielnickim przyjmują uchodźców na dłuższy okres. We Lwowie na dzień dzisiejszy przebywa 18 osób, choć wkrótce mają dołączyć jeszcze dwie rodziny, podczas gdy w Chmielnickim przebywa 58 osób. Jednocześnie zarząd domu we Lwowie wynajął dom w Brzuchowicach p. Lwowem, gdzie wkrótce zostaną przyjęte kolejne osoby. Będzie to trzecie jezuickie miejsce dla uchodźców na Ukrainie.

Pomoc w Polsce

Zdjęcie z placu zabaw przy przedszkolu „Drużyna Kostki” w Gdyni. Zdjęcie wykonał Sergi Camara.

               W Polsce, w pierwszym miesiącu wojny do jezuickich domów i odpowiednio przystosowanych pomieszczeń parafialnych przyjęto 118 osób. W kwietniu przyjęto kolejne 51 osób, przy czym jednocześnie 20 osób opuściło nasze domy, wyjeżdżając na Ukrainę lub do krajów zachodnich. Na początku maja w naszych domach przebywało 149 uchodźców.

               Nasze dzieła podjęły także różne inne działania, aby wspomóc uchodźców. Aż do początku kwietnia nasz zespół „Jezuicka Pomoc dla Ukrainy” współpracował z różnymi organizacjami, które wówczas organizowały proces przyjmowania uchodźców w krajach zachodnich. W ten sposób udało się znaleźć miejsce zamieszkania dla 478 osób. Z kolei początkiem maja wyjechał transport organizowany przez Rotary International. Kolejne 22 osoby skorzystały wówczas z możliwości zamieszkania na Zachodzie.  Wkrótce ma także wyruszyć grupa 50 osób z Warszawy do Marsylii.

Obecne działania

Kurs językowy w Jastrzębiej Górze.

               Obecnie dużym przedsięwzięciem w Polsce jest organizacja kursów językowych. W tę działalność są zaangażowane: Jezuickie Centrum Edukacji w Nowym Sączu oraz Parafia Ducha Św., Akademia Ignatianum,  Jezuickie Centrum Społeczne „W Akcji”, a także Parafia pw. Ignacego Loyoli i Andrzeja Boboli w Jastrzębiej Górze oraz parafia pw. Klemensa Dworzaka we Wrocławiu. Łącznie ok. 268 osób korzysta obecnie z możliwości nauki języka polskiego oferowanej przez te dzieła. Warto podkreślić, że w tej grupie są także dzieci, dla których przygotowano specjalne grupy, gdzie uczy się poprzez zabawę. Poza tymi przedsięwzięciami jezuickie dzieła podejmują się także innych inicjatyw. W Nowym Sączu otwarto punkt „Czerwona Kalina”, w którym obok zajęć językowych, regularnie odbywają się zajęcia integracyjne dla dzieci z Ukrainy. Na Akademii Ignatianum działa punkt pomocy psychologicznej dla uchodźców. Podobnie, pomoc psychologiczną oferuje fundacja Vinea w Poznaniu. Z kolei w Gdyni, w Zespole Szkół Jezuitów przyjęto 5 uczniów z Ukrainy, a ponadto w pobliskim przedszkolu „Drużyna Kostki” przyjęto 6 dzieci.  Dwoje dzieci z Ukrainy przyjęto także w żłóbku w Mysłowicach.

               Sytuacja wojny była dużym zaskoczeniem przed trzema miesiącami. Dzięki spontanicznej i energicznej działalności najróżniejszych grup i osób, udało się wspomóc liczną grupę uchodźców. Był to niezwykle intensywny okres, a wymienione powyżej dane dotyczące pomocy udzielanej przez dzieła jezuickie, nie zdołają pokazać wielu ludzkich historii, zmagań i spotkań, które się kryją za tymi statystykami. Jednocześnie stoimy wobec potrzeby zorganizowania pomocy długoterminowej dla uchodźców na terenie Polski. Mając na uwadze ten cel nasz zespół „Jezuicka Pomoc dla Ukrainy” rozpoczął współpracę z dwoma międzynarodowymi organizacjami: Jesuit Refugee Service oraz Xavier Network.

In the last two months, refugees from Ukraine have settled in most Jesuit parishes and communities. We are currently hosting 148 people in our homes and parish premises. This is an unusual experience, bringing with it much good and surprise. Below are some of the recent events related to helping the refugees.

The remarkable concert in Wrocław

In the parish of Klemens Dworzak in Wrocław on Divine Mercy Sunday an unusual concert took place entitled „True Belarus for Ukraine”. Three professional opera singers from Minsk performed the following works: „Maria Regina Mundi” , „Polonaise” , „Thank you Lord” „Blessed”, „Ave Maria” and „Revie ta stognie Dnieper szerny” – a song – symbol of Ukrainian struggle and „Mahutny Boża” (God Almighty) – a song considered to be an unofficial religious anthem of the Belarusian national movement. Two of the performers are repressed people who were banned from performing at the Belarusian Opera House. The singers donated the money collected during the concert to the refugees hosted by the parish – with this gesture they wanted to help the Ukrainians who found themselves in an even more difficult situation than their homeland.

As Father Superior Janusz Sliwa underlines, the group of 26 people who moved into the catechetical house a month ago are finding their way very well in the new situation. There is also much cooperation among them even though the families did not know each other before. For example, one old lady has become involved in taking care of bringing the children home from school. Parishioners are also very engaged. Some time ago, a request was made to run a Polish language course for visitors from the Ukraine, and in a very short time, several Polish language teachers were willing to take on this task. In turn, another person decided to organise a trip to the zoo for the guests, which turned out to be an excellent idea, especially as there are many children in the group living in Wrocław.

Refugees in Jesuit parish in Bytom

Parishioners in Bytom have also become very attached to the group of refugees who came to their parish over two months ago. There are currently 12 women and children living there. On Divine Mercy Sunday a café was opened in the parish, which was an opportunity to celebrate together – an occasion made all the more appropriate by the fact that Resurrection Sunday in the Orthodox Church was celebrated that day. On this occasion, cakes were also taken to a school located in the parish, where there are currently about 50 people from Ukraine. Nine boxes of gifts were also collected for this school as part of the collection accompanying Easter.

Psychological support in Poznań

A little later, on the first weekend of May, open days were held in Poznań in the counselling centre of the Vinea Foundation, during which it was possible to take part in sensory therapy and art therapy classes. As Fr Grzegorz Dobroczyński SJ, a member of the board of the Vinea Foundation, reports:

Actually, this is the official beginning of activities. In April we worked conceptually on preparing the offer for refugees, assembling the team and preparing the necessary materials.

Currently, the counselling centre offers psychological help: individual and group therapies for people of different age groups. Importantly, the help is provided in Ukrainian.

The above information is only a small part of the various activities and stories related to hosting people from Ukraine. For refugees, it is a time of taking their first steps in a new country – at the same time, despite their involvement, many of them are waiting for the moment when they will be able to return to their homes.

W ostatnich dwóch miesiącach w większości jezuickich parafii i wspólnot zamieszkali uchodźcy z Ukrainy. Obecnie w naszych domach i pomieszczaniach parafialnych gościmy 148 osób. Jest to niecodziennie doświadczenie, niosące z sobą wiele dobra i zaskoczeń. Poniżej prezentujemy kilka z ostatnich wydarzeń związanych z pomocą uchodźcom.

Niezwykły koncert we Wrocławiu

W Parafii pw. Klemensa Dworzaka we Wrocławiu w Niedzielę Miłosierdzia Bożego miał miejsce niezwykły koncert pt. „Prawdziwa Białoruś dla Ukrainy”. Trzech profesjonalnych śpiewaków operowych z Mińska wykonało następujące utwory: „Maria Regina Mundi” , „Polonez” , „Dzięki Ci Panie” , „Błogosławieni” „Ave Maria” oraz „Rewie ta stognie Dniepr szeroki” – pieśń -symbol walki ukraińskiej i „Mahutny Boża” (Boże Wszechmocny) – pieśń uznawaną za nieoficjalny hymn religijny białoruskiego ruchu narodowego. Dwóch z wykonawców to osoby represjonowane, którym zakazano występów w Operze Białoruskiej. Pieniądze zebrane podczas koncertu śpiewacy przekazali dla uchodźców goszczonych w parafii – tym gestem chcieli się przysłużyć Ukraińcom, którzy znaleźli się w jeszcze trudniejszej sytuacji niż ich ojczyzna.

Jak podkreśla O. Superior Janusz Śliwa, grupa 26 osób , które zamieszkały w domu katechetycznym miesiąc temu bardzo dobrze odnajduje się w nowej sytuacji. Nie brakuje też współpracy między nimi, pomimo że wcześniej osoby te nie znały się wzajemnie. Przykładowo, jedna Pani, będąca już na emeryturze, podjęła się przyprowadzania dzieci ze szkoły. W pomoc angażują się również bardzo chętnie parafianie. Jakiś czas temu zgłoszono potrzebę poprowadzenia kursu języka polskiego dla gości z Ukrainy i w bardzo krótkim czasie zgłosiło się kilka polonistek chętnych do podjęcia się tego zadania. Z kolei inna osoba postanowiła zorganizować dla gości wycieczkę do zoo, co okazało się doskonałym pomysłem, zwłaszcza, że w grupie zamieszkującej we Wrocławiu jest wiele dzieci.

Relacja z Bytomia

Również w Bytomiu parafianie bardzo się związali z grupą uchodźców, która przyjechała do ich parafii ponad dwa miesiące temu. Obecnie na tamtejszej placówce przebywa 12 kobiet z dziećmi. W Niedzielę Miłosierdzia Bożego w parafii otwarto kawiarenkę, co było okazją do wspólnego świętowania – była to tym bardziej dobra okazja, że tego dnia świętowano Niedzielę Zmartwychwstania w Kościele Prawosławnym. Z tej okazji zawieziono również ciasta do pobliskiej szkoły, w której przebywa obecnie ok. 50 osób z Ukrainy. Dla tej szkoły zebrano także 9 skrzynek z darami w ramach zbiórki towarzyszącej świeceniu pokarmów.

Pomoc psychologiczna w Poznaniu

Nieco później, w pierwszy weekend maja w Poznaniu, w poradni Fundacji Vinea  odbyły się dni otwarte, w ramach których można było wziąć udział w zajęciach terapii sensorycznej i arteterapii. Jak informuje O. Grzegorz Dobroczyński SJ, członek zarządu fundacji Vinea:

Właściwie jest to oficjalny początek działań. W kwietniu bowiem pracowaliśmy koncepcyjnie nad przygotowaniem oferty dla uchodźców, zgromadzeniem zespołu oraz przygotowaliśmy potrzebne materiały.

Obecnie poradnia oferuje pomoc psychologiczną: terapie indywidualne i grupowe, dla osób z różnych przedziałów wiekowych. Co ważne, pomoc jest udzielana w języku ukraińskim.

Powyższe informacje to tylko mały wycinek z różnorodnych działań i historii związanych z goszczeniem osób z Ukrainy. Dla uchodźców jest to czas podejmowania pierwszych kroków w nowym kraju – jednocześnie pomimo zaangażowania wielu z nich wyczekuje momentu, w którym będą mogli wrócić do swoich domów.

In Jesuit Church in Poznań Ukrainian Orthodox Christians celebrated the Easter Mysteries. The number of believers surprised everyone. Since 10 April, the Sunday before Palm Sunday, we have hosted in our church of the Sacred Heart of Jesus and Our Lady of Consolation, Father Ivan Dziuba CPU, an Orthodox priest, who took care of the faithful who came to Poznań from Ukraine. After Easter, the Orthodox Liturgy will continue to be held here.

„The attendance can only be compared to events over 30 years ago, when mass celebrations were held in the temple and in the square in front of it. The 300 Orthodox church candles, which were prepared by the Orthodox pastor, Fr Ivan Dziuba, were sold out in a flash already on Saturday. The gratitude of the participants of the liturgy, headed by the pastor, was touching. It is also expressed in the entries in the memorial book in front of the altar of St Andrew Bobola. There were also many baked goods and Easter eggs given to the Jesuits in order to thank them,” says Father Grzegorz Dobroczynski SJ of the Jesuit community in Poznan, who blessed the food during the Easter breakfast for refugees at the International Trade Fair in Poznań, where about a thousand people gathered.

Six Carmelite nuns, who came from Kiev, have been welcomed at the St Igancy Loyola Spirituality Centre in Częstochowa. This is an unusual situation if one consider that a retreat house is a place where people come to meet God. From now on, retreatants will be accompanied by the presence of a community totally dedicated to prayer.

The sisters have very good conditions as they have a part of the house that is separated from the rest of the retreat house. The part consist of 7 rooms, a chapel, a dining room and two common rooms. This part of the house used to be occupied by other sisters, which however left it few years ago.

Before welcoming the sisters, the space was adapted. Pieces of furniture were rearranged and a fridge and a cooker were bought. The Carmelite Sisters of Częstochowa also took part in the preparations, donating a washing machine.

As Fr Artur Wenner SJ, director of the retreat house, points out that the situation in Częstochowa is unusual:

Now we have three Carmels around Jasna Góra: one motherhouse from Częstochowa, one from Kharkiv and one from Kiev. The sisters have found a shelter here and we have found prayerful protection for the work of the retreats.

W Centrum duchowości pw. Św. Igancego Loyoli w Częstochowie zamieszkało sześć sióstr karmelitanek bosych, przybyłych z Kijowa. Jest to niezwykłą sytuacja, jeżeli zważy się że dom rekolekcyjny jest miejscem, gdzie ludzie przybywają spotkać się z Bogiem. Od teraz rekolektantom będzie towarzyszyć obecność wspólnoty całkowicie oddanej modlitwie.

Siostry mają bardzo dobre warunki, jako że oddano do ich dyspozycji część oddzieloną od reszty domu rekolekcyjnego, zawierającą 7 pokoi, kaplicę, jadalnię i dwie aule. Kiedyś tę cześć domu zajmowały siostry marianki, a potem siostry służebniczki starowiejskie.

Przed przyjęciem sióstr przestrzeń ta została przystosowana: m.in. zakupiono lodówkę i kuchenkę. W przygotowania włączyły się także siostry karmelitanki z  Częstochowy, które podarowały pralkę.

Jak wskazuje O. Artur Wenner SJ, dyrektor domu rekolekcyjnego, sytuacja w Częstochowie jest niecodzienna:

Teraz mamy w Częstochowie wokół Jasnej Góry trzy Karmele: jeden macierzysty z Częstochowy, jeden z Charkowa i jeden z Kijowa. Siostry znalazły tutaj schronienie, a my ochronę modlitewną dla dzieła rekolekcji.

Many refugees have arrived in Jastrzębia Góra in the last month. The Jesuit parish dedicated to Sts. Ignacy Loyola and Andrzej Bobola does its best to support them.

So far, the biggest work of the parish is running an aid station for people from Ukraine. They can get food, clothing, chemicals and cosmetics there. The point functions thanks to the commitment and generosity of parishioners. It is accompanied by a very efficient coordination of activities. Particularly helpful is regular information about needed products, which is published on the parish profile.

The station is open Monday to Friday at 7 p.m. and it serves about 100 people a day. There is also an exchange of information on accommodation or job finding needs on this occasion.

The parish has also organised a three-month course in Polish, taught by Danuta Uhryn, a Polish language teacher, and by the poet and writer Wacław Oszajca SJ.

Polish classes are held on Wednesday mornings and evenings, in two groups. One can simply come to the lesson – there is no previous registration. – informs Father Tomasz Klin SJ, the parish priest.

Since most of the arriving people belong to the Orthodox Church, cooperation with Orthodox priests from Gdansk has been established. So far, one service in this rite has been held. The church in Jastrzębia Góra is at the disposal of the Parish of St. Nicholas in Gdańsk.

The Jesuit community is also involved in helping the refugees. It received six people in religious house in March – they have already decided to go back to their hometown in Ukraine.

W ostatnim miesiącu do Jastrzębiej Góry dotarło wielu uchodźców. Jezuicka parafia pw. Ignacego Loyoli i Andrzeja Boboli stara się wyjść naprzeciw ich potrzebom.

Dotychczas największym dziełem parafii jest prowadzenie punktu pomocowego dla osób  z Ukrainy. Mogą one otrzymać w nim żywność, odzież, środki chemiczne oraz kosmetyki. Punkt funkcjonuje dzięki zaangażowaniu i hojności parafian. Towarzyszy mu bardzo sprawna koordynacja działań. Szczególnie pomocną jest regularnie zamieszczana informacja o potrzebnych produktach, która jest publikowana na profilu parafialnym.

Punkt pomocowy jest otwarty od poniedziałku do piątku o godz. 19:00, a z jego usług korzysta ok. 100 osób dziennie. Przy okazji odbywa się także wymiana informacji na temat potrzeb związanych z zakwaterowaniem czy znalezieniem pracy.

Parafia zorganizowała także trzymiesięczny kurs języka polskiego, prowadzony przez polonistkę Danutę Uhryn oraz przez poetę i pisarza Wacława Oszajcę SJ.

Lekcje języka polskiego odbywają się w środy rano i wieczorem, w dwóch grupach. Wystarczy przyjść na lekcję, nie ma wcześniejszych zapisów. – informuje o. Tomasz Klin SJ, proboszcz parafii.

Ponieważ większość przybywających osób przynależy do Kościoła Prawosławnego nawiązano współpracę z księżmi prawosławnymi z Gdańska. Do tej pory odbyło się jeden raz nabożeństwo w tym obrządku. Kościół w Jastrzębiej Górze pozostaje do dyspozycji Parafii św. Mikołaja w Gdańsku.

Także wspólnota zakonna zaangażowała się w pomoc dla uchodźców, przyjmując sześć osób do domu zakonnego. W ostatnich tygodniach osoby te zdecydowały się powrócić na Ukrainę, do rodzinnego Iwanofrankowska.

Od początku wojny w Liceum Ogólnokształcącym „Kostka” uczniowie, nauczyciele i rodzice angażują się w pomoc dla Ukrainy.

Pierwszą akcję charytatywną zorganizowano początkiem marca, po wcześniejszym rozeznaniu sytuacji i zaczerpnięciu informacji, kto najpilniej potrzebuje pomocy. Była to zbiórka śpiworów, ciepłych koców, poduszek, leków przeciwbólowych, latarek, baterii. Wszystkie zebrane rzeczy pojechały bezpośrednio na front i zostały przekazane żołnierzom ukraińskim. W akcji wzięło udział ok. 50 uczniów wraz z rodzinami.

Niedługo potem liceum nawiązało współpracę z Szkołą Podstawową im. bł. Celiny Borzęckiej i zorganizowało zbiórkę zestawów podróżnych dla maluszków uciekających przed wojną. Zestawy były pomyślane tak, by zapewnić zaopatrzenie na dwa dni podróży. Każdy z nich zawierał najpotrzebniejsze rzeczy, by matki za dużo nie musiały dźwigać: mleko, pieluszki, krem na odparzenia, kocyk, słoiczki z jedzeniem, a dla starszych dzieci: pluszak, szczoteczka i pasta do zębów. Paczki trafiały bezpośrednio do kobiet z dziećmi, które opuszczały Ukrainę. W akcji wzięła udział cała społeczność szkolna. Każda klasa zjednoczyła się we wspólnej sprawie i  pod nadzorem swojego wychowawcy przygotowała zestaw podróżny. Akcja posłużyła także jako żywa lekcja wychowawcza. Udało się przygotować ponad 50 paczek.

Obecnie w szkole jest prowadzona zbiórka środków opatrunkowych i przeciwbólowych, maści na poparzenia oraz zupek instant.

This year we are celebrating Easter having in mind the war going on across our border and many refugees live around us. The holidays were an opportunity to meet with them or to get involved in helping Ukraine.

In Bydgoszcz, on Palm Sunday, the community of Renewal in the Holy Spirit „Mary’s Love” organised a charity fair to send gifts to Ukraine for Christmas. Preparations began a few days before the fair. Members of the community made their own butter lambs, palms, Easter cakes and Christmas decorations. The fair also offered new and second-hand books, household goods and toys for sale.

We managed to collect 5722 zloty. These funds helped us buy the most necessary products, which were sent to Bucza in Ukraine. They were received by two orphanages and a military unit. – informs fr. Paweł Sawiak SJ, the coordinator of the community.

Many Jesuit communities are currently hosting refugees, so it is hard to imagine not joining them in celebrating such a special time as Easter. This is why in Jesuit Community in Gdynia guests from Ukraine were invited to the festive Easter dinner.

Actually, for many Ukrainians, Easter will be celebrated on next Sunday, due to the calendar, which is used by the Eastern Churches.

W tym roku świętujemy Wielkanoc w kontekście wojny trwającej za naszą granicą, a dokoła nas zamieszkało wielu uchodźców. Święta były okazją także, by się z nimi spotkać lub zaangażować się w pomoc dla Ukrainy.

W Bydgoszczy w niedzielę palmową wspólnota Odnowy w Duchu Świętym „Miłość Maryi” zorganizowała kiermasz charytatywny po to by móc posłać dary na Ukrainę na święta. Przygotowania zaczęły się już na kilka dni przed dniem kiermaszu. Członkowie wspólnoty przygotowali własnoręcznie baranki z masła, palmy, babki wielkanocne i dekoracje świąteczne. Na kiermaszu można było także nabyć nowe i używane książki, artykuły gospodarstwa domowego, czy też zabawki.

Udało nam się zebrać 5722 złote. Te środki pomogły nam zakupić najpotrzebniejsze produkty, które są wysłaliśmy do Buczy w Ukrainie. Dotarły one m.in. do dwóch domów dziecka i do jednostki wojskowej. – informuje o. Paweł Sawiak SJ, opiekun wspólnoty.

W wielu jezuickich wspólnotach przebywają obecnie uchodźcy, stąd też trudno sobie wyobrazić, by nie złączyć się z nimi w świętowaniu w tak wyjątkowym czasie, jakim jest Wielkanoc. Tak też się stało w Kolegium Księży Jezuitów w Gdyni, gdzie zaproszono gości z Ukrainy na uroczysty obiad świąteczny.

Jednocześnie można przeoczyć, że dla wielu Ukraińców święta dopiero nadchodzą, ze względu na kalendarz, którym się posługują Kościoły Wschodnie.

The Jesuit parish dedicated to Klemens Dworzak in Wrocław hosts 24 refugees since the beginning of April: 14 children and 10 women. The youngest of the children is just a few months old, the oldest is 12 years old.

The vast majority of the accommodated women work, the children go to school and the youngest to kindergartens. The refugees are also provided with specialist medical care, which they have already benefited from many times. We no longer collect any gifts, our guests are provided with all necessary things. – informs parish priest Janusz Śliwa SJ.

The reception of such a large group of refugees was possible thanks to the great generosity of parishioners. Many of them were involved in the work to adapt the catechetical house.

Five of the adapted rooms had been used by parish groups. It was therefore necessary to find new space for each group. It turned out that there were some unused rooms under the church which, once tidied up, could fulfil this role.

In the meantime, the rooms in the catechetical house have been properly furnished. In addition, three kitchenettes have been created and equipped with gas cookers, fridges and washing machines. The installation of showers in the bathrooms was also part of the renovation work.

The work was accompanied by fundraising for the refugees. All the preparations took three weeks. Thanks to the intensive work and the extraordinary generosity of the parishioners, we were able to create very good conditions for the refugees, not only in terms of housing, but also in terms of other forms of support – such as finding a job, or providing medical assistance.

W jezuickiej parafii pw. Klemensa Dworzaka we Wrocławiu od początku kwietnia przebywa 24 uchodźców: 14 dzieci i 10 kobiet. Najmłodsze z dzieci ma zaledwie kilka miesięcy, najstarsze 12 lat.

Zdecydowana większość zakwaterowanych kobiet pracuje, dzieci chodzą do szkół, a najmłodsi do przedszkoli. Uchodźcy mają też zapewnioną specjalistyczną opiekę medyczną, z której już wielokrotnie korzystali. Nie zbieramy już żadnych darów, nasi Goście są zaopatrzeni we wszystkie niezbędne rzeczy. – informuje o. proboszcz Janusz Śliwa SJ.

Przyjęcie tak sporej grupy uchodźców było możliwe dzięki dużej hojności parafian. Wielu z nich zaangażowało się w prace, które miały na celu przystosowanie domu katechetycznego.

Do tej pory pięć znajdujących się tam sal było wykorzystywanych przez grupy parafialne. Dla każdej z grup trzeba więc było znaleźć nowe przestrzenie. Okazało się, ze pod Kościołem są nieużywane salki, które po uprzątnięciu mogły spełnić tę rolę.

Aneks kuchenny.

Tymczasem sale w domu katechetycznym zostały odpowiednio umeblowane. Utworzono ponadto trzy aneksy kuchenne, w których do dyspozycji pozostają kuchenki gazowe oraz lodówki, a także zamontowano pralki. Częścią prac remontowych było także wstawienie prysznicy do łazienek.

Pracom towarzyszyło zbieranie funduszy na przyjęcie uchodźców. Całość przygotowań zajęła trzy tygodnie. Dzięki intensywniej pracy oraz niezwykłej hojności parafian udało się stworzyć uchodźcom bardzo dobre warunki, nie tylko od strony warunków mieszkaniowych, ale także od strony innych form wsparcia – takich jak znalezienie pracy, czy też udzielenie pomocy medycznej.

W Jezuickim Centrum Edukacji w Nowym Sączu rozpoczęły się kursy językowe dla uchodźców z Ukrainy. Lekcje odbywają się we wtorki i czwartki, a uczestnicy są podzieleni na trzy grupy wiekowe – w tym grupę dla najmłodszych, która uczy się poprzez zabawę. Kursowi towarzyszą także zajęcia artystyczne i integracyjne dla dzieci. Zainteresowanie ofertą JCE jest duże: w zeszłym tygodniu z zajęć skorzystało ponad 100 osób. Z myślą o tych, którzy nie mogą uczestniczyć w zajęciach w tygodniu zorganizowano także dodatkowy kurs języka polskiego odbywający się w soboty.

JCE we współpracy z jezuicką Parafią Ducha Świętego rozpoczęło także prace nad powstaniem punktu informacyjno-szkoleniowego-pomocowego dla obywateli ukraińskich. Zamysł jest taki, aby we wspomnianym punkcie Ukraińcy mogli skorzystać z pomocy prawnej i psychologicznej oraz mieli dostęp do kursów przygotowanych z myślą o nich. W tym celu trwają już prace remontowe budynku przy ul. Moniuszki 21 (na zdjęciu).

Podjęte inicjatywy poprzedziło spotkanie organizacyjne z rodzinami ukraińskimi, które odbyło się 15 marca: podczas gdy dzieciom zapewniono zabawy, rodzice wraz z zarządem JCE mogli przedyskutować potrzeby rodzin ukraińskich i możliwości udzielenia pomocy.

Jak informuje o. Paweł Brożyniak SJ, dyrektor JCE:

Nasze działania mają przede wszystkich charakter wspierający w obszarach nauki języka polskiego oraz integrowania społeczności ukraińskiej. W tym celu zatrudniliśmy na pełny etat panią posiadającą wykształcenie w filologiczne z języka ukraińskiego i angielskiego. Dzięki niej z dużą łatwością docieramy, z komunikatami do tych, którzy biorą udział w naszej działaniach.

We wtorek, 29 marca, dom dla uchodźców we Lwowie odwiedziły Irene Guia i Pilar López Dafonte, delegatki Jesuit Refugee Service i Xavier Network – dwóch dużych organizacji niosących pomoc humanitarną. W czasie wizyty Panie mogły się zapoznać  warunkami, jakie dom zapewnia uchodźcom oraz z aktualnymi potrzebami. Był to także okazja na wstępne rozeznanie możliwości ściślejszej współpracy między JRS i Xavier Network a domem dla uchodźców we Lwowie.

Wizyta we Lwowie była połączona z transportem produktów na Ukrainę oraz z przywiezieniem grupy uchodźców do Polski. W grupie tej znalazły się trzy osoby z Mariupola, jedna z Czernichowa oraz dwie z Kijowa.

Wizyta we Lwowie jest częścią dłuższej wizytacji. W celu zobaczenia pomocy oferowanej dla uchodźców przez dzieła jezuickie w Polsce Irene Guia i Pilar López Dafonte odwiedziły także Kraków oraz Warszawę. Wkrótce odwiedzą także Gdynię. Poza Polską były już w Rumunii, a w następnym tygodniu będą na Węgrzech. Owocem tej wizyty będzie wypracowanie propozycji struktury wsparcia dla organizacji niosących pomoc uchodźcom w tych trzech graniczących z Ukrainą krajach.

On Sunday 27.03 in the parish of Bytom took place two collections for Ukraine. Parishioners collected  school supplies for 25 Ukrainian children who have started to learn in a nearby school. Moreover, they collected funds for sister Lucyna Grząśko, a Verbist who works in Radio Maryja in Kiev, and for people from pastoral ministry in Kiev. The story of s. Lucyna is very moving, as she is working devotedly in besieged Kiev. The collection was organized by her sister Anna, who is also a religious and works in Bytom – that is why the action was called: “From sister to sister”.

The first refugees settled in the parish house in Bytom already on 28 February. A group of three women and four children arrived then. Four days later a mother with two children joined them. A big support for the newcomers is the fact that they know each other. Unfortunately, one of the ladies had to return to Ukraine shortly after arriving:

One mum left her son in the care of friends and returned to Ukraine because her parents are in such a state of health that they are not able to travel for a long time. Within two weeks, she arranged for her parents to be taken into the care of her brother and on the 15th of March she came back to Bytom. So since that day 10 people have been living with us. – informs Fr. Superior Mirosław Bożek SJ.

The refugees were also received by individual families in the parish. To coordinate the help for the people from Ukraine, a special parish team was established. In addition, a group of parishioners have created team of volunteers.

In the parish there is also a former school building, where about 60 people are temporarily accommodated. Volunteers from the nearby high school – teachers and students – help there.

The Ukrainian refugees also want to return the favour as far as possible and are themselves involved in helping:

For the first week our guests received lunch in our religious house. Then we succeeded in installing a recently unused four-burner electric cooker in the common room which they use. The ladies are very happy to be able to cook for themselves. They also asked how they could repay us – what could they do? They engaged in cleaning the of the church and started to volunteer at the food distribution point, which they use.

In recent weeks, it has also been possible to organize activities for Ukrainian children in Bytom’s schools. The city also organizes various additional Ukrainian activities. Thanks to the involvement of the parish, three teenagers living in the parish have started to train football in the Polonia Bytom club.

The generosity and mobilization of parishioners and, more broadly, inhabitants of Bytom is surprising. The refugees are very grateful for their great kindness and openness. At the same time, they miss Ukraine and look forward to returning to their homes:

We hear hopeful sighs from our guests: „maybe already in a week or two it will be possible to return home!”.

W niedzielę 27.03 w parafii w Bytomiu miały miejsce dwie zbiórki na rzecz Ukrainy. Po pierwsze zebrano artykuły szkolne dla 25 dzieci z Ukrainy, które rozpoczęły naukę w pobliskiej szkole. Ponadto zaś, w ramach akcji „Siostra siostrze – pomoc dla Kijowa”, zbierano pomoc dla Siostry Lucyny Grząśko, werbistki pracującej w Radio Maryja w Kijowie, oraz dla osób z duszpasterstwa w Kijowie. Nazwa akcji jest nieprzypadkowa, gdyż organizatorką akcji była rodzona siostra s. Lucyny, a jednocześnie siostra przynależąca do Zgromadzenia Córek Bożej Miłości, Anna Grząśko.

Poruszającą relację s. Lucyny Grząśko, dotyczącej sytuacji w Kijowie można znaleźć pod tym adresem.

Pierwsi uchodźcy w domu parafialnym w Bytomiu zamieszkali już 28 lutego. Przyjechała wówczas grupa trzech kobiet z czwórką dzieci. Cztery dni później dołączyła do nich mama z dwójką dzieci. Dużym wsparciem dla nowo przybyłych jest to, że się wzajemnie znają. Niestety jedna z Pań, wkrótce po przybyciu, musiała wrócić na Ukrainę:

Jedna z mam zostawiła syna pod opieką znajomych i wróciła na Ukrainę, ponieważ jej rodzice są w takim stanie zdrowia, że nie są zdolni do dłuższej podróży. W ciągu dwóch tygodni dograła sprawę przewiezienia rodziców pod opiekę brata i piętnastego marca przyjechała znów do Bytomia. Zatem od tego dnia mieszka u nas 10 osób. – informuje o. Superior Mirosław Bożek SJ.

Uchodźców przyjęły także poszczególne rodziny na terenie parafii. Dla koordynacji pomocy dla osób z Ukrainy powołano specjalny zespół parafialny. Ponadto grupa parafian zgłosiła się do pomocy w charakterze wolontariuszy.

Na terenie parafii znajduje się też budynek byłej szkoły, w której jest tymczasowo zakwaterowanych ok. 60 osób. Pomagają tam wolontariusze z pobliskiego liceum – nauczyciele i uczniowie.

Uchodźcy z Ukrainy, pragną także na tyle, na ile to możliwe odwdzięczyć się i sami włączają się w działania pomocowe:

Przez pierwszy tydzień nasi goście dostawali obiad w naszym domu zakonnym. Potem udało nam się zainstalować we wspólnym pomieszczeniu, z którego korzystają, nieużywaną ostatnio czteropalnikową kuchenkę elektryczną. Panie cieszą się bardzo, że mogą same gotować. Dopytywały się też, jak mogą się odwdzięczyć – co mogłyby zrobić? Pomagają zatem przy sprzątaniu kościoła. Same zgłosiły się też jako wolontariuszki do punktu dystrybucji żywności, z którego korzystają.

W ostatnich tygodniach udało się także zorganizować zajęcia dla dzieci z Ukrainy w bytomskich szkołach. Miasto ponadto organizuje różne dodatkowe zajęcia z Ukrainy. Z kolei dzięki zaangażowaniu parafii trzech nastolatków w niej mieszkających zaczęło uczęszczać na treningi w klubie Polonii Bytom.

Zaskakuje hojność i mobilizacja parafian oraz, szerzej, Bytomian. Uchodźcy są bardzo wdzięczni za dużą życzliwość i otwartość. Jednocześnie tęsknią za Ukrainą i oczekują powrotu do swoich domów:

Słyszymy od naszych gości pełne nadziei wzdychania: „może już za tydzień czy dwa będzie można wrócić do domu!”.

Wczoraj w centrum Nowego Sącza, przy ruinach zamku, odbyła się modlitwa różańcowa w języku polskim i ukraińskim. Było to jedno ze spotkaniach w ramach Powstania Różańcowego – inicjatywy polegającej na wspólnym gromadzeniu  się na modlitwie trzynastego dnia każdego miesiąca.

            Nie jest to jedyna inicjatywa modlitewna w Parafii pw. Ducha Świętego, gdyż rozpoczęła ona swoje wysiłki dla Ukrainy właśnie od modlitwy. Z inicjatywy Żywego Różańca, od 3 marca w kościele parafialnym trwa nieustanna, całodobowa modlitwa różańcowa w intencji pokoju. Zainteresowanie jest tak duże, że już na kilka dni do przodu grafik modlących się wolontariuszy jest zapełniony. Wszystko na to wskazuje, że prócz tej modlitwy, kolejną oddolną inicjatywą serca będzie wprowadzenie ścisłego postu w intencji jak najszybszego zakończenia wojny. – informuje o. Superior Andrzej Migacz.

            Modlitwie towarzyszy też bardzo konkretna pomoc. Parafia w Sączu pośredniczyła w przyjęciu wielu rodzin uchodźców, a obecnie wspomaga osoby, które postanowiły udzielić schronienia osobom z Ukrainy. Część tej pomocy dotrze w tym roku w ramach corocznej akcji przygotowywanie paczek świątecznych organizowanej przez Parafialny Zespół Caritas. Jak dodaje o. superior lokalna wspólnota wraz z Jezuickim Centrum Edukacji przystępuję także do prac nad utworzeniem specjalnego centrum z myślą o diasporze ukraińskiej:

            Ze strony naszej jezuickiej wspólnoty i JCE przymierzamy się do otworzenia pewnego rodzaju ośrodka, który będzie bezpiecznym miejscem spotkań dla Ukraińców. W naszym zamyśle jest, by mogła być tam świadczona pomoc pedagogiczna i psychologiczna. Ośrodek mógłby służyć też jako centrum informacyjne dla uchodźców wobec różnych wyzwań, jakie niesie życie w obcym kraju. Aby te plany mogły się zrealizować, na dniach przystępujemy do przeprowadzenia pewnego remontu domu jednorodzinnego, które Towarzystwo otrzymało w spadku, aby go przystosować do potrzeb.

It’s been two weeks since the war in Ukraine began. Help for Ukrainians is coming from all sides. The Jesuits are also involved in it, coordinated by the team „Jesuit Aid for Ukraine” led by fr. Vitaliy Osmolovskyy SJ.

The priority for our team is to deliver aid to Ukraine. We have supported works run by Jesuits: a refugee house in Lviv and a house in Khmelnytskyi, which is now a stopping point for refugees, and we have also given support to institutions that are our friends: a refugee house in Zhytomyr and an orphanage in Sambor run by the Franciscan Sisters. We have also organized a transport connection with Lviv. Our minibus will regularly take there necessary things and while coming back, bring refugees. Tonight the first transport left Poland. At the same time, the Lviv branch of Jesuit Refugee Service asked us to fund a bus for them and thanks to help of other organizations we managed to do it.

We have also contact with organizations from other countries, which help Ukraine. We have helped several of them to deliver large humanitarian transports to the appropriate places on the border. And in Krakow, at the request of the American team „Operation White Stork”, which is transporting medical aid, we provided storage space and several rooms. We are very happy to cooperate with other organizations, because through small favors on our part we can multiply aid flowing to Ukraine.

In Poland we are mainly involved in the process of organizing accommodation for refugees.  First of all, it means preparing rooms and gathering the necessary equipment, as well as collecting funds. These activities are undertaken by Jesuit communities and parishes locally, as well as by the Jesuit Social Center „In Action”. Communities and parishes in Bytom, Gliwice, Gdynia, Falenica, Nowy Sącz, and Warsaw have already received refugees, which was possible thanks to the quick mobilization and generosity of parishioners.

JCS „In Action” is a ministry with many years of experience in working with refugees, and as such has become a central hub for coordinating refugee assistance in the Polish Provinces of the Society of Jesus. The staff of the center have set up a form, through which people and institutions willing to accept refugees can register. They also provide information on how to do this efficiently, and what is current legal framework of it. In cooperation with „Caritas”, the center has opened a reception point at the border in Zosin. Currently JCs is working on establishing an information point in Dolhobyczow. At the same time JCS „In Action” is constantly sending new transports with aid to Ukraine. The activities of the center could not cover such a large area, if not for the many people who have volunteered to work there.

In addition to providing basic security, there are of course many other needs that we try to meet. In Warsaw and Poznań psychological assistance for refugees has been organized. In Opole a meeting place for Ukrainian children and mothers has been opened. Our team has also begun to raise funds for scholarships for Ukrainian students. This goal is supported by Jesuit schools in the west.

We are aware that this is only the beginning of a huge undertaking, which is to provide help in Ukraine and welcome refugees in Poland. For this reason, we are continually raising funds and asking for your support.

Bank account number (PLN): Towarzystwo Jezusowe Mały Rynek 8, 31-041 Kraków 65 1600 1013 1846 5651 7000 0016 „JEZUICKA POMOC DLA UKRAINY” Kod SWIFT: PPABPLPK IBAN/BIC: PL65 1600 1013 1846 5651 7000 0016 Bank account in EUR and USD: https://www.wakcji.org/wspieraj-nas/#przelew “Jesuit Aid for Ukraine” team: Vitaliy Osmolovskyy SJ, coordinator tel. +48 517 978 549 +380 96 806 1126 – whatsapp, viber, telegram <[email protected]> Damian Czerniak SJ, responsible for aid for refugees in Northern Polish Province tel. +48 797 907 593 – whatsapp <[email protected]> Łukasz Lewicki SJ, director of JCS “In Action” tel. +48 797 907 588 <[email protected]>. Jerzy Zadwórny SJ, Jesuit working on Ukraine, responsible for contact with the team tel. +38 097 159 36 47 <[email protected]>

Minęły już dwa tygodnie od rozpoczęcia wojny na Ukrainie. Pomoc dla Ukraińców płynie ze wszystkich stron. Włączają się w nią także Jezuici, których działania koordynuje zespół „Jezuicka Pomoc dla Ukrainy” na czele z o. Vitalijem Osmolovskyym SJ.

Priorytetem dla naszego zespołu jest dostarczenie pomocy na Ukrainę. Z funduszy pozyskanych w ramach zbiórek wsparliśmy z jednej strony dzieła prowadzone przez nasz zakon: dom dla uchodźców we Lwowie oraz dom w Chmielnickim, który obecnie jest punktem przystankowym dla uchodźców, z drugiej zaś udzieliliśmy wsparcia instytucjom z nami zaprzyjaźnionym: domowi dla uchodźców w Żytomierzu oraz sierocińcowi w Samborze prowadzonego przez ss. Franciszkanki. Zorganizowaliśmy też połączenie transportowe z Lwowem. Nasz bus będzie regularnie zawoził tam potrzebne rzeczy, jednocześnie przywożąc uchodźców. Dziś w nocy wyruszył pierwszy transport. Jednocześnie lwowski oddział Jesuit Refugee Service zwrócił się do nas z prośbą o sfinansowanie busa dla ich działalności na miejscu. Dzięki funduszom z centrali JRS i funduszom zakonnym udało się zakupić pojazd w ciągu trzech dni.

Zgłaszają się do nas również organizacje z innych krajów, które pomagają Ukrainie. Kilku z nich pomogliśmy w dostarczeniu dużych transportów humanitarnych w odpowiednie miejsca na granicy. Z kolei w Krakowie na prośbę amerykańskiego zespołu „Operation White Stork” transportującego pomoc medyczną udostępniliśmy przestrzeń magazynową i kilka pokoi. Bardzo nasz cieszy wszelka współpraca z innymi organizacjami, bo przez małe przysługi z naszej strony możemy pomnożyć pomoc płynącą do Ukrainy.

Na terenie Polski przede wszystkim jesteśmy zaangażowani w proces organizowania zakwaterowania dla uchodźców. Są to najpierw działania praktyczne, jak przygotowywanie lokali i gromadzenie niezbędnych rzeczy oraz gromadzenie funduszy. Te działania podejmują jezuickie wspólnoty i parafie na miejscu, a także Jezuickie Centrum Społeczne „W akcji”. Uchodźców przyjęły już wspólnoty i parafie w Bytomiu, Gliwicach, Gdyni, Falenicy, Nowym Sączu i Warszawie, co było możliwe tylko dzięki szybkiej mobilizacji i dużej ofiarności ze strony parafian.

JCS „W Akcji” jest dziełem mającym wieloletnie doświadczenie w pracy z uchodźcami i jako takie stało się centralnym ośrodkiem dla koordynacji pomocy uchodźcom w polskich prowincjach Towarzystwa Jezusowego. Pracownicy centrum utworzyli formularz, przez który mogą się zgłaszać osoby i instytucje  chętne do przyjęcia uchodźców. Udzielają oni jednocześnie informacji, w jaki sposób robić to sprawnie i jakie są obecne ramy prawne tego przedsięwzięcia. We współpracy z „Caritas”, centrum otworzyło punkt recepcyjny na granicy w Zosinie. Obecnie trwają prace nad utworzeniem punktu informacyjnego w Dołhobyczowie. Jednocześnie JCS „W Akcji” nieustannie posyła kolejne transporty z pomocą na Ukrainę. Działalność centrum nie mogła by objąć tak dużych przestrzeni, gdyby nie wiele osób, które podjęły się w nim pracy wolontaryjnej.

Poza zapewnieniem podstawowego zabezpieczania pozostaje oczywiście wiele innych potrzeb, na jakie staramy się odpowiedzieć. W Warszawie i Poznaniu zorganizowano pomoc psychologiczną dla uchodźców. W Opolu z kolei powstało miejsce spotkań dla dzieci i matek z Ukrainy. Z myślą o dłuższej perspektywie, nasz zespół zaczął także gromadzić pierwsze środki przeznaczone na stypendia dla uczniów z Ukrainy. Ten cel wspierają poszczególne jezuickie szkoły na zachodzie.

Mamy świadomość, że jest to dopiero początek potężnego przedsięwzięcia, jakim jest udzielenie pomocy na Ukrainie i przyjęcie uchodźców w Polsce. Z tego powodu nieustannie gromadzimy fundusze i prosimy o wsparcie.

Konto na wpłaty:

Towarzystwo Jezusowe

Mały Rynek 8, 31-041 Kraków

65 1600 1013 1846 5651 7000 0016

„JEZUICKA POMOC DLA UKRAINY”

Kod SWIFT: PPABPLPK

IBAN/BIC: PL65 1600 1013 1846 5651 7000 0016

Podstawowe informacje o zespole:

https://jezuici.pl/2022/02/jezuicka-pomoc-dla-ukrainy/

Obecnie w Domu Zakonnym w Gliwicach przebywa 16 uchodźców z Ukrainy. Grupa składa się z kobiet i dzieci, najmłodsze z nich ma półtora roku. Przybyli trzy dni temu, mając za sobą prawie dziesięć godzin spędzonych w autokarze.

Na miejscu czekały już na nich przygotowane pokoje. Parafianie złożyli się także na zakup potrzebnego wyposażenia, w tym lodówki. Obecnie trwa zbiórka żywności i innych potrzebnych rzeczy. Całość akcji koordynuje Parafialny Zespół Caritas.

W naszym domu zakonnym mamy do dyspozycji siedem pokoi. Obecnie sześć jest zajętych. – mówi o. Superior Łukasz Dębiński SJ i dodaje, że wkrótce spodziewa się, że zostaną przyjęte kolejne rodziny. Jest bardzo wdzięczny za mobilizację wśród parafian. Koordynację działań umożliwia dobra komunikacja:

Założyłem na stronie parafii dwa formularze: jeden, aby mogły się zgłaszać osoby chętne przyjąć uchodźców – ta informacja następnie trafia do diecezjalnego Caritas, drugi zaś formularz jest bezpośrednio dla wolontariuszy, którzy mogą pomóc poprzez zapewnienie transportu albo wzięcie udział w zbiórkach, przez wsparcie finansowe lub też przez pomoc przy przeniesieniu jakiś cięższych rzeczy. To ostatnie dotyczyło zwłaszcza pomocy przy odpowiednim zaaranżowaniu pokojów.

W czasie obecnej wojny na Ukrainie, we Lwowie pracuje oddział Jezuickiej Służby Uchodźcom (JRS – ang. Jesuit Refugee Service). Jego działalność relacjonuje dla nas przebywający tam Jezuita, o. Andrii Syvak SJ:

„Obecnie wiele osób, które przyjeżdżają z Kijowa, Charkowa, Mariupola, Krymu, Chersoniu, Wolnowachy i innych regionów, to głównie kobiety i dzieci. Mężczyźni zwykle pojawiają się tylko dlatego, że pomagają w przewiezieniu żon, dzieci, sióstr i matek w bezpieczne dla nich miejsca na Ukrainie lub zagranicą, przy czym bywają osoby które z różnych przyczyn są zwolnione z wojskowej służby. Większość z tych osób nie planuje zostać na miejscu, ale szuka możliwości opuszczenia Ukrainy. Jezuicki dom dla uchodźców jest więc dla nich zwykle punktem tranzytowym, w którym ludzie mogą odpocząć po wyczerpujących podróżach. Uchodźcy często mają za sobą kilka dni w pociągach, autobusach i chłodnych dworcach. Przychodzą, żeby pojeść, odpocząć, umyć się, ogrzać się a potem ruszać dalej. Warto zaznaczyć, że w ostatnich dniach, z powodu w miarę bezpiecznej sytuacji we Lwowie, zwiększa się ilość osób, które chcą pozostać w Ukrainie. Osoby te śledzą rozwój sytuacji i zamierzają pozostać we Lwowie tak długo, jak będzie to bezpieczne.

Wielu z nich ma krewnych i przyjaciół na terenie, gdzie trwają działania wojenne, co jest dla nich dużym ciężarem psychologicznym. Na terenie centrum otrzymują wsparcie psychologiczne i duchowe”.

„Na ten czas nasz dom jest stanie przyjąć około 35 osób. Wszystkim zapewnia łóżka, wyżywienie i dostęp do pralni i łazienek. Zapewniamy też odzież i leki tym, którzy tego potrzebują. Warunki w naszym domu dla uchodźców są dobre w porównaniu z innymi punktami dla uchodźców, które powstały w ostatnich dniach. Staramy się przede wszystkim o to, aby ludzie poczuli, że w tym miejscu są już bezpieczni”.

„W tym tragicznym dla Ukrainy czasie doświadczenie w pracy z uchodźcami jest prawdziwym błogosławieństwem. Dzięki niemu możemy skutecznie pomagać tym,  którzy z powodu groźby śmierci zostali zmuszeni do opuszczenia swoich domów”.

Oddział JRS we Lwowie został zarejestrowany w 2005 r., a trzy lata później otwarto budynek specjalnie przystosowany dla przyjęcia uchodźców. Przez pierwsze lata przyjmowano uchodźców i migrantów z zagranicy: Iranu, Iraku, Somalii, Palestyny, Afganistanu i innych. Od grudnia 2014 roku zaczęły przybywać osoby przesiedlone z półwyspu Krymskiego oraz z obwodów: Donieckiego i Ługańskiego. Uchodźcom zapewniano zakwaterowanie, wyżywienie, pomoc prawną i duchowo-psychologiczną.

Dom dla uchodźców we Lwowie rozpoczął przygotowania na wypadek rozpoczęcia kolejnych działań wojennych ze strony Rosji już w grudniu ubiegłego roku. Od tego czasu aż do początku rosyjskiej inwazji przygotowywano zapasy żywności, podstawowych środków medycznych oraz gromadzono alternatywne źródła ogrzewania i elektryczności. Obecnie dociera do niego wsparcie z centrali JRS oraz od zespołu „Jezuickiej Pomocy dla Ukrainy”. Dzięki tym wszystkim okolicznościom oddział JRS we Lwowie może skutecznie odpowiedzieć na potrzeby obecnej sytuacji.

During the current war in Ukraine, a branch of the Jesuit Refugee Service (JRS) is working in Lviv. Fr. Andrii Syvak SJ, a Jesuit residing there, describes its current situation:

„Currently, most people who come from Kiev, Kharkiv, Mariupol, Crimea, Kherson, Wolnovachy and other regions are women and children. Men usually come only as they transport their wives, children, sisters, mothers to safe place. There are, however, some who are exempt from military service for various reasons. Most of these people are not planning to stay, but are looking for an opportunity to leave Ukraine, so the Jesuit refugee house in most situations is a transit point, where people can rest after their exhausting journeys. Refugees often have a few days behind them in trains, buses, and cold train stations. They come to eat, rest, wash, warm up and then move on. It is worth noting that in recent days, due to the relatively safe situation in Lviv, the number of people who want to stay in Ukraine is increasing. These people are following information about how the situation is developing and intend to stay in Lviv as long as it is safe”.

Many of them have relatives and friends in the area where hostilities are ongoing, which is a serious psychological burden for them. They receive psychological and spiritual support at the center”.

„At this time our home is able to accommodate about 35 people. We provide beds, food and access to laundry and bathrooms for all. We also provide clothing and medicine for those who need it. The conditions in our refugee house are good compared to other refugee points, that have been set up in recent days. Above all, we are trying to make people feel that they finally reached safe place”.

„In this tragic time for Ukraine, the experience of working with refugees is a real blessing. It allows us to effectively help those who have been forced to leave their homes”.

The JRS branch in Lviv was registered in 2005. Three years later it opened a building specially adapted to receive refugees. For the first years, it received refugees from abroad: Iran, Iraq, Somalia, Palestine, Afghanistan and others. Since December 2014 displaced persons from the Crimean peninsula and from the regions of Donetsk and Lugansk began to arrive. Refugees were provided with accommodation, food, legal and spiritual-psychological assistance.

The refugee house in Lviv began preparing for the onset of further hostilities from Russia as early as December last year. From that time until the beginning of the Russian invasion, there were preapred supplies of food, basic medical supplies and alternative sources of heating and electricity. Support is now arriving from JRS headquarters and from the „Jesuit Aid for Ukraine” team. Thanks to all these circumstances, Lviv’s JRS can effectively respond to the needs of the current situation.

Two days ago, first refugees arrived to the Jesuit community in Gdynia: a young couple with three young children. After the hardships of escaping from Ukraine, they finally found a safe place. It is very difficult, that even there they difficulties have not finished, as one of their children had to be urgently transported to the Provincial Oncological Center in Gdansk due to an illness.

There are more refugees in the area, who have been received by parishioners. Still, the parish and the Jesuit community in Gdynia are preparing themsleves for receiving more people from Ukraine:

We are preparing rooms in the crown of the church that can accommodate about 24 people, and we also intend to make use of guest rooms in the community house. Apart from that we are in the process of preparing 20 places for refugees in other places in parish. – informs Fr. Rector Piotr Szymański SJ.

Gdynia also plans to cooperate with the Provincial Oncological Centre in Gdansk in receiving families, whose children suffer from oncological diseases, if there will be such need.

At the same time in Gdynia, already in the first days after the outbreak of the conflict, two places were created to collect gifts for Ukraine. They continue their activities. One of the collections is coordinated by the “Gaudium Vitae” community, the second – by the Jesuit School in Gdynia. The community “Love and Serve” helps in both actions.

People report to us that they need a bed, clothes or other specific items and we do our best to provide them with them. – says Jan Majda, Jesuit who works at the school. He adds that the aim of collection is to help families and institutions in the region, which have accepted refugees.

There are also other initiatives at the school. Yesterday, as part of the „Lectures on Education” series, Ms. Anna Rogowska-Zach, a specialist in child and adolescent psychotherapy, gave information on how to help children and young people affected by trauma. Students, in turn, took the initiative to show around the city to people coming from Ukraine.

Dwa dni temu do Gdyni dotarła pierwsza rodzina potrzebująca schronienia: młode małżeństwo z trójką młodych dzieci. Po trudach związanych z ucieczką z Ukrainy w końcu znaleźli bezpieczne miejsce. Bardzo przykrym, jest, że nie jest to koniec trudności, które na nich spadły:  z powodu choroby jedno z dzieci musiało zostać pilnie przewiezione do Wojewódzkiego Centrum Onkologicznego w Gdańsku.

Dla samej wspólnoty Gdyńskiej to dopiero początek planowanych działań pomocowych:

Przygotowujemy pomieszczenia w koronie kościoła, mogące pomieścić ok. 24 osoby oraz zamierzamy udostępnić pokoje gościnne w kolegium. Niezależnie od tego jesteśmy w trakcie przygotowania 20 miejsc dla uchodźców na terenie parafii. – informuje nas o. Rektor Piotr Szymański SJ

Gdynia podejmuje także współpracę z Wojewódzkim Centrum Onkologicznym w Gdańsku i zobowiązuje się przyjąć rodziny z Ukrainy, które mają dzieci chore onkologicznie. Sprawa będzie ustalana na bieżąco z pracownikami szpitala.

Jednocześnie w Gdyni już w pierwszych dniach po wybuchu konfliktu powstały dwa miejsca zbiórki darów dla Ukrainy, które kontynuują swoją działalność. Jedną ze zbiórek koordynuje wspólnota Gaudium Vitae, drugą zaś zespół szkół jezuitów w Gdyni. W obu akcjach pomaga wspólnota Kochać i Służyć.

Ludzie do nas się zgłaszają, że potrzebują łóżka, odzieży lub innych konkretnych rzeczy i my na bieżąco staramy się je zapewniać. – mówi sch. Jan Majda SJ pracujący w szkole. Dodaje też, że pomoc pochodząca ze zbiórek jest przede wszystkim adresowana do rodzin i instytucji, które przyjęły uchodźców.

W szkole powstają także inne inicjatywy. Wczoraj w ramach cyklu „Wykłady o Wychowaniu”, P. Anna Rogowska-Zach, specjalistka od psychoterapii dzieci i młodzieży, udzielała informacji o tym, jak pomagać dzieciom i młodzieży dotkniętym traumą. Uczniowie z kolei zgłosili się z inicjatywą oprowadzania osób przybyłych z Ukrainy po Trójmieście.

]]> https://jezuici.pl/2022/03/helping-refugees-in-khmelnyckyi/ Tue, 08 Mar 2022 07:41:32 +0000 https://jezuici.pl/?p=74658 The Jesuits in Khmelnyckyi, Ukraine turned a retreat house into a stopping point for people fleeing war zones at the beginning of the war. Now, every day 70 people arrive at the point for the night. They are provided with good conditions: beds with fresh bedding, access to bathrooms, and food. For many of these […]]]>

The Jesuits in Khmelnyckyi, Ukraine turned a retreat house into a stopping point for people fleeing war zones at the beginning of the war. Now, every day 70 people arrive at the point for the night. They are provided with good conditions: beds with fresh bedding, access to bathrooms, and food.

For many of these people, this is the first place where they can feel safe. This is usually a difficult moment for them, because they can feel their emotions so strongly. Most of these people lost everything while fleeing the war zone.

The center in Khmelnyckyi itself requires constant commitment, so it could not function if not for the sacrificial work of parishioners, students from the academic ministry and other volunteers. This is work under difficult conditions: because the situation is precarious. Every day there are several bomb alerts, often at night, and everyone has to go down to the shelter. There have been cases of the arrival of a person suspected of sabotage.

Despite all this, Fr. Bartek, who works in  Khmelnyckyi points out the extraordinary things that are happening around. He talks about incredible mobilization and unity. He asks us to pray and says:

The Word of God guides us. We know what to do, we know what God wants from us. No one is planning here to run away. There is no panic. There is here a definite readiness to be oneself: not to be afraid, but to be oneself.

Ta wojna tak zjednoczyła ten naród… nigdy w życiu nie widziałem czegoś takiego. To jest ewangelia.

Ze wzruszeniem mówi O. Bartek Przepeluk SJ, pracujący na Ukrainie, w wywiadzie dla Mocnych w Duchu. Zachęcamy do oglądnięcia całości tego bardzo poruszającego wywiadu:

https://www.facebook.com/mocniwduchu/videos/1099845957461383/

Jezuici w Khmelnyckyi na Ukrainie obecnie zamienili dom rekolekcyjny na punkt przystankowy dla osób uchodzących z terenów objętych wojną. Codziennie do punktu na noc przyjeżdża 70 osób. Mają one zapewnione dobre warunki: łóżka ze świeżą pościelą, dostęp do łazienek, wyżywienie.

Dla wielu z tych osób jest to pierwsze miejsce, gdzie mogą się poczuć bezpiecznie. Jest to trudny moment, bo odczuwają wówczas z całą siła kłębiące się w nich emocje. Większość z nich, uciekając z terenów objętych wojną, traci wszystko.

Sam ośrodek w Khmelnyckyi wymaga nieustannego zaangażowania, dlatego też nie mógłby funkcjonować gdyby nie ofiarna praca ze strony parafian, studentów z duszpasterstwa akademickiego i innych wolontariuszy. Jest to praca w trudnych warunkach, bo sytuacja jest niepewna. Codziennie kilkukrotnie rozbrzmiewają alarmy bombowe, często w nocy. Wszyscy wówczas muszą zejść do schronu. Zdarzył się również przypadek przybycia osoby podejrzewanej o dywersję.

Pomimo tego wszystkiego O. Bartek wskazuje na niezwykłe rzeczy, które się dzieją wokoło. Opowiada o niesamowitej mobilizacji, zjednoczeniu i umocnieniu: Słowo Boże nas prowadzi. […] My wiemy co robić, wiemy co Pan Bóg od nas chce. Tu się nikt nie zbiera do ucieczki. Nie ma paniki. Tutaj jest zdecydowana gotowość do tego, żeby być sobą. Nie bać się, tylko być sobą.

Na zakończenie bardzo prosi nas o modlitwę.

Chcemy się razem modlić, chrześcijanie wschodu i zachodu, razem wołając do Boga o pokój. Prosimy o nawrócenie serc agresorów, prosimy także, abyśmy potrafili wprowadzać pokój tam, gdzie jesteśmy i będziemy.

W tych słowach Andrzej Pietrzyk SJ rozpoczął Ekumeniczną Modlitwę o Pokój dla Ukrainy. Wydarzenie miało miejsce wczoraj (03.03.’22r.) w godzinach wieczornych, w krakowskiej Bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa. Zostało ono zorganizowane przez grupę Taizé, działającą przy Duszpasterstwie Akademickim WAJ.

Wchodząc tego wieczoru do Bazyliki dało się wyczuć powagę i smutek z sytuacji, w której znaleźliśmy się i pragnienie jednoczenia się Ukrainą. Wyjątkowe było to, że modlitwa była współprowadzona przez Ulianę Zhuravchak, pochodzącą z Ukrainy. Każda modlitwa była wyrażana w języku polskim i ukraińskim. Podobnie też część śpiewów wybrzmiała w każdym z tych języków.

Modlitwa miała charakter ekumeniczny. Uczestniczyli w niej m.in. grekokatolicy, polskokatolicy, luteranie, mariawici. Wzięło w niej udział także wielu jezuitów, w tym o. prowincjał Jarosław Paszyński. Modlił się z nami także biskup Damian Muskus.

Po nabożeństwie, dzięki zaangażowaniu studentów z Duszpasterstwa Akademickiego WAJ, była możliwość złożenia darów lub ofiary pieniężnej na pomoc dla Ukrainy. Studenci zebrali 1526 zł.

Nabożeństwo zakończyło się modlitwą ks. Dmytra Fedlyuka z krakowskiej parafii grekokatolickiej.

Grupa Taizé zapewnia, że w kolejne czwartki również będzie się modlić się o pokój na Ukrainie. Więcej informacji o kolejnych wydarzeniach można znaleźć pod adresem:

https://www.facebook.com/taizewajkrakow

Fotografie: Filip Komajda