Serdecznie zapraszamy mężczyzn w wieku 18-35 lat, którzy poszukują swojej drogi życiowej, na Rekolekcje Powołaniowe w duchu św. Ignacego Loyoli. Będą to rekolekcje ignacjańskie, odbywające się w ciszy, z wyjątkiem codziennej rozmowy z towarzyszem duchowym – jezuitą.

Podczas czterech i pół dnia w milczeniu uczestnicy będą mogli zgłębić podstawy medytacji ignacjańskiej, która uczy słuchania i odpowiedzi na głos Pana Boga. Każdy dzień będzie obejmował Eucharystię, konferencję formacyjną, wprowadzenia do modlitwy, kilka medytacji ignacjańskich opartych na fragmentach Pisma Świętego oraz indywidualną rozmowę duchową.

Zgłoszenia: [email protected]  lub  wypełnienie formularza

Szczegóły oraz zapisy są pod linkiem: Rekolekcje powołaniowe

Ojciec Dariusz Piórkowski SJ po raz drugi został Ambasadorem ogólnopolskiej kampanii „Terapia ratuje życie”, organizowanej przez Fundację Odzyskani. Celem akcji jest zebranie środków na darmową terapię dla młodych osób, które jej potrzebują.

„Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga” – tymi słowami o. Dariusz rozpoczyna swój apel, ogłaszając swoje zaangażowanie w kampanię.

Problem osamotnienia młodych osób w kryzysie psychicznym wyjaśnia następująco: „Jest to często konieczne i ratujące życie młodym, którzy w domu nie mieli lub nie mają możliwości porozmawiać ze swoimi bliskimi. Często osaczeni przez cierpienie i niezrozumienie wpadają w niebezpieczne osamotnienie”.

Podkreśla również, że Rok Jubileuszowy, który niedawno się rozpoczął, jest czasem nadziei. Przytacza historię z własnego życia, kiedy pomógł młodemu ojcu, którego żona ciężko chorowała. „Pamiętam, że parę lat temu przypadkiem na ulicy stałem się świadkiem dramatu młodego męża i ojca, którego żona była ciężko chora na raka. Przez telefon rozmawiał z jakimś znajomym i błagał o 200 zł, bo już wszystko wydał na leczenie, wsparcie żony i dzieci. Coś mnie ruszyło i dałem mu 200 zł, które akurat dostałem jako zwrot za dojazd na rekolekcje”. Choć pomoc ta nie uratowała chorej kobiety, jezuita wierzy, że gest ten dał mężczyźnie nadzieję: „wierzę, że chyba więcej znaczył dla niego ten gest zauważenia i być może byłem dla niego jakimś znakiem Bożej dobroci”.

„Czasem nie mamy pojęcia, jak nasz najdrobniejszy gest miłości – także w formie pieniędzy, uwagi czy troski – może wzmocnić w kimś nadzieję” – podkreśla o. Dariusz.

W swoim apelu pisze także o korzyściach płynących z psychoterapii: „Uczestniczenie w psychoterapii daje nadzieję na zmianę tego, co jest dla nas trudne, i zaakceptowanie tego, na co nie mamy wpływu. Prowadzi też do zmniejszenia poczucia izolacji, ciemności i osamotnienia”.

O. Dariusz zachęca do wsparcia kampanii: „Jeśli więc możecie wesprzeć tę kampanię, a najmniejsze dobro i dar mają znaczenie, to gorąco zapraszam. W ten sposób niesiemy też nadzieję tym, którzy często jej już nie widzą i nie czują”.

Więcej informacji na temat kampanii oraz możliwości wsparcia można znaleźć pod linkiem.

Zdjęcie główne: Unsplash

31 grudnia 2024 r. zakończyły się kolejne rekolekcje Szkoły Kontaktu z Bogiem organizowane przez Ekipę Prowincji Polskiej Południowej w Domu Rekolekcyjnym Redemptorystów w Krakowie. Wzięło w nich udział 20 osób z całej Polski, uczestniczących w I i II stopniu. Ekipę towarzyszącą stanowili: o. Bartłomiej Przepeluk SJ, sch. Krzysztof Stafin SJ oraz Janina Życzkowska. Były to dni skupienia, modlitwy oraz osobistej refleksji nad wiarą i życiem.

Świadectwa uczestników

„Podczas rekolekcji SKB doznałam oczyszczenia poprzez płacz, który był mi potrzebny. Doświadczyłam, że Pan Bóg kocha mnie bezwarunkowo, zachwyca się mną codziennie i nie oczekuje, bym była idealna. Dla Niego wystarczy to, jaka jestem.”
(Julia W.)

„Podczas rekolekcji SKB Pan Bóg poruszał moje serce w sposób, jakiego się nie spodziewałam. Początkowo nie wiedziałam, dlaczego zaprosił mnie na ten wyjazd, ale w pewnym momencie, obserwując to, co dzieje się w moim sercu, dotarło do mnie, że Pan Bóg zabiera mnie do początków naszej relacji. Pokazuje mi na nowo, jak Jego Słowo jest żywe, świeże i przemieniające – jeśli damy Mu tylko (lub aż) czas i przestrzeń. Doświadczyłam Jego obecności, miłości i troski. Wracam do codzienności umocniona, poruszona i zmotywowana, choć trudno to wszystko, co wydarzyło się między mną a Nim, ubrać w słowa.”
(Julia J.)

Szkoła Kontaktu z Bogiem (SKB) to rekolekcje w ciszy dla młodych dorosłych (w wieku od 18 do 28 lat), którzy pragną nauczyć się komunikowania z Bogiem. Rekolekcje trwają trzy i pół dnia, podczas których prowadzone są przez nas – młodych jezuitów. Wprowadzamy uczestników w tajniki medytacji chrześcijańskiej zaproponowanej przez św. Ignacego Loyolę, którą chrześcijanie praktykują już od pięciuset lat. Głównym narzędziem modlitwy ignacjańskiej jest wyobraźnia i pamięć. Praktyka medytacyjna pozwala łączyć życie duchowe z codziennością. Owocem tych rekolekcji jest świeże spojrzenie uczestników na przeżywanie Mszy Świętej i rozważanie fragmentów Pisma Świętego. Uczą się oni rozpoznawać swoje uczucia i emocje podczas modlitwy, doświadczają akceptacji samego siebie oraz zmieniają swój obraz Boga na bardziej realny. Doświadczenie SKB może pomóc w podjęciu ważnych życiowych decyzji, zgodnych z wyznawanymi wartościami chrześcijańskimi.

Plan dnia rekolekcji

Każdego dnia uczestnicy praktykują cztery medytacje na sposób ignacjański, każda z nich poprzedzona jest krótkim wprowadzeniem. Dzień obejmuje również Mszę Świętą, indywidualny spacer, trzy posiłki, czas na lekturę Pisma Świętego, adorację Najświętszego Sakramentu oraz rozmowę z osobą towarzyszącą, która udziela wskazówek dotyczących modlitwy.

Stopnie SKB

SKB dzielimy na dwa stopnie: I stopień – wprowadza w treści tzw. „Fundamentu” Ćwiczeń Duchownych św. Ignacego Loyoli, zapraszając do wejścia w tajemnicę wdzięczności; II stopień – koncentruje się na pogłębieniu treści „Fundamentu”. Młodzież, która ukończyła oba stopnie SKB, jest przygotowana do przeżycia „I tygodnia” Ćwiczeń Duchownych w domach rekolekcyjnych w całej Polsce.

Zaproszenie do dalszej drogi

Doświadczenie rekolekcji SKB pozwala uczestnikom pogłębić osobistą relację z Bogiem i zyskać nowe spojrzenie na życie wiarą. Zachęcamy wszystkich zainteresowanych do udziału w kolejnych edycjach, które stanowią odważną drogę do duchowego rozwoju i głębszego rozeznania woli Bożej w codziennym życiu. Szczegółowe informacje znajdują się na stronie: www.szkolakontaktu.pl.

Sch. Krzysztof Stafin SJ

Zespół Szkół Jezuitów w Gdyni realizuje projekt „Wspólny krok do lepszej edukacji”. Jest on dofinansowany z Funduszy Europejskich w ramach programu „FERS – Job Shadowing na rzecz rozwoju społecznego” i jest wyjątkową okazją dla nauczycieli, by rozwijali się zawodowo poprzez międzynarodową wymianę doświadczeń.

Cel projektu: innowacja i rozwój w edukacji.

„Wspólny krok do lepszej edukacji” ma na celu wprowadzenie nowych metod nauczania, wspieranie współpracy między nauczycielami oraz poprawę przepływu informacji w szkole. W roku szkolnym 2023/24 jedenastu nauczycieli z Zespołu Szkół Jezuitów (ZSJ) uczestniczyło w pięciodniowych wyjazdach do szkół we Włoszech i Hiszpanii, gdzie mieli okazję obserwować lekcje i metody nauczania stosowane w innych placówkach prowadzonych przez zakon jezuitów.

W marcu pierwsza grupa nauczycieli ZSJ odwiedziła Instituto Leone XIII w Mediolanie. Kolejna grupa w kwietniu gościła w Colegio Inmaculada w Alicante, natomiast trzecia grupa udała się w czerwcu do Colegio San Estanislao de Kostka w Maladze. Po wakacjach, w ostatnim kwartale 2024 roku przyszedł czas na wdrożenie wypracowanych wspólnie metod i innowacji.

Jedna z uczestniczek podsumowuje:

Udział w projekcie „Wspólny krok do lepszej edukacji” stał się okazją do głębokiej refleksji nad własną praktyką zawodową oraz do wprowadzenia wielu innowacji. Obserwacja stylu prowadzenia zajęć przez zagranicznych nauczycieli, ich podejście do zarządzania grupą oraz stosowane metody dyscyplinujące zainspirowały nas do przełamania rutyny i wdrożenia nowych technik nauczania. Dużą wagę przywiązywano do pracy zespołowej i projektów grupowych, co zachęciło nas do prowadzenia lekcji interdyscyplinarnych oraz współpracy z nauczycielami innych przedmiotów. Wyjazd przyniósł także korzyści osobiste – zacieśnienie więzi między nauczycielami i wymiana pomysłów. Uczestnicy docenili także wartości społeczne jakimi żyje się w szkołach jezuickich i które zachęcają uczniów do angażowania się w różne inicjatywy na poziomie lokalnym i międzynarodowym. Choć zagraniczne szkoły imponowały wyposażeniem i organizacją pracy, uczestnicy zauważyli, że również polskie szkoły mają wiele dobrych praktyk, które mogą być powodem do dumy. Wyjazd dostarczył nam nie tylko wiele nowych pomysłów na prowadzenie zajęć, ale także dostarczył nam energii do dalszej pracy, zmotywował do podejmowania nowych wyzwań.

Rezultaty i wpływ projektu Job Shadowing na Zespół Szkół Jezuitów w Gdyni

Nauczyciele ZSJ wdrożyli w tych miesiącach wiele innowacji, które wzbogaciły życie szkolne i wpłynęły pozytywnie na zaangażowanie uczniów. Do najciekawszych rezultatów projektu należą:

Lekcje interdyscyplinarne – na wzór szkół europejskich, nauczyciele prowadzili lekcje łączące różne przedmioty, co sprzyja kreatywnemu myśleniu uczniów i pozwala im dostrzec powiązania między różnymi dziedzinami nauki.

Scenariusze zajęć – uczestnicy projektu stworzyli scenariusze zajęć bogatsze o zaobserwowane w innych szkołach metody i poprowadzili lekcje wysoko ocenione rzez uczniów.

Bank najlepszych praktyk – dzięki projektowi powstał zbiór ciekawych praktyk stosowanych w szkole. Bank ten jest dostępny na stronie internetowej Zespołu Szkół Jezuitów w Gdyni: https://jezuici.edu.pl/projekty/fers/

Warsztaty i otwarte spotkania – z myślą o wdrażaniu nowych rozwiązań, nauczyciele ZSJ dzielą się zdobytą wiedzą podczas spotkań rad pedagogicznych, zapraszają do udziału w lekcjach interdyscyplinarnych tych nauczycieli, którzy nie brali udziału w wyjazdach studyjnych do innych krajów. Poprowadzili także otwartą sesje, na której dzielili się zdobytymi doświadczeniami i omawiali, jak zaobserwowane praktyki mogą być wprowadzane przez innych nauczycieli.

Podsumowanie i przyszłość projektu

Uczestnicząc w tym programie, nauczyciele nie tylko udoskonalili swoje umiejętności, ale również przyczyniają się do budowania silniejszego, bardziej zintegrowanego środowiska szkolnego. Projekt był istotnym krokiem naprzód w przekształcaniu szkoły w miejsce, gdzie uczniowie i nauczyciele tworzą wspólnie kulturę wzajemnego rozwoju. Powstały nowe więzi miedzy szkołami i rodzą się kolejne projekty. Szkoła w Gdyni gościła nauczycielkę z Alicante, a także rozszerzyła program wymiany uczniów ze szkołą w Maladze. Zawiązały się przyjacielskie więzi zarówno pomiędzy nauczycielami jak i pracownikami administracji. Ta współpraca będzie z pewnością kontynuowana w przyszłości.

Więcej na temat tego projektu można przeczytać na stronie: https://jezuici.edu.pl/projekty/fers/

Ten artykuł jest częścią projektu finansowanego przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (FERS), wspierającego innowacje, edukację i rozwój w krajach członkowskich UE.

Na podstawie relacji koordynatora projektu: Magdaleny Gruszki z ZSJ.

Foto: ZSJ

Czym jest Wspólnota „Młodość – lubię to!”?

Wspólnota „Młodość – lubię to!” jest grupą młodych osób, która regularnie spotyka się przy kościele oo. jezuitów w Łodzi, przy ul. Sienkiewicza 60.

Zrzesza ona młodych ludzi od 7 klasy szkoły podstawowej do klas maturalnych. Obecnie liczy blisko 60 osób. Co tydzień wspólnota spotyka się na wspólnym spotkaniu, gdzie młodzież poznaje Boga, uczy się modlitwy, integruje i rozwija się w aspekcie duchowym i społecznym.

Wspólnota jest miejscem poznawania metod rozeznawania, dla wielu z młodych jest też okazją do spotkania z ludźmi, którzy żyją wartościami chrześcijańskimi. Dla wielu z obecnie uczęszczających na wspólnotę, jest również szansą na osobisty wzrost w dziedzinie zdrowia psychicznego i społecznego. Dlatego też, jako duszpasterz młodzieży, wraz z innymi osobami, staram się wychodzić naprzeciw potrzebom, poprzez wspieranie młodych i pomoc nie tylko duchową i sakramentalną, ale również pomoc psychologiczną.

Uwielbieniowa Łódź Ratunkowa

W ostatnie piątki miesiąca, nasza wspólnota wraz z zespołem „Mocni w Duchu” przygotowuje i współprowadzi wydarzenie ewangelizacyjne, zwane „Uwielbieniową Łodzią Ratunkową”, które to już od 10 lat skierowane jest ku młodzieży, która znajduje się w kryzysie wiary, braku samoakceptacji, zagrożenia wykluczeniem społecznym itp. Na te spotkania, zapraszani są młodzi ludzie z ośrodków poprawczych, wychowawczych, domów dziecka oraz placówek oświatowych z terenu województwa łódzkiego.
Ostatnio nawet przyjechała młodzież z dotkniętego powodzią Kłodzka.

Arena Młodych

Od wielu lat angażujemy się we współpracę z Archidiecezją Łódzką, w rekolekcje wielkopostne dla młodzieży, czyli w „Arenę Młodych”. Młodzież z naszej wspólnoty wspiera przygotowania poprzez angażowanie się w wolontariat, diakonię muzyczną i taneczną, sama również przy tej okazji dbając o swój duchowy rozwój.

Nasze plany na przyszłość

Remont pomieszczenia dla wspólnoty

Obecnie spotykamy się raz w tygodniu, w kaplicy św. Krzysztofa, jednak najprawdopodobniej czekać nas będzie niebawem remont osobnego pomieszczenia, które ma być przeznaczone na spotkania wspólnoty młodzieżowej. Będzie to miejsce, w którym chcemy młodzieży zapewnić spokój i możliwość spotkania się w mniejszych grupach. Chcemy również zapewnić im tam możliwość spożywania ciepłych posiłków.

Wyjazdy formacyjne i rekreacyjne

W najbliższym czasie przygotowywane są wyjazdy o charakterze wypoczynkowo-formacyjnym, w okresie ferii zimowych i wakacji.

• 17-22 luty 2025 – wczaso-rekolekcje dla młodzieży w Młodzieżowym Ośrodku Rekolekcyjno-Rekreacyjnym pod górą Śnieżnicą
• 7-13 lipca 2025 – udział naszej młodzieży w Festiwalu Życia w Kokotku
• 28 lipca – 3 sierpnia – wyjazd naszej młodzieży na Jubileusz Roku Świętego 2025 i spotkanie z Papieżem Franciszkiem.

Pomoc psychologiczna dla młodzieży

Pragniemy dofinansować pomoc psychologiczną dla młodzieży w ramach pojawiającego się w przyszłości zapotrzebowania.

Te wszystkie opisane przeze mnie inicjatywy związane z działalnością wspólnoty „Młodość – lubię to!” przede wszystkim potrzebują głębokiego wsparcia modlitewnego. Dlatego też bardzo proszę o modlitwę w intencji naszej wspólnoty. Po wielu pozytywnych owocach naszej działalności, widzimy, iż taka grupa jest potrzebne i wszelkie nasze zaangażowania mają naprawdę sens.

Prosimy również, w miarę możliwości o pomoc finansową. Jeżeli chcieliby Państwo wspomóc nasze działa (czy to UŁR, czy planowane przez nas wyjazdy, czy pomoc psychologiczną), można to robić poprzez wpłacenie jakiejkolwiek kwoty na poniższe konto bankowe, które jest przeznaczone bezpośrednio na potrzeby wspólnoty „Młodość – lubię to!”.

Z modlitwą

Jakub Szelka SJ

duszpasterz młodzieży

Wspólnota „Młodość – lubię to!”

ul. Sienkiewicza 60

90-058; Łódź

Nr, konta: 88 1240 3073 1111 0011 0711 1183

Patronite: https://patronite.pl/Mlodosc

Stworzenie z Uniwersytetu Ignatianum wiodącego jezuickiego ośrodka naukowo-badawczego poprzez umiędzynarodowienie szkoły doktorskiej i staże w renomowanych zagranicznych uczelniach i ośrodkach naukowo-badawczych, to główne cele Strategii Rozwoju UIK do roku 2028. Plany uczelni przedstawił jej rektor, JM Tomasz Homa SJ podczas uroczystej inauguracji roku akademickiego 3 października 2024 r.

Za nami rok wytężonej pracy na wielu płaszczyznach. Niewątpliwie największym z sukcesów jest ukończona przebudowa wysokiego skrzydła budynku badawczo-dydaktycznego przy ul. Kopernika 15C”, pokreślił ojciec rektor, zapowiadając budowę nowego budynku, również przy ul. Kopernika 15C.

JM rektor ogłosił, że od 1 października 2024 r., budynki Uniwersytetu Ignatianum w Krakowie przy ul. Kopernika 26 oraz przy ul. Kopernika 15C, tworzą Kampus Kopernika 26. W skład Kampusu Kopernika 26 wchodzą: Budynek Główny, Centrum Badawczo-Dydaktyczne, Rektorat, Centrum Medialne i Biblioteka.

W dalszej części uroczystości, dr hab. Beata Bigaj-Zwonek, dyrektor Instytutu Kulturoznawstwa i Dziennikarstwa UIK, została odznaczona medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis, przyznanym przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Wykład inauguracyjny zatytułowany „Nadzieje i obawy wobec sztucznej inteligencji”, wygłosił prof. Roman Słowiński z Instytutu Informatyki Politechniki Poznańskiej.

W roku akademickim 2024-2025 uczelnia przyjęła 1 063 studentów na pierwszy rok studiów pierwszego stopnia, oraz 232 osoby na pierwszy rok studiów drugiego stopnia, a także 36 doktorantów i 170 słuchaczy studiów podyplomowych. Aktualnie UIK kształci w sumie 3 255 studentów. W uczelni zatrudnionych jest 343 pracowników, z czego 233 na etatach naukowych i dydaktycznych.

W ub. r. akademickim, oferta dydaktyczna Ignatianum powiększyła się o dwa nowe kierunki studiów: Kognitywistyka Informatyczna oraz Prawo i Doradztwo w Biznesie.

Kontakt dla mediów
Piotr Ufnal
[email protected]
Tel. 571 249 429

Wrzesień i październik każdego roku, to dla wolontariuszy krakowskiej Fundacji Ignatianum czas niezwykle intensywnej pracy. Bowiem w tych miesiącach trwa ogólnopolska akcja charytatywna Kredkobranie, która w tym roku odbywa się już po raz siódmy.

Zbiórka przyborów szkolnych oraz materiałów plastycznych trwać będzie w całej Polsce do końca września. W październiku natomiast, prace skupiają się na segregowaniu darów i przygotowaniu transportów na Kresy.

Celem Kredkobrania jest pomoc najmłodszemu pokoleniu Polaków mieszkających na Kresach. Zebrane dary m.in. kredki, farby, zeszyty, bloki, piórniki, plecaki, pisaki, plastelinę, przybory piśmiennicze, artykuły plastyczne itd. trafią na Litwę i Ukrainę – do polskich szkół oraz placówek edukacyjnych, w których uczą się polskie dzieci i młodzież.

– Tegorocznej akcji towarzyszy hasło „Barwny świat szkolnych lat”; chcemy w ten sposób pokazać, że naszym prostym gestem solidarności możemy zrobić bardzo wiele. Wspólnie możemy sprawić, by nierzadko szara rzeczywistość, która nieraz otacza polską młodzież i dzieci z Kresów, stała się radosna i nabrała kolorów. Już nie raz naszemu społeczeństwu udało się pokazać, że razem – wspólnie możemy dużo więcej. Tak wiec i tym razem gorąco zachęcam, aby włączyć się w tegoroczna zbiórkę – zachęca i wyjaśnia Tomasz Konturek, koordynator akcji i zarazem jej pomysłodawca. Jeśli każdy z nas zaangażuje się, to będziemy mogli obdarować, wielu potrzebujących, a potrzeby są naprawdę wielkie. Z roku na rok, spływają do nas prośby o przywiezienie darów do nowych placówek edukacyjnych na Kresach. Zebrane dary trafiają na Litwę i Ukrainę, jednak cały czas wiemy, że nie możemy zapomnieć o młodych Polakach mieszkających na Białorusi. Nasza akcja odbywa się już po raz siódmy. Wiemy, że nie byłoby to możliwe, gdyby nie wiele ludzi dobrej woli z całej Polski, którzy dołączają do tej niezwykłej, ogólnopolskiej sztafety dobra, która dociera do różnych części naszej Ojczyzny – dodaje pomysłodawca zbiórki.

– Zeszłoroczna edycja Kredkobrania po raz kolejny utwierdziła nas w przekonaniu, że warto podejmować te szlachetne działania. Wielka zasługa w tym przede wszystkim naszych darczyńców, ale również naszych partnerów i patronów. Kredkobranie Skupiło osoby indywidualne oraz uczniów – dzieci, młodzież i rodziców – z ponad 500 szkół w Polsce. Wartość zgromadzonych ponad 100 tyś. sztuk darów została oszacowana na ponad 1 200 000 zł. Pomoc w postaci m.in. kredek, farb, zeszytów, bloków, piórników, przyborów piśmienniczych itd., trafiła do dzieci z Litwy, Ukrainy i Białorusi – mówi Tomasz Konturek. – W akcję włączają się całe szkoły, poszczególne klasy, ale również środowiska, zakłady pracy i osoby indywidualne. – dodaje koordynator.

Przez cały wrzesień zbiórkę można prowadzić w swoich środowiskach. Do 4 października należy je dostarczyć osobiście, pocztą lub kurierem do siedziby Fundacji. Dary w  listopadzie trafią za wschodnią granicę do naszych Rodaków.

Patronat honorowy nad akcją objął m.in. Krzysztof Jan Klęczar, Wojewoda Małopolski, Łukasz Smółka, Marszałek Województwa Małopolskiego,  Gabriela Olszowska, Małopolski Kurator Oświaty oraz ks. abp Marek Jędraszewski, Metropolita Krakowski, ks. dr hab. Tomasz Homa SJ, prof. UIK, Rektor Uniwersytetu Ignatianum w Krakowie.

Regulamin akcji oraz informacje o Kredkobraniu można znaleźć:

• na stronie www.kredkobranie.pl
• pod numerem telefonu: 785-042-119, 882-696-737
• email: [email protected], lub [email protected]

Wsparcie finansowe można dokonywać na konto Fundacji Ignatianum 58 1750 0012 0000 0000 3880 7595 z dopiskiem Kredkobranie. Zebrane fundusze przeznaczamy na zakup książek i lektur szkolnych oraz transport darów na Kresy.

Akcję koordynuje: Tomasz Konturek

5 sierpnia, w blasku porannego słońca, rozpoczęła się kolejna Warszawska Akademicka Pielgrzymka Metropolitalna do Jasnej Góry. Celem wędrówki, trwającej 10 dni, jest nie tylko pokonanie fizycznych kilometrów, ale przede wszystkim spotkanie z Bogiem i budowanie wspólnoty.

Rozpoczęcie z Błogosławieństwem

Pielgrzymka rozpoczęła się Eucharystią w kościele św. Anny w Warszawie, której przewodniczył kardynał Kazimierz Nycz. Mimo deszczu, który towarzyszył pierwszym krokom, entuzjazm uczestników nie malał.

To był dzień pełen uśmiechów, serdecznych rozmów i spotkań z życzliwymi ludźmi, – relacjonują pielgrzymi na swojej stronie fejsbukowej.

Refleksje z Drogi

Podczas drugiego dnia pielgrzymowania, Aneta i Witek, którzy dołączyli na jeden dzień, podzielili się swoimi wrażeniami:

Czujemy, że Bóg nas tu zaprosił i prowadzi na tej drodze. Początkowo spodziewaliśmy się bardziej głośnej grupy, a trafiliśmy na spokojną, medytacyjną atmosferę, która trafiła w nasze potrzeby serca. Zachęcamy innych, aby dołączyli, bo Bóg ma dla wszystkich przygotowane coś wyjątkowego.

Każdy dzień przynosi nowe wyzwania i refleksje. Trzeciego dnia, po pobudce o 4:40, pielgrzymi rozpoczęli dzień od Eucharystii, najważniejszego punktu codziennego wędrowania. Spotkania z siostrami terezjankami oraz konferencje na temat przebaczenia i nadziei stały się istotnym elementem duchowej drogi.

Wspólnota i Duchowy Wzrost

Jezuicka Grupa Czarna kładzie szczególny nacisk na medytację oraz spotkania w małych grupach. Pielgrzymi poświęcają godzinę dziennie na medytację prowadzoną metodą św. Ignacego, bazującą na Piśmie Świętym. Dzięki temu, każdy ma możliwość głębokiego zanurzenia się w rozważaniach nad Słowem Bożym.

Równie ważnym elementem są tzw. kręgi MAGIS, podczas których pielgrzymi dzielą się swoimi doświadczeniami z danego dnia – zarówno od strony duchowej, jak i ludzkiej. Te spotkania pomagają w budowaniu wspólnoty i wzmacniają więzi między uczestnikami.

Każdy Dzień to Nowa Przygoda

Pielgrzymkowy dzień zaczyna się wcześnie rano, kiedy po miłym przywitaniu współtowarzyszy pielgrzymki, uczestnicy zbierają swoje namioty i wyruszają na trasę. Podczas wędrówki nie brakuje modlitwy, medytacji, śpiewu oraz konferencji. Każdy dzień wypełniony jest różnorodnymi aktywnościami, które pomagają uczestnikom oderwać się od codzienności i wejść głębiej w duchową podróż.

Mimo trudów wędrówki, pielgrzymi mogą liczyć na gościnność okolicznych mieszkańców, którzy otwierają przed nimi swoje domy i serca, oferując jedzenie, napoje i miejsce na odpoczynek. Wieczorne apele jasnogórskie, odbywające się zazwyczaj o 21:00, kończą każdy dzień, pozwalając pielgrzymom na modlitwę i refleksję nad minionym dniem.

Bliskość Jasnej Góry

Z każdym kolejnym dniem pielgrzymi są coraz bliżej Częstochowy. Każdy krok zbliża ich nie tylko do celu pielgrzymki, ale również do siebie nawzajem, tworząc silną wspólnotę wiernych.

Jesteśmy coraz bliżej siebie, każdego dnia lepiej się poznajemy i budujemy silną wspólnotę, – mówi jeden z uczestników.

Medytacje nad historiami biblijnymi, takimi jak spotkanie Tobiasza z Aniołem Rafałem, pozwalają pielgrzymom dostrzec działanie Boga w ich życiu. Każdy dzień jest pełen wdzięczności – za służby, za spotkanych ludzi, za braci i siostry idących obok oraz za wszystkie doświadczenia na drodze.

Zdjęcia: Grupa Czarna

W sobotę, 27 lipca, dobiegło do końca europejskie spotkanie młodych MAGIS Europe 2024.

Eksperymenty

Przez cały tydzień młodzi dorośli w wieku 18-35 lat, związani z duchowością ignacjańską, brali udział w ponad dwudziestu eksperymentach, dzięki którym mogli wypróbować siebie w poszukiwaniu i odnajdywaniu Boga angażując się w konkretne działanie. Oferta eksperymentów zawierała m.in. pielgrzymowanie z miejsca na miejsce, pogłębianie własnej duchowości, pójście z pomocą ludziom w potrzebie, odkrywanie duchowego wymiaru kultury i sztuki oraz dbanie o stworzenie.

Festiwal

Szczytem programu był trzydniowy Festiwal w Krakowie, podczas którego uczestnicy dzielili się owocami eksperymentów. Oprócz tego, uczestnicy mieli okazję wziąć udział w warsztatach o różnej tematyce, poznawać piękno Krakowa, pogłębiać przyjaźnie i wspólnie się modlić.

Hasło

Na hasło tegorocznego programu został wybrany zwrot często używany przez pierwszych jezuitów: “Ite inflammate omnia!” (Idźcie i rozpalajcie cały świat!) Te słowa św. Ignacy z Loyoli miał wypowiedzieć do św. Franciszka Ksawerego posyłając go na jego nową misję w Azji. W ten sposób młodzi pragną dalej budować przyszłości pełną nadziei.

Galeria zdjęć

Wszystkie najważniejsze informacje na temat tegorocznej edycji MAGIS Europe 2024 można znaleźć na poniższych mediach:
Facebook
Instagram
Strona internetowa
Youtube

Najnowszy odcinek programu TVP3 Opole: Oblicza wiary został poświęcony m.in. młodym w Kościele. W drugiej części programu, o. Jarosław Studziński SJ – dyrektor Jezuickiego Ośrodka Formacji i Kultury „Xaverianum” w Opolu, mówi o duszpasterstwie akademickim i pracy z młodzieżą. W ciągu ostatniego roku udało się wprowadzić nowe podejścia i formy współpracy, a samo duszpasterstwo przestało być tylko miejscem spotkań, stało się natomiast przestrzenią osobistego i wspólnotowego rozwoju.

Zobacz program.

Fot. zrzut ekranu „Oblicza wiary” – 30 czerwca 2024.

Jak w prosty sposób opowiadać dzieciom o tym czym jest Eucharystia i co mówi nam o niej Biblia? Co zrobić, żeby to było intrygujące, bliskie nam, wywołujące uśmiech, a jednocześnie głębokie i poruszające?

Na zaproszenie Modlitwy w drodze Aleksandra Krzaklewska-Sołtyk (aktorka, pisarka i mama) i Mateusz Frankiewicz (kompozytor, producent muzyczny i tata) wspólnie stworzyli wyjątkowe pięcioodcinkowe słuchowisko biblijne. Projekt twórczo odpowiada na wyzwania, przed którymi stoi wielu rodziców i katechetów.

Autorka opowiadań twórczo rozwija opowieści biblijne, nawiązujące do tematu Eucharystii, wprowadzając elementy edukacyjne i humorystyczne. Odbiorcy będą więc mogli posłuchać historii o Zacheuszu, dobrym ojcu, rozmnożeniu chleba, mannie i uczcie króla.

Patrząc na sposób prezentowania historii bohaterów i przystępny styl w jakim to jest opowiadane powiedziałbym, że “Usłysz Biblię” to takie “The Chosen” do słuchania dla dzieci, – mówi Dominik Dubiel SJ z redakcji Modlitwy w drodze.

Klimat opowieści współtworzy nowoczesna muzyka, inspirowana brzmieniami etnicznymi oraz muzyką tradycyjną i liturgiczną. Dzięki temu mamy poczucie, jakbyśmy zanurzali się w świat tych historii. Pomagają w tym również ilustracje specjalne przygotowane przez Przemysława Wysogląda SJ.

Data publikacji słuchowiska nie jest przypadkowa. Projekt jest prezentem Modlitwy w drodze na obchodzone w tym czasie dzień matki i dzień dziecka.

Dołożyliśmy wszelkich starań, żeby “Usłysz Biblię – opowieści dla małych i dużych” było innowacyjną i skuteczną pomocą w przygotowaniu i przeżywaniu Pierwszej Komunii Świętej, – zapewnia Wojciech Morański SJ, koordynator Modlitwy w drodze.

Jestem pewna, że to piękne słuchowisko będzie doskonałą pomocą w rodzinnej, wspólnotowej lub szkolnej katechezie, nie tylko dla dzieci, ale i dla wszystkich osób, chcących przybliżyć się do Boga i pogłębić wiarę – dodaje Elwira Ginalska, redaktorka i graficzka Modlitwy w drodze.

Projekt wpisuje się w Kongres Eucharystyczny aktualnie trwający w Archidiecezji Krakowskiej.

Nagrania są dostępne nieodpłatnie na stronie Modlitwy w drodze oraz na kanale Youtube:

• Zacheusz – Usłysz Biblię – opowieści dla małych i dużych 
• Hojny król – Usłysz Biblię – opowieści dla małych i dużych 
• Miłosierny ojciec – Usłysz Biblię – opowieści dla małych i dużych 
• Dawca manny – Usłysz Biblię – opowieści dla małych i dużych 
• Rozmnażający chleb – Usłysz Biblię – opowieści dla małych i dużych 

Aleksandra Krzaklewska-Sołtyk – aktorka, lektorka i autorka opowiadań. Twórczyni projektu Usłysz Biblię. Mama 5 chłopców, zaangażowana we wspólnotę Europe Waits.

Mateusz Frankiewicz – krakowski kompozytor, producent muzyczny i multiinstrumentalista, tata trzech córek. Współtwórca projektu Pomelody, od wielu lat współpracuje z Modlitwą w drodze.

Projekt został objęty mecenatem Uniwersytetu Ignatianum w Krakowie.

Tegoroczne spotkanie młodzieży w archidiecezji gdańskiej odbyło się 19 kwietnia pod hasłem „Powstań i świeć”. Gospodarzami wydarzenia byli jezuici posługujący w parafii pw. św. Stanisława Kostki oraz Zespół Szkół Jezuitów im. św. Stanisława Kostki w Gdyni. Na jezuickie wzgórze przybyły wspólnoty i grupy młodych z różnych miejsc archidiecezji gdańskiej.

Pan Bóg chce nas dziś podnieść i dodać nam odwagi, chce nas uwalniać. Pokazać nam perspektywę. Nie zostaliśmy przez Niego stworzeni do tego, żeby jakoś przetrwać to życie. W naszym życiu każdy z nas ma cel, ma misję. Jest do czegoś przeznaczony. To daje nam światło. To jest światło odbite, u którego źródeł jest Pan Bóg. Ale to każdy z nas może tym światłem świecić. Może dać go innym – mówił podczas konferencji Krzysztof Dzieńkowski SJ.

Po konferencji w kościele odbyły się zajęcia warsztatowe w budynku Zespołu Szkół Jezuitów, a potem modlitwa uwielbienia w kościele parafialnym. Wraz z młodzieżą uczestniczącą w wieczorze modlitwy był ks. bp Piotr Przyborek, który usiadł w konfesjonale.

Muzyczną oprawę 55 WMM zapewnił zespół Efraim z jezuickiej parafii w Gdańsku Wrzeszczu.

Foto: Facebook

Jezuici znani są z wypracowania konkretnego modelu szkolnictwa, ale wobec nowych wyzwań, wciąż gotowi są do próbowania nowych dróg. Jedną z takich inicjatyw jest Redfern Jarjum College, szkoła dla aborygenów w Sydney. Tutaj nauka jest specjalnie przystosowana do tego, by pomóc dzieciom z rdzennych plemion i oparto ją zarówno na duchowości ignacjańskiej, jak i na tradycjach aborygeńskich.

Szkoła została założona w 2013 r. przez inną jezuicką placówkę, Kolegium św. Alojzego (St. Aloysius College). Wiele aborygeńskich dzieci wcześniej uczęszczało do zwykłych szkół, ale nie odnosiło tam sukcesu, tak więc naszym celem było zatroszczenie się o nich – mówi dyrektorka Redfern Jarjum College Katherine Zerounian w rozmowie z portalem jesuits.global.

Szkoła jest bardzo kameralna – uczy się w niej 26 dzieci, co pozwala na zindywidualizowane podejście. Obok tradycyjnych przedmiotów uczniowie regularnie mają zajęcia kulturalne lub techniczne, nieraz związane z tradycjami aborygeńskimi. Jak wyjaśnia dyrektorka, wielu uczniów pochodzi z ubogich rodzin, które dodatkowo doświadczają międzypokoleniowej traumy.

„Przynosimy nadzieję tym ludziom zmagającym się, aby ją znaleźć, przyodziewamy i karmimy dzieci i odpowiadamy na ich podstawowe codzienne potrzeby, dostrzegamy i doceniamy dary każdego ucznia” – mówi Zerounian.

Nauka w Redfern Jarjum College jest oferowana bezpłatnie dla dzieci w wieku od 4 do 13 lat.

Krzysztof Dudek SJ / Vatican News

Foto: Redfern Jarjum College

W pierwszych stuleciach jezuickiej edukacji hasło o. Juana Bonifacio SJ uchwyciło ducha ożywiającego entuzjazm jezuitów dla edukacji: Puerilis institutio est renovatio mundi (Edukacja młodzieży jest odnową świata). Jezuici byli przekonani, że celem edukacji jest kształtowanie ludzi o prawym charakterze, którzy mogliby niestrudzenie pracować dla wspólnego dobra społeczeństwa widząc w tym służbę Bogu. Jezuici serdecznie przyjęli ideę edukacji jako sposobu na przekształcenie jednostek i społeczeństw. Później Ratio Studiorum z 1599 r. wprowadziło porządek i jednolitość w szkołach jezuickich, proponując wspólny program nauczania. Szkoły te odegrały ważną rolę w kształtowaniu edukacji na świecie, zwłaszcza na terytoriach katolickich, oferując w wielu przypadkach jedyne dostępne możliwości edukacyjne. Po rewolucji francuskiej edukacja stała się priorytetem dla społeczeństw obywatelskich i często była postrzegana jako usługa publiczna w rękach państwa.

Dziś edukacja nadal jest międzynarodowym priorytetem. Czwartym Celem Zrównoważonego Rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych jest „Zapewnić wszystkim edukację włączającą na wysokim poziomie i promować uczenie się przez całe życie „. W 2021 roku UNESCO również podkreśliło znaczenie edukacji dla sprostania wyzwaniom, przed którymi stoimy jako ludzkość. Organizacja wezwała do zawarcia Nowego Paktu Społecznego na rzecz Edukacji, aby „na nowo wyobrazić sobie naszą wspólną przyszłość” jako ludzkość. Podobnie papież Franciszek zaprosił światowych przywódców do stworzenia Nowego Globalnego Paktu na rzecz Edukacji, aby odpowiedzieć na epokowe zmiany, których doświadczamy jako ludzkość w związku z takimi wyzwaniami, jak zmiany klimatyczne, sprawiedliwość społeczna, równość płci, rozwój technologiczny i formacja wiary.

Generał Towarzystwa Jezusowego o. Arturo Sosa wezwał jezuickie sieci edukacyjne do uważności na te zmiany: „Nasze instytucje muszą być świadome zmian antropologicznych i kulturowych, których doświadczamy, i muszą wiedzieć, jak kształcić i szkolić w nowy sposób dla innej przyszłości” (JESEDU, Rio de Janeiro 2017). Ponowne tworzenie, ponowne wyobrażanie sobie, ponowne wymyślanie jest konieczne, aby kontynuować naszą żywą tradycję i upewnić się, że edukacja, którą oferujemy nowym pokoleniom, jest dziś tak samo istotna, jak była dla wielu poprzednich pokoleń.

Nasz apostolat edukacyjny odpowiada na wyzwania z coraz większą kreatywnością i wigorem. Nowe modele, szczególnie docierające do najbiedniejszych w naszych społeczeństwach, takie jak Fe y Alegria, Cristo Rey, Nativity, SAFA i inne, umożliwiają milionom ludzi doświadczenie wysokiej jakości edukacji, którą papież Franciszek i UNESCO życzą dla świata. Nasze szkoły wykorzystują technologię i nowe osiągnięcia w pedagogice, aby służyć naszemu celowi, jakim jest kształcenie osób dla innych i z innymi w ramach ewangelicznych. Powszechne Preferencje Apostolskie i Globalne Identyfikatory dokumentu Żywa Tradycja kierowały naszymi szkołami, gdy rozeznawały, jak oferować wysokiej jakości edukację na miarę naszych czasów. Oznaczało to również zaangażowanie się w inne sieci katolickie, edukacyjne i społeczne, aby dzielić się praktykami, marzyć o przyszłości i znajdować nowe ścieżki. Edukacja jezuicka nadal, podobnie jak edukacja w ogóle, jest dziełem w toku.

Jak oświadczyli delegaci ds. edukacji w 2017 r. w Rio de Janeiro: „Jesteśmy wezwani do autentycznego rozeznania w ciągłości z naszym duchowym dziedzictwem, aby twórczo odpowiedzieć na wyzwania naszego świata i nowych pokoleń uczęszczających do naszych szkół. Jesteśmy świadomi, że nasza tradycja wzywa nas do zaangażowania się w ciągłą rozmowę o lepszych sposobach służenia naszej dzisiejszej misji, która musi znaleźć odzwierciedlenie w odnowie i innowacji w naszych szkołach i modelach pedagogicznych. Wszystko to musi prowadzić nasze szkoły do wykorzystania ignacjańskiej wyobraźni do proponowania i wdrażania lepszych praktyk edukacyjnych, które mogą naprawdę ucieleśniać ludzką doskonałość naszej edukacji i przekształcać naszych uczniów, nasze społeczeństwa i nas samych”.

José A. Mesa SJ, sekretarz ds. szkolnictwa średniego i pomaturalnego

Źródło: Jesuit education: a living tradition today

„Bóg nie gryzie” to tytuł kolejnej Uwielbieniowej Łodzi Ratunkowej, która odbędzie się w Łodzi, 26 stycznia o 18:00.

Istnieje pewien schemat, który podpowiada nam, że Bóg jest tym, który jest srogi, niedostępny, daleki. Jest kimś, na kogo miłość trzeba zapracować i zasłużyć.

Chcemy pomóc młodym ludziom wychodzić z takiego błędnego schematu. Chcemy pokazać im, że Bóg ich kocha i potrzebuje, że nie muszą zasługiwać na miłość Boga, która jest darmowa.

Temu będzie właśnie służyło to spotkanie, podczas którego usłyszymy świadectwa młodych, którzy nie bali się otworzyć na miłość Boga, odkryli ją w Słowie Bożym, w Kościele i w swojej historii życia.

Jeżeli jesteś młodą osobą (koniec podstawówki i liceum) i szukasz możliwości poznania Boga i poznania miłości, to zapraszamy Ciebie do Łodzi, na ul. Sienkiewicza 60, w piątek – 26 stycznia.

Poznasz młodych, którzy odnaleźli Boga i nie boją się o Nim mówić innym.

W północnej części Republiki Czeskiej, blisko granicy z Niemcami, w Děčínie, znajduje się prowadzone przez jezuitów gimnazjum Nativity School. Jedyna jezuicka placówka oświatowa w tym kraju. W połowie listopada tego roku odwiedził ją o. Generał Arturo Sosa SJ. Szkoła powstała w 2008 roku i oferuje edukację uczniom w wieku 11-15 lat (klasy 6-9 lokalnego systemu nauczania). Są to głównie dzieci z ubogich rodzin.

Ojciec Generał, w rozmowie z uczniami i pracownikami szkoły podkreślił, jak ważne jest dla Towarzystwa Jezusowego zapewnienie edukacji młodym ludziom z mniej uprzywilejowanych środowisk.

Ojciec Jan Adamik SJ (przedstawiciel organu prowadzącego szkołę) tak opisał działalność gimnazjum, które jest częścią szerokiej sieci tego typu placówek:

„Model naszej szkoły został zainspirowany szkołami Nativity Miguel w USA. Jezuici założyli pierwszą szkołę, Nativity Mission Center, w 1971 roku na manhattańskim Lower East Side w Nowym Jorku. Od tego czasu sieć Nativity Miguel Coalition rozrosła się do 50 szkół członkowskich w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Poza tymi dwoma krajami istnieje jedna szkoła w Afryce i jedna w Europie, w naszym kraju, w Czechach.

Nativity School w Děčínie ma kluczowe znaczenie dla podtrzymywania i rozwoju charyzmatu edukacyjnego czeskich jezuitów oraz dla formacji katolickich liderów. Jest to jedna z niewielu katolickich instytucji w regionie, nie licząc parafii, która stanowi część szerszej jezuickiej pracy apostolskiej w regionie. Wartości katolickie są tu przekazywane zarówno uczniom, jak i pracownikom oraz ich rodzinom w bardzo zdechrystianizowanych północnych Czechach. Szkoła koncentruje się głównie na nastolatkach zmotywowanych i utalentowanych, ale z różnych powodów (pochodzenie społeczne, warunki rodzinne, dysfunkcje itp.) nie znajdują w szkołach publicznych tego, czego potrzebują, aby rozwijać swoje umiejętności.

Każda klasa przyjmuje również kilku uczniów, którzy stoją przed szczególnymi wyzwaniami i potrzebują bezpiecznego i akceptującego ich środowiska. Klasy liczą tylko 15 uczniów. To ułatwia wzajemne zaufanie i indywidualne podejście do każdego. Wychowawcy są przygotowani do tego, by motywować i inspirować uczniów, a nie tylko uczyć. Szkoła oferuje także popołudniowe zajęcia w świetlicy. Dzięki temu, uczniowie spędzają znacznie więcej czasu w środowisku szkolnym niż w zwykłych szkołach średnich.

Od września ubiegłego roku Nativity School ma nowego dyrektora. Jest nim Luboš Hošek. Zapytany, dlaczego zdecydował się zaangażować w tę konkretną szkołę, odpowiedział: „Dlaczego? Uczę tu dopiero od niedawna, ale wyraźnie widzę, że tutejsze dzieci są inne. Podoba mi się fakt, że reagują inaczej, głównie w relacjach z nauczycielami. Ich sposób bycia ukształtowali nauczyciele, którzy starają się tworzyć w szkole klimat głębszych, przyjaznych relacji. Każdy uczeń ma tu swojego osobistego wychowawcę”.

Oby więcej takich szkół powstało w Europie.

Zdjęcia: František Ingr (Stowarzyszenie Člověk a víra)

11 października obchodzony był Międzynarodowy Dzień Dziewcząt. To ważna data w kalendarzu wielu jezuickich dzieł, które działają na rzecz obrony praw dziewcząt na całym świecie.

Aby uczcić ten dzień, Międzynarodowa Federacja Fe y Alegría, Jezuicka Służba Uchodźcom (JRS) i Entreculturas zorganizowały Międzynarodowe Forum z udziałem dziewcząt i nastolatek uczestniczących w programie The Light of the Girls. Forum skupiło się wokół ich prawa do dzieciństwa wolnego od przemocy.

Podczas międzynarodowego forum, które odbyło się online 10 października, dziewczęta z Czadu, Gwatemali, Salwadoru, Peru, Kenii i Nikaragui mogły podzielić się swoimi historiami i opowiedzieć o tym, jak edukacja zmieniła ich życie.

Forum, które można było śledzić z różnych części świata dzięki tłumaczeniu na różne języki, po raz kolejny pokazało, jak edukacja zmienia życie dziewcząt niezależnie od miejsca i kontekstu, w którym się znajdują, otwierając nowe horyzonty osobiste i zawodowe.

Oprócz wysłuchania historii życia niektórych z uczestniczek, Forum przeanalizowało różne realia przemocy, z którymi się spotykają. Był też czas, aby dowiedzieć się, jak w tym roku ekspresja artystyczna stała się sposobem wyrażania przemocy, której doświadczają oraz leczenia ich ran.

Za: Jesuit Network

W październiku ruszyła kolejna seria spotkań w ramach Uwielbieniowych Łodzi Ratunkowych (UŁR).

To wydarzenie gromadzi co miesiąc wielu młodych z Archidiecezji Łódzkiej na wspólnej modlitwie uwielbienia Pana Jezusa.

Tematem październikowego spotkania było Słowo Boże. Młodzi ze wspólnot Odnowy w Duchu Świętym, które gromadzą się przy ul. Sienkiewicza 60 w Łodzi, przygotowali oraz poprowadzili spotkanie, podczas którego podzielili się tym, jak Słowo Boże działa w ich życiu, jak znajdują czas na czytanie Pisma Świętego i modlitwę.

Okazuje się, że Słowo Boże wśród młodych jest bardzo obecne. Tam, gdzie dają sobie oni czas i miejsce na spotkanie z Jezusem poprzez lekturę czy modlitwę opartą na Piśmie Świętym, tam pojawiają się tego owoce i pozytywne rezultaty.

Czym jest Uwielbieniowa Łódź Ratunkowa?

Uwielbieniowa – jest to wydarzenie, podczas którego młodzież z różnych duszpasterstw i szkół oraz ośrodków wychowawczych spotyka się na wspólnym uwielbieniu Pana Jezusa. Uwielbiają Go modlitwą, śpiewem i tańcem. Zawsze głównym punktem uwielbienia jest Adoracja Najświętszego Sakramentu (lub jak w przypadku październikowej UŁR „wystawienie Słowa Bożego”).

Strona Uwielbieniowej Łodzi Ratunkowej

Łódź – dlatego, że spotykamy się w Łodzi, ale przede wszystkim z tego powodu, iż młodzież jest nieodzowną częścią Kościoła Świętego. Chcemy im pokazać Kościół, jako miejsce, gdzie mogą wzrastać w wierze, tworzyć wspólnotę i być wysłuchanymi przez dorosłych.

Ratunkowa – skierowana jest ona do każdego młodego człowieka, zwłaszcza do tego, który przeżywa jakiś trudny czas w swoim życiu. Często na UŁR pojawiają się młodzi, którzy doświadczyli odrzucenia, krzywdzącej oceny, odepchnięcia przez tych, którzy powinni okazać im miłość. Uczestniczą w niej ci, którzy chcą jeszcze bardziej poznać Boga, jak również ci, którzy do tej pory nie mieli z Nim nic wspólnego. Przychodzą młodzi ze świetlic środowiskowych, domów dziecka, ale również ci, którzy żyją w pełnych rodzinach. Każdy przychodzi z jakimś bagażem swoich życiowych doświadczeń – osobistych wzlotów i upadków. Chcemy im pokazać Boga, który ich kocha, i który im bezgranicznie ufa.

Na UŁR zapraszamy młodzież od 7. klasy szkoły podstawowej aż do klasy maturalnej.

Aby być na bieżąco z informacjami o Uwielbieniowych Łodziach Ratunkowych, można wejść na nową stronę uwielbieniowa.jezuici.pl, lub wchodząc na kod QR.

Jesteśmy też na Facebooku.

Zaproszenie na koncert „11 Przykazań”

Zapisy na koncert „11 Przykazań”

Następna Uwielbieniowa Łódź Ratunkowa odbędzie się dopiero 15 grudnia. Przerwa jest spowodowana innym dużym wydarzeniem – koncertem dla młodzieży na łódzkiej Arenie Sport, który odbędzie się 10 listopada. Koncert zatytułowany jest „11 Przykazań”. Jest on przygotowywany przez zespół „Mocni w Duchu”. Tematyka oczywiście skupiona jest wokół Dekalogu i na Przykazaniu Miłości. Więcej o tym wydarzeniu, i o przygotowaniach do niego, można dowiedzieć się na kanale „Mocni w Duchu” na Youtubie.

Drodzy duszpasterze, jeżeli chcecie przyjechać ze swoją młodzieżą (koncert dedykowany jest młodym od 8. klasy szkoły podstawowej wzwyż), to zapisy są na tej stronie, lub poprzez kod QR.

W sierpniu tego roku młodzież katolicka z całego Kirgistanu zgromadziła się nad brzegiem jeziora Issyk-Kul, by wziąć udział w zorganizowanym przez jezuitów II Katolickim Festiwalu Młodzieży (13-21 sierpnia). „Spacerowaliśmy po górach, pływaliśmy na niewielkim statku, dużo śpiewaliśmy, wieczorami zbieraliśmy się na wspólnej modlitwie, a co najważniejsze czuliśmy się jak rodzina. Zwłaszcza, że tegoroczny Festiwal poświęcony był tematowi domu” – wspomina Kamila Osmonalieva.

W trwającym osiem dni festiwalu wzięli udział nie tylko przedstawiciele Kościoła katolickiego, ale także prawosławni i muzułmanie. Pod wspólnym hasłem „Dom, w którym mieszka miłość” odbywały się konferencje i pracowano w grupach dzieląc się tym, co najbardziej leżało młodzieży na sercu.

Jeden z wieczorów poświęcony był całkowicie modlitwie oraz sakramentowi pokuty i pojednania. W tradycyjnej jurcie wystawiono Najświętszy Sakrament i adorowano go w ciszy. Jedynie od czasu do czasu odzywała się gitara zapraszając wszystkich do pieśni uwielbienia.

Pod koniec Festiwalu uczestnicy pojechali do miasta Karakol, gdzie wzięli udział w grze miejskiej zmagając się w zespołach z trudnymi choć atrakcyjnymi zadaniami. Drużyny rywalizowały ze sobą w zwinności, wytrzymałości, inteligencji i erudycji. Festiwal zakończył się dwugodzinnym rejsem po jeziorze.

„Dzięki wspaniałej atmosferze, jaka panowała podczas festiwalu, uświadomiłam sobie, iż Bóg jest domem, w którym mieszka miłość” – powiedziała dla jezuici.pl jedna z uczestniczek Kamila Osmonalieva.

Po wydanym 25 lat temu praktycznym dokumencie „Pedagogia ignacjańska. Podejście praktyczne”, nauczyciele jezuickich szkół podstawowych i średnich otrzymają we wrześniu tego roku podręcznik autorstwa Johnnego Go SJ i Rity Atienzy prezentujący uczenie się przez refrakcję. 

Jego pełny tytuł brzmi „Uczenie się poprzez refrakcję. Praktyczny przewodnik po pedagogice ignacjańskiej XXI wieku”. Dostarcza on praktycznej wiedzy i proponuje wiele ćwiczeń rozwijających kompetencje i umiejętności nauczyciela każdej dziedziny nauczania. Książka została wydana przez Wydawnictwo WAM.

REFRAKCJA dotyczy działań ucznia w procesie uczenia się. Tak jak woda przekształca promienie światła, tak samo ma robić uczeń z zagadnieniem, którego się uczy. Jego zadaniem nie jest jedynie poznanie treści i refleksja nad nią. Prawdziwe znaczenie uczenia się związane jest tu z ogarnięciem treści w celu przekształcenia jej i czynienia swoją własną. W procesie uczenia się uczeń nadaje studiowanym treściom wartość w kontekście swojego własnego życia.

Podręcznik zamierza być praktycznym narzędziem i źródłem wiedzy dla nauczycieli zainteresowanych ignacjańskim podejściem do procesu uczenia się i nauczania. Książka dostarcza wypróbowanych rozwiązań w dziedzinie metod nauczania, które pomagają uwolnić potencjał dynamiki ignacjańskiego modelu pedagogii w celu przemiany życia zarówno nauczyciela jak i ucznia.

W przedmowie do wydania polskiego o. Paweł Brożyniak SJ, delegat Prowincjała ds. szkolnictwa, nakreśla krótko historię powstania w Polsce jezuickich szkół począwszy od lat dziewięćdziesiątych XX wieku i wyjaśnia kontekst powstania publikacji.

„Coraz większa liczba nauczycieli podejmujących pracę w jezuickich placówkach poszukuje źródeł, dzięki którym mogliby poznać specyfikę pracy i rolę nauczyciela nie tylko jako znawcy przedmiotu, ale również jako osoby towarzyszącej uczniowi w procesie jego osobistego, integralnego rozwoju” – tłumaczy o. Brożyniak.

Praktyczny przewodnik w polskiej wersji dotrze do wszystkich nauczycieli jezuickich szkół w Polsce już na początku września tego roku.

Do polskich kin wchodzi film dokumentalny „Głos” w reżyserii Dominiki Montean-Pańków. To wielokrotnie nagradzany dokument opowiadający o nowicjuszach Towarzystwa Jezusowego, o ich codziennym życiu w nowicjacie i o ich zmaganiach w odkrywaniu własnego powołania.

Film wchodzi do kin dnia 16 czerwca 2023, a pokaz dla dziennikarzy odbędzie się 26 maja, godz. 10:00 w Warszawie w Kinie Atlantic.

Dziennikarze zainteresowani pokazem proszeni są o akredytowanie się u Anety Klemke pod adresem adresem e-mail: [email protected]
Akredytacja po potwierdzeniu mailowym.

Dystrybutorem filmu „Głos” jest Stowarzyszenie Kin Studyjnych.

Zobacz materiał prasowy na WP.PL z dnia 16 czerwca 2023

Niekiedy spotykam się ze zdaniem, czy też opinią, że dzisiejsza młodzież nie chodzi do kościoła, nie chce się modlić, nie słucha nakazów swoich rodziców, aby z nimi poszli na Mszę. Zawsze też pada pytanie o to, jak zachęcić młodych do pójścia na Eucharystię.

Pracując z młodzieżą widzę, że młodzi nie chcą byle jakiej religijności. Nie chcą się zatrzymać na płytkiej duchowości, tylko jak już, to chcą czegoś więcej. Dlatego też mogą zadawać wiele pytań, często niewygodnych.

I tutaj pojawia się pytanie o duchowość i religijność ich rodziców, opiekunów, wychowawców, katechetów. Jeżeli w nich nie ma głębokiego życia wiarą i nie ma głębokiej modlitwy, której efekty widoczne byłyby w ich postawie, czy też podejściu do drugiego człowieka, to trudno mówić o jakimkolwiek prowadzeniu młodego człowieka do Pana Boga.

Niedawno czytałem artykuł o poziomie katechezy w szkołach (przepraszam, ale nie jestem w stanie znaleźć teraz do niego linku). Autor zapytał się młodych o tym, jak wygląda katecheza w ich szkołach. Ktoś odpowiedział, że na katechezie oglądają tylko filmy religijne i rozwiązują krzyżówki, że brakuje porad, jak rozwinąć swoją modlitwę, jak rozumieć pewne rzeczy, które dzieją się w Kościele. Było również stwierdzenie, że warto trochę też powiedzieć o samej historii Kościoła. Przyznam, że w swojej katechetycznej „karierze” również miałem czas, kiedy sądziłem, że bardzo dobry film religijny pomoże młodym w ich życiu duchowym. Niestety, moim zdaniem, katolickie filmy religijne są zwyczajnie słabe, często infantylne… ale to moje zdanie.

Jeżeli już są puszczane filmy na katechezie, to niech chociaż będą one potem omówione. Niech z tego będzie dyskusja, podczas której młodzi będą mogli się swobodnie wypowiedzieć.

Młodzi potrzebują autentyczności. Dlatego nie powinniśmy się na nich denerwować, gdy zarzucają nas pytaniami o naszą wiarę, o sprawy Kościoła, nawet, gdy robią to pod wpływem emocji.

Gdy tak jest, to daj sobie taką możliwość, aby nie bać się i spokojnie ze swoimi młodymi rozmawiać.

Podstawą jest zawsze moja osobista relacja z Bogiem. Jeżeli ona będzie płytka, to co mam o Bogu mówić młodym? Jakiej modlitwy mam ich uczyć? Młodzież, która naprawdę szuka Boga nie jest w stanie zatrzymać się tylko na odklepywaniu modlitw. Trzeba im zaproponować coś głębszego. Aby to zrobić, samemu najpierw trzeba stać się człowiekiem, który dba o swoją relację z Bogiem.

Na początku Wielkiego Postu wziąłem moją wspólnotę młodzieżową na dzień skupienia. Zaproponowałem im to, co sam lubię praktykować, co też mocno związane jest z duchowością ignacjańską, czyli skupienie i medytację opartą na Słowie Bożym. Młodzi pięknie weszli w ciszę. Mieli też możliwość, ab porozmawiać ze mną na temat ich wiary, i o tym, czym obecnie żyją. Sądzę, że nie zdobyłbym się na taki dzień skupienia, gdyby dla mnie samego medytacja nie była czymś ważnym.

Inne doświadczenie (bardzo głębokie) tego minionego Wielkiego Postu, to były rekolekcje, które współprowadziłem z moimi młodymi. Pojechaliśmy do jednej ze szkół, gdzie młodzież z mojej wspólnoty miała okazję do mówienia innym o swoim doświadczeniu wiary. Licealiści, z którymi byliśmy przez trzy dni mieli przed sobą ludzi w swoim wieku, lub niewiele starszych, którzy dzielili się swoją relacją z Bogiem. Potem mieli okazję z nimi osobiście porozmawiać. Ja też miałem sporo pięknych rozmów i spowiedzi.

Dzisiejsi młodzi nie potrzebują banału. Potrzebują kogoś, kto ich najpierw wysłucha, kto poprowadzi na głębię i ich nie opuści. Nie zadowalają się byle czym. Jeżeli więc Pana Boga przedstawiamy im byle jak, to nie dziwmy się, że młodych w kościele nie ma.

Dzisiejsza Ewangelia kończy się słowami: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu”. Wcześniej Pan Jezus zarzuca uczniom to, że nie uwierzyli tym, którzy „widzieli Go zmartwychwstałego”. Jak zatem mam mówić o kimś, kogo sam nie znam? Aby głosić najpierw trzeba samemu wejść głębiej i tym, co się z tej głębi wydobędzie, dzielić się z młodymi.

Kuria Generalna Towarzystwa Jezusowego we współpracy z Educate Magis zaprasza nauczycieli, prowadzących rekolekcje i duszpasterzy młodzieży do korzystania z przygotowanych na Wielki Post materiałów „Kim chcesz być?”. Jest to seria nagrań wideo pomyślana jako forma mająca towarzyszyć młodym w przeżywaniu Wielkiego Postu.

Ta czteroczęściowa seria nagrań wideo, stworzona podczas Roku Ignacjańskiego, nawiązuje do Uniwersalnych Preferencji Apostolskich Towarzystwa Jezusowego oraz zawiera szczegółowe scenariusze zajęć, które zapraszają uczniów do wyobrażenia sobie siebie w inny sposób, do zadania sobie pytania, jakimi osobami naprawdę chcą być? „Te filmy pokazują proces osobistej przemiany na skutek spotkania z Jezusem- mówi ojciec Arturo Sosa, SJ, przełożony generalny Towarzystwa Jezusowego. Ta przemiana sprawia, że „jesteśmy w stanie wspólnie marzyć i widzieć wszystko jako nowe”. Jest to doskonały materiał do wykorzystania podczas rekolekcji wielkopostnych lub zajęć w klasie.

Seria filmów i materiały pedagogiczne są dostępne w języku francuskim, angielskim i hiszpańskim na stronach educatemagis.org lub whotobe.org

Tematyka kolejnych czterech filmów:

Posługa św. Piotra Klawera pośród afrykańskich niewolników. Film podejmuje temat osób wykluczonych, zmarginalizowanych w naszym świecie oraz proponuje siedem praktycznych kroków, jakie możemy podjąć w „towarzyszeniu wykluczonym”.

Posługa o. Stanisława Lourduswamy wśród ludu Adivasi. Film zaprasza do refleksji nad naszą relacją z Bogiem, z innymi ludźmi i ze Stworzeniem, a także skłania do rozważań nad nadzieją i wyzwaniami jakie wiążą się w naszym dążeniu do bezpiecznej ziemi i bardziej sprawiedliwego świata poprzez „troskę o nasz wspólny dom”.

Duchowa pielgrzymka św. Ignacego Loyoli. Film zapoznaje uczniów z przebiegiem Ignacjańskiej Rozmowy Duchowej oraz zaprasza ich do przeżycia w praktyce takiej duchowej rozmowy po medytacji na temat „Pierwszej Zasady i Fundamentu” będącej konkretnym „wskazaniem drogi do Boga”.

Opowieści uczniów pokazujące, jak doświadczają towarzyszenia ze strony dorosłych. Film zaprasza uczniów do refleksji nad własnymi doświadczeniami i zachęca do podzielenia się tym, co według nich oznacza dobre towarzyszenie ze strony dorosłych. To również okazja dla dorosłych do przemyślenia i przedyskutowania czy jest dla nich formacja ignacjańska i „towarzyszenie młodym”.

Zachęcamy także uczniów do podzielenia się swoimi wielkopostnymi inicjatywami udostępniając całej globalnej sieci szkół jezuickich zrobione przez siebie zdjęcia i filmy.

Zdjęcia lub filmy należy wysyłać na adres [email protected]

Jezuici powołali do istnienia stronę internetową WARSZTAT DOBREJ EDUKACJI. Jej celem jest promocja misji w Kirgistanie, jaką papież zlecił Towarzystwu Jezusowemu. Tę papieską misję w kraju Azji Środkowej realizują zakonnicy z Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej obejmując swoją opieką coraz więcej dzieci i młodzieży. To o nich jest strona, która w tych dniach powstała. O edukacyjnej działalności jezuitów w Kirgistanie i o nowej stronie internetowej mówi w rozmowie z o. Pawłem Kowalskim SJ pracujący w Osz o. Rafał Bulowski SJ.

– Rafale, jesteś już kilka lat w Kirgistanie. Jak wygląda twoja służba dzieciom?

Służba dzieciom i młodzieży to przede wszystkim nawiązywanie relacji i przyjaźni. Coraz bardziej rozumiem jak ogromną wartość ma poświęcanie im czasu. I tylko pozornie jest to czas stracony, czy bezproduktywny. Poprzez rozmowy, żarty, czy proste bycie rodzą się między nami więzi i zaufanie. I choć są one niewidoczne dla oczu, ich przestrzenią stają się nasze wnętrza, a tam rodzi się wiara, nadzieja i miłość.

– Jakie są największe trudności w tej służbie?

Skomplikowane jest na pewno rodzinne położenie dzieciaków i młodzieży. Są to często rodziny porozbijane albo niepełne.

– Co byś mógł powiedzieć o młodzieży, którą spotykasz?

Uderza mnie pragnienie odpowiedzialnego budowania swojej przyszłości. To przejawia się np. w decyzji opuszczenia domu rodzinnego, znalezieniu pierwszej pracy, wynajęciu mieszkania. Czyli w tym, kiedy młodzi ludzie biorą odpowiedzialność za życie w swoje ręce.
Ale też w podjęciu decyzji o rozwoju swoich kwalifikacji, w staraniach o wyższe wykształcenie.

– Jak ludzie z Polski mogą Ci pomóc w Twojej misji?

Z czysto praktycznego punktu widzenia, jednym z największych naszych wyzwań jest zapewnienie ciągłości pomocy finansowej. Stypendia nie są wysokie, jednak po przeliczeniu na ilość dzieci i młodzieży i cały rok szkolny, są to dla naszego małego Kościoła spore wydatki. Prócz tego, szukamy osób, które władają językiem rosyjskim i są gotowe przyłączyć się do misji Kościoła w Kirgistanie (na okres min. 1 miesiąca).

Dlatego też powołaliśmy do istnienia stronę www.Warsztat.jezuici.pl czyli nasz Warsztat Dobrej Edykacji. To prosty sposób, w jaki każdy może wesprzeć edukację młodzieży w Kirgistanie. Dzięki tej stronie w prosty sposób każdy może zafundować nam zestaw plecaków, butów czy też dołożyć się, aby dzieciaki miały zapewniony ciepły posiłek. Już teraz serdecznie dziękuję za każde wsparcie!

Rozmawiał o. Paweł Kowalski SJ

Wesprzyj edukację dzieci i młodzieży w Kirgistanie

Szkoła Kontaktu z Bogiem to propozycja dla młodych ludzi między 16. a 28. rokiem życia. Najbliższe trzydniowe rekolekcje w milczeniu odbędą się między świętami Bożego Narodzenia a Nowym Rokiem.

Zobacz INNE TERMINY

Młodzi mogą w tych dniach spędzić czas z dala od świata, by spotkać się z Bogiem i samym sobą. To trzy dni ciszy wypełnionej modlitwą. Uczestnikami tych spotkań są osoby zaangażowane we wspólnoty, harcerze, ale też tacy, którzy w swojej wierze są osamotnieni. – Są młodzi, którzy szukają swojej drogi, ale też młodzi małżonkowie, którzy chcą pogłębić relację z Bogiem – wymienia Andrzej Pietrzyk SJ z krakowskiej ekipy Szkoły Kontaktu z Bogiem.

Wyzwaniem dla młodych w tym czasie jest milczenie i rezygnacja z nieustannego bycia online. – Z rozmów wynika, że część z nich pod koniec Szkoły nie chce wracać do smartfonów i internetu. Jak twierdzą, bycie w ciszy i odizolowaniu od świata jest fajne. Odpowiadamy im, że nie chodzi o to, by od świata uciekać, ale w nim świadomie żyć – wyjaśnia jezuita. – Łapiąc w ciszy kontakt z własnym wnętrzem, gdzie – jak wierzymy – jest przestrzeń spotkania z Bogiem, uczymy się języka, którym On do nas mówi, żeby w codziennym życiu lepiej ten głos słyszeć – podkreśla.

Andrzej Pietrzyk przyznaje, że ludzie często boją się ciszy i tego, że usłyszą własne lęki czy wspomnienia, z którymi muszą się zmierzyć. – Tak bywa, ale to bardzo ważna część procesu dojrzewania. Trzeba temu stawić czoła, a nie uciekać – przekonuje.

Najbliższe terminy trzydniowych rekolekcji w ciszy przypadają na czas między świętami Bożego Narodzenia a Nowym Rokiem. Kolejne – w okresie ferii zimowych. Rekolekcje odbywają się m.in. w Otwocku i Bolesławcu. Szczegóły można znaleźć na stronie internetowej Szkoły Kontaktu z Bogiem szkolakontaktu.pl oraz w mediach społecznościowych.

Źródło: KAI

Foto: szkolakontaktu.pl

Jezuicka sieć edukacyjna Educate Magis opublikowała mapy szkół i uniwersytetów prowadzonych przez Towarzystwo Jezusowe na całym świecie i ignacjańskich szkół stowarzyszonych w ramach międzynarodowej sieci.

Mapy prezentują stan globalnej sieci szkół jezuickich na rok 2022. Zaktualizowana wersja zawiera: zmiany w zakresie list szkół dla różnych Regionalnych Sieci, zaktualizowane liczby uczniów i pracowników. Ponadto dodano oznaczenia Jezuickiej Służby ds. Uchodźców (JRS) oraz szkół i projektów edukacyjnych Fe y Alegría. Mapy można pobrać w różnych formatach (dużym i małym).

Mapy są oparte na projekcji Winkel Tripel. Zaprojektowano je w „technologii wektorowej” (PDF i EPS), dzięki czemu można je drukować w wysokiej jakości w praktycznie dowolnym rozmiarze.

Ponadto opublikowano także mapę w formie interaktywnej, możliwej do umieszczenia na własnej stronie internetowej.

W niedzielę 2 października Wspólnota Akademicka Jezuitów w Krakowie (WAJ) z radością zainaugurowała nowy rok akademicki.

Wieczór rozpoczęła uroczysta Eucharystia, po której uczestnicy Liturgii otrzymali błogosławieństwo relikwiami patrona WAJ-u, błogosławionego Jana Beyzma SJ. Kolejnym punktem programu inauguracji była prezentacja duszpasterstwa – nie zabrakło szczegółowego planu tygodnia, omówiono działalność wszystkich grup duszpasterskich (https://waj.jezuici.pl/spotkania/), a także przedstawiono wspólne wyjazdy i inne propozycje. Po części oficjalnej znalazł się czas na poznanie nowych osób, które w tym roku dołączą do akademickiej wspólnoty. Świętowano przy herbacie i skromnym aczkolwiek smacznym poczęstunku.

Nowy rok akademicki we Wspólnocie Akademickiej Jezuitów został oficjalnie rozpoczęty i w każdej chwili można do niej dołączyć. Każdy student szukający dynamicznej wspólnoty w Krakowie jest tu mile widziany.

Duszpasterstwo działa przy Bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa przy ul. Kopernika 26, a spotkania odbywają się w salkach duszpasterstwa i kaplicy akademickiej. Wszystkim przyświeca motto zaczerpnięte z Ewangelii według św. Mateusza „Darmo otrzymaliście, darmo daWAJcie” (Mt 10,8).

Więcej szczegółów na Facebooku.

Poniżej zdjęcie z jednego ze wspólnych wyjazdów

W Kościele św. Barbary w Krakowie w dniu 6. września odbył się koncert w ramach XXII Międzynarodowego Festiwalu „Młodzi Artyści w Krakowie”.

W koncercie wystąpili:

• Kamilla Lévai – organy (Węgry)

W programie: J. S. Bach: Prelude and fugue in B minor BWV 544

• Julia Starczewska – wiolonczela (Czechy)

W programie: J. S. Bach- Suite no. 2 d -moll

Preludium / Allemande / Courante / Sarabande / Menuet I & II / Gigue

• Albert Kopciara – saksofon

W programie: Suite Romantique (cz. I Serenade Italienne i cz.II Danseuses), Robert Planer.

• Mikołaj Sarad – saksofon, Michał Dzięcioł – organy – duet

W programie: Bach – Sonata na Viole da Gambę D-dur, BWV 1028 (transkrypcja na saksofon tenorowy i organy) cz. I i II (Adagio, Allegro)
Miłosz Bembinow – KOMEDitAtion.

Uczestnicy

W dniach 1-9 sierpnia 2022 odbył się I Katolicki Młodzieżowy Festiwal w Kirgistanie. Młodzież z Kirgistanu, Uzbekistanu, Kazachstanu oraz Rosji (Syberia) wspólnie modliła się oraz odpoczywała w jezuickim centrum nad jeziorem Issyk-kul. 

Po przerwie spowodowanej ograniczeniami spowodowanymi przez pandemię na nowo istnieje możliwość organizacji imprez młodzieżowych. W tym roku w młodzieżowym Festiwalu uczestniczyło około 60 osób. Spotkanie było w głównej mierze poświęcone zagadnieniu chrześcijańskiej tożsamości i uczestnictwa w życiu Kościoła. Swoim doświadczeniem i przemyśleniami dzielili się organizatorzy, tj. świeccy i zakonni leaderzy, dodatkowo młodzież pracowała także w grupach.

Ważnym punktem programy Festiwalu było przygotowywanie socjalnych projektów dla wybranych parafii. Uczestnicy podeszli do tego zadania bardzo kreatywnie i nieszablonowo. W rezultacie młodzież zaprezentowała sześć projektów, w których dzieliła się swoimi pomysłami w zakresie służenia ludziom starszym i samotnym, dzieciom z patologicznych i rozbitych rodzin oraz młodzieży. Należy podkreślić, że projekty spełniały określone, profesjonalne standardy takie jak: konkretnie określona grupa docelowa, cel projektu, kontekst służenia, oczekiwany rezultat, badanie efektywności projektu, konstrukcja budżetu oraz ramy czasowe.

Prócz spotkań i pracy seminaryjnej, młodzież miała możliwość korzystania ze wspaniałych okoliczności przyrody. Jezuickie centrum zlokalizowane jest 100 m od plaży. W ramach Festiwalu miała miejsce także trzydniowa wyprawa w góry, która dla wielu młodych była niemałym wyzwaniem i okazją do rozwoju oraz pozytywnej konfrontacji. Optymizm uczestników pozwala z nadzieją myśleć  następnym spotkaniu młodych katolików nad jeziorem Issyk-kul.

catholic.kg

Fotogaleria

W ostatnich dniach lipca 2022 odbyły się na Podkarpaciu, w powiecie brzozowskim, XVII Ignacjańskie Dni Młodzieży (IDM). Telewizja Powiatu Brzozowskiego przygotowała obszerną relację wideo z tego wydarzenia, opowiadając głosami organizatorów i uczestników o tegorocznym spotkaniu młodzieży jezuickiej i poprzedzających go rekolekcjach wspólnot MAGIS. Materiał, oprócz omówienia poszczególnych dni imprezy odbywającej się pod hasłem: POZNAĆ, POKOCHAĆ, NAŚLADOWAĆ, był przeplatany wywiadami z ojcami jezuitami: o. Krystianem Mółką SJ – dyrektorem XVII Ignacjańskich Dni Młodzieży, czy o. Jackiem Siepsiakiem – moderatorem wspólnoty MAGIS z Gliwic. Jezuiccy duszpasterze dzielili się szczegółami dotyczącymi przygotowania i przebiegu IDM-ów, a także uchylali rąbka tajemnicy na temat charakterystyki duchowości św. Ignacego, którą oferują młodzieży w czasie trwania festiwalu i rekolekcji. Nie zabrakło także wywiadów z uczestnikami IDM-ów. Wśród nich możemy posłuchać rozmowy z Piotrem Hurą ze wspólnoty MAGIS w Czechowicach – Dziedzicach, który był w czasie tegorocznej edycji IDM-ów zaangażowany w integrację uczestników, czy z Weroniką Kasperkiewicz, która była jedną z sześciu uczestniczek przybyłych ze Stanów Zjednoczonych.

Miejscem spotkań młodzieży była Dydnia i Stara Wieś koło Brzozowa.

W materiale filmowym nie brakuje ujęć z przepełnionej młodzieżą bazyliki starowiejskiej, przepięknych ogrodów biblijnych, czy malowniczej Dydni, w której odbyła się część artystyczna IDM-ów. W tle usłyszeć można także wspaniały śpiew liturgiczny magisowiczów oraz wakacyjny gwar, potwierdzający radość, która wszystkim towarzyszyła.

W duchu tej radości wyrażamy wdzięczność Powiatowi Brzozowskiemu za zainteresowanie i wsparcie Ignacjańskich Dni Młodzieży oraz za przygotowanie tak wspaniałej pamiątki z tego czasu. Ojciec Dyrektor Krystian Mółka SJ na koniec materiału zaprasza, by już w przyszłym roku przyjechać na kolejną XVIII edycję Ignacjańskich Dni Młodzieży – a my wraz z tym zaproszeniem dołączamy zachętę do obejrzenia przygotowanej relacji, by choć w małej części móc odczuć na własnej skórze klimat tego wspaniałego młodzieżowego wydarzenia.

JG/jezuici.pl

Grupa Czarna Warszawskiej Akademickiej Pielgrzymki Metropolitarnej 5 sierpnia już po raz czwarty wyruszy z Warszawy na Jasną Górę.

Celem pielgrzymki w jezuickiej Grupie Czarnej jest doświadczenie głębi spotkania z Bogiem, drugim człowiekiem i samym sobą. Organizatorzy tłumaczą, że realizują ten cel poprzez charakterystyczne punkty dnia: codzienne medytacje ignacjańskie oraz spotkania z pielgrzymkowymi siostrami i braćmi w grupach dzielenia.

Czym jeszcze wyróżnia się wasza grupa? – pytamy o. Pawła Kowalskiego SJ.

Pielgrzymując w Czarnej, nie zabraknie Ci z pewnością sił, a to dzięki pysznym kanapkom przygotowywanym na śniadania i kolacje. Również nogi nie będę cię bolały (no może tylko trochę) dzięki porannym rozgrzewkom i rozciąganiu mięśni organizowanym na każdym postoju. Dodatkowo w tym roku przemierzanie kolejnych kilometrów będzie nam umilał przygotowany przez siostrę Marię Druch hymn Grupy Czarnej „Jesteś blisko”.

ZAPISY

Czarna to nie tylko grupa pielgrzymkowa, to wspólnota ludzi, która zawiązuje się co roku w czasie dziesięciu dni wspólnej drogi. Owocem zawartych na pielgrzymkowym szlaku relacji było utworzenie w 2021 roku wspólnoty pielgrzymkowej, która zawiązała się w trzech miastach: Gdańsku, Łukowie i Warszawie. Obecnie liczy ona już 55 osób.

Jeśli masz w sercu pragnienie przeżycia rekolekcji w drodze, a nie możesz fizycznie wyruszyć z nami na szlak, zapraszamy cię do wzięcia udziału w pielgrzymce duchowej. Każdej z osób, która wyruszy z nami w sposób duchowy, będziemy codziennie wysyłać e-maila z propozycją medytacji (będzie to taka sama medytacja, którą będziemy rozważać w drodze). Dodatkowo każdy pielgrzym duchowy będzie miał możliwość wysyłać nam intencje, które będziemy omadlać w drodze, a także otrzyma dostęp do grupy na WhatsApp, gdzie na bieżąco będziemy wrzucać filmy i zdjęcia z trasy oraz prośby o modlitwę — tłumaczy o. Paweł.

Zapisy do Grupy Czarnej WAPM

Grupa Czarna na Facebooku i na Instagramie

Młodzież w Chorwacji z niecierpliwością czeka na spotkanie europejskiej młodzieży na Magis 2022. Spotkanie odbędzie się w niemal wszystkich częściach kraju od 24 do 29 lipca. Impreza zamykająca odbędzie się w pięknym mieście Split od 29 do 31 lipca. Więcej informacji na stronie i w mediach społecznościowych Europejskiego Magis.

Chorwacka młodzież spotkała się na letnim obozie Modrave, gdzie odbył się jeden z eksperymentów. Jest to stary ogród oliwny otoczony Morzem Adriatyckim. Przez całą sobotę 23 października młodzi ludzie uprawiali oliwki, nawozili lawendę i cieszyli się jesiennym słońcem. To właśnie „sentir y gustar” – „czuć i smakować” skłoniło większość z nich do wychwalania Pana, który stworzył słońce, morze i piękną przyrodę Chorwacji. Postanowili więc zaprosić wszystkich jezuitów i młodzież na Magis 2022.

Aby uzyskać więcej informacji dotyczących organizacji Magis 2022, prosimy o kontakt przez e-mail: [email protected].

REJESTRACJA

Z radością udostępniamy tekst o. Thomasa Simisky’ego SJ, który przed miesiącem dołączył do jezuickiej wspólnoty w Tomsku.

Artykuł ukazał się w języku angielskim na stronie EDUCATEMAGIS.ORG.

W tym krótkim artykule chciałem podzielić się z wami tym, co pięknego doświadczyłem podczas mojego pierwszego miesiąca w Tomsku w Rosji. Jak można sobie wyobrazić, praca w jezuickiej szkole katolickiej (od zerówki do 11 klasy) codziennie przynosi nowe doświadczenia. Nigdy takich nie miałem w naszych liceach w USA, większość z nich sprawiła mi wiele radości. Na przykład, oto kilka zdjęć z zajęć w przedszkolu, które obserwowałem w tym tygodniu. Nauczyciel najpierw opowiedział uroczą historię o króliczku, a potem wszyscy uczniowie stworzyli własne gliniane króliczki: Przedszkolny Album Królików.

Nauczycielka była absolutnym mistrzem w kontaktach z dziećmi i w pełni przyciągała ich uwagę (moją również, jej głos był tak spokojny i kojący). Gdy powiedziała mi, że uczy od 50 lat, nie mogłem w to uwierzyć. Biorąc pod uwagę jej energię, radość i szacunek dla każdego dziecka, najwyraźniej było to jej życiowe powołanie dane przez Boga.

Podczas pierwszego miesiąca pracy w Tomskiej Szkole Katolickiej prowadziłem poranną modlitwę, obserwowałem różne zajęcia, zastępowałem nauczycieli na lekcjach języka angielskiego i religii, organizowałem akcje zbierania funduszy, a przede wszystkim starałem się wszystkich poznać.

Prawdziwym błogosławieństwem jest słuchanie opowieści ludzi i obserwowanie mistrzów przy pracy.

Thomas Simisky SJ

Tradycyjnie w drugi czwartek października – 14 października 2021 – w Kościele Akademickim Ojców Jezuitów w Toruniu odbyła się centralna inauguracja roku akademickiego na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. W uroczystości uczestniczył JM Rektor UMK prof. Andrzej Sokala, przedstawiciele władz uniwersytetu, profesorowie i studenci. Eucharystii przewodniczył ks. prof. Wojciech Cichosz, dziekan Wydziału Teologicznego UMK, a homilię wygłosił ks. prof. Jan Perszon, który nakreślił rolę uniwersytetu i jego diagnozę w czasach kryzysu chrześcijaństwa.

Słowa zaproszenia do duszpasterstwa akademickiego skierowali opiekunowie poszczególnych wspólnot: jezuickiego Duszpasterstwa Akademickiego „Studnia”, Wspólnoty Akademickiej „Bacówka” oraz działającego na Wydziale Teologicznym UMK „Źródło”. Po Mszy św. wszyscy zostali zaproszeni przez o. Lesława Ptaka SJ, rektora Kościoła Akademickiego Ojców Jezuitów na dalsze świętowanie i wspólny posiłek w Domku Duszpasterstwa Akademickiego „Studnia”.

Tekst: Michał Białkowski
Zdjęcia: Monika Dejneko-Białkowska

Jezuickie Tatry zgromadziły w tym jubileuszowym roku ok. 170 studentów z siedmiu duszpasterstw akademickich. Wydarzenie odbyło się we wtorek 7 września w Zakopanem. Całość jest wpisana w tygodniową obecność duszpasterstw akademickich w różnych częściach Zakopanego i okolic (Małe Ciche, Biały Dunajec).

W tym roku DA Xaverianum z Opola pod opieką o. Jacka Drabika SJ przygotowało 15 tras po tatrzańskich szlakach, po których od samego rana wędrowały mieszane grupy studenckie. Ideą była integracja pomiędzy duszpasterstwami a pomagały w tym przygotowane przez DA Winnica z Gdańska pod wprawnym okiem o. Pawła Kowalskiego SJ zadania, które były chętnie realizowane na trasie przez studentów.

W czasie pokonywania szlaków przez młodych jezuici w tym czasie przygotowywali miejsce na ognisko oraz grilla na terenie zakopiańskiej „Górki” korzystając z gościnności o. Jana Gruszki SJ. Za całe zaplecze materialne odpowiadał o. Waldemar Los SJ z DA WAJ z Krakowa a pomagał nam o. Damian Krawczyk SJ, który przebywał w tym czasie na miejscu. Budowanie wspólnoty pomiędzy duszpasterzami zostało zwieńczone wspólnym obiadem na Krupówkach, a następnie rekreacją w auli wspólnoty.

Studenci przyszli na Górkę po południu, aby wysłuchać konferencji o. Grzegorza Lojtka SJ (DA Dąb Warszawa) o św. Ignacym Loyoli. Następnie liturgii Mszy Świętej przewodniczył o. Paweł Gołaszewski SJ, który rozpoczyna pracę w DA KUL w Lublinie, a homilię wygłosił o. Michał Kłosiński SJ (DA Studnia Toruń). Pod koniec eucharystii doszło do zaręczyn pewnej pary z Gdańska, co stało się okazją do dużego wzruszenia wśród studentów. Po Mszy Świętej odbyły się jeszcze kręgi MAGIS dla młodych, czyli okazja do dzielenia się doświadczeniami wspólnie przeżytego dnia.

Zwieńczeniem Jezuickich Tatr była wspólna integracja przy ognisku, którą przygotowało DA Dach z Wrocławia pod opieką o. Jakuba Bieli SJ. Nie zabrakło też tańców, a muzykę do nich serwował DJ o. Jacek Drabik SJ. Na zakończenie zrobiliśmy sobie pamiątkowe zdjęcia, które będą nam przypominały o wspaniałym czasie w Zakopanem i zapalały do planowania kolejnego wyjazdu już w przyszłym roku.

Tekst: Michał Kłosiński SJ

Biały pielgrzym – rzecz o jezuicie, który przemierza całą Polskę by  błogosławić młodym małżeństwom.

Wakacje to czas spokoju i wytchnienia po całym roku intensywnej pracy. W tym okresie  wspólnoty duszpasterskie zawieszają swoją działalność, by cieszyć się zasłużonym  odpoczynkiem. Jednak sielskie lato nie jest dla każdego – dla ojca Pawła Kowalskiego SJ z  Gdańska wypełniony kalendarz zwiastuje intensywny czas podróży po Polsce. Dlaczego?  Ponieważ sezon ślubów jest w pełni. 

Duszpasterstwo akademickie Winnica z Gdańska słynie z charyzmatu budowania małżeństw  pomiędzy jej członkami. Studenci, przybywający do Trójmiasta na okres studiów, poznają się  we wspólnocie, łączą w pary i z czasem stają na ślubnym kobiercu. W tym ważnym dniu  narzeczonym zależy na obecności duszpasterza, który niejednokrotnie był świadkiem rozwoju  ich relacji. 

Pokusiliśmy się o stworzenie ślubnych statystyk gdańskiego duszpasterza. Ojciec Paweł w  latach 2017-2021 błogosławił na 26 ślubach. Przemierzał Polskę od Bałtyku aż po same góry,  by błogosławić młodym na ich nowej drodze życia w miejscowościach rodzinnych panien  młodych jak mówi tradycja. Miejsca, które już odwiedził pokazuje poniższa mapa:

Zapytaliśmy kilka małżeństw, dlaczego to właśnie o. Pawła poprosili o towarzyszenie i  błogosławieństwo w czasie uroczystości zawarcia związku małżeńskiego. 

„Poproszenie Ojca Pawła jako duchownego, który będzie towarzyszył nam w dniu ślubu był dla  nas oczywisty, nie musieliśmy nawet rozmawiać na ten temat. Wiedzieliśmy, że chcemy, żeby  ojciec był w tym ważnym dniu razem z nami. Czemu? Ponieważ był naszym duszpasterzem  akademickim w czasie, kiedy rozpoczęła się nasza relacja. Modlił się nad nami, gdy dzieliliśmy  się z całą wspólnotą radosną nowiną o zaręczynach. Prowadził nas i dalej prowadzi po drodze  wiary. Jest osobą, od której bardzo dużo czerpaliśmy, wciąż czerpiemy i myślę, że będziemy  czerpać. Poza tym bardzo lubimy słuchać kazań Ojca Pawła, które odnoszą się do codziennego  życia i problemów, są poruszające, zabawne, a przy tym tak prawdziwe i głębokie.” – opowiadają Aneta z Bartkiem.  

Dla Kuby i Moniki obecność Ojca Pawła również była czymś naturalnym: „zależało nam na  obecności ojca Pawła tak bardzo, że w dniu, gdy ustalaliśmy dzień ślubu skontaktowaliśmy się  tylko z dwoma osobami – naszym wodzirejem i ojcem Pawłem by zapytać czy termin im pasuje.  A data, jest dość szczególna, ponieważ 29 czerwca to święto Apostołów Piotra i Pawła, więc  wiedzieliśmy, że ciężko będzie mu o niej zapomnieć :)”.

Autor zdjęcia: Cezary Hebel 

Wspólnotowe Msze ślubne mają swój niepowtarzalny charakter, który urzeka wszystkich  gości. Dzieje się tak dlatego, że w oprawę Mszy Świętej zaangażowana jest często cała  wspólnota. Diakonia muzyczna przygotowuje pieśni, narzeczeni sami wybierają czytania, obstawa liturgiczna przy ołtarzu często liczy kilkunastu mężczyzn. Msza staje się uroczystą i  niezapomnianą chwilą dla wszystkich. 

„Po Mszy ślubnej zaskoczyły nas pozytywne komentarze. Wiele osób mówiło, że jeszcze nigdy  nie było na takiej Mszy, że pierwszy raz w Kościele czuły się tak dobrze. Najbardziej utkwiły mi  w głowie słowa osoby, która nie chodzi do Kościoła i deklaruje się jako niewierząca, a po Mszy  podeszła do nas i powiedziała, że jeżeli tak wygląda/działa wspólnota to dla takiego ślubu  warto do jakiejś należeć. Uśmiechnęłam się tylko, bo przecież nie takie rzeczy działy się w  naszym duszpasterstwie.” – wspomina Karolina.  

Najbardziej charakterystycznym punktem wspólnotowej Mszy ślubnej jest modlitwa  wstawiennicza. Podczas modlitwy kapłan wraz z całą wspólnotą gromadzi się wokół przyszłych  małżonków, modli się do Ducha Świętego dziękując za ich życie, prosząc o wszelkie potrzebne  dla nich łaski oraz uwielbiając Go w jego wielkiej dobroci. W czasie ślubu Anety i Bartka Duch  Święty przyszedł z darem języków. „Niektórzy z gości myśleli, że byliśmy nauczeni tego, co  mamy mówić i powtarzamy po sobie te same słowa. Tak jednak nie było. Był to dar od Boga.”

Autor zdjęcia: Anna Bonisławska 

Do wielu treści usłyszanych z ust Ojca Pawła w czasie ślubnego kazania zapytane małżeństwa  wracają do dziś. Duszpasterz często jest także towarzyszem duchowym, powiernikiem i  przyjacielem wielu z nas. W czasie uroczystości Moniki i Kuby „Ojciec Paweł mówił o trzech pragnieniach jakie dostrzegł w czytaniach, które wybraliśmy. Pragnienie dotyczące życia by  czerpać z Boga, pragnienie dotyczące relacji by budować na Bogu i pragnienie dotyczące  świata by wszędzie szukać Bożej obecności.” W uszach Anety i Bartka do dziś wybrzmiewają  słowa: „jeżeli nie Ty, to nie byłbym sobą, bez Ciebie nie byłbym mężem, bez Ciebie nie byłabym  żoną. Przynależę do Ciebie”. 

Oprócz poruszających treści podczas kazań nie brakuje również nietypowych porównań, do  których Ojciec Paweł lubi wykorzystywać różnego rodzaju rekwizyty, takich jak choćby  siekiera, pielgrzymkowy but czy pudełko pierniczków. Z każdym kolejnym ślubem  zastanawiamy się, czym tym razem nasz duszpasterz zaskoczy młodych.  

Biały pielgrzym i w tym roku jest już w drodze. Choć wywodzi się z zakonu jezuickiego, którego  kolorem szat jest czerń, nie sposób nie łączyć go z bielą, jaką ubiera w trakcie uroczystości  ślubnych. 

Ojcze, życzymy sił do przemierzania kolejnych szlaków, także z Grupą Czarną WAPM, która w  sierpniu wyruszy po raz drugi do Częstochowy.  

Autorzy tekstu: 

Monika i Jakub Orłowicz & Aneta i Bartosz Stachowscy 

Zapytane małżeństwa: 

Karolina i Marcin Mazurowscy, Monika i Jakub Orłowicz, Aneta i Bartosz Stachowscy 

Autor zdjęcia: Aleksandra Nazaruk 

Ojciec Paweł Kowalski SJ – duszpasterz akademicki, przyjaciel, towarzysz duchowy, powiernik  tysiąca spraw, pielgrzym, przewodnik Grupy Czarnej WAPM, człowiek z pasją życia, twórca  licznych inicjatyw, wydarzeń, jezuita, którego grafik przepełniony jest co do minuty, a mimo  to zawsze znajdzie czas na rozmowę. 

https://www.facebook.com/PawelKowalskiSJ

Już szósty rok jezuici w Kirgistanie organizują letnie obozy astronomiczne dla uczniów ze szkół średnich z rejonu Dżalalabadu. Każdego lata (z wyjątkiem poprzedniego) zaproszeni uczniowie przyjeżdżają wraz ze swoimi nauczycielami na dwa 5-dniowe obozy. Zajęcia podczas obozu prowadzi o. Adam Malinowski SJ, a pomagają mu wolontariusze (w tym roku z Polski i z Niemiec).

Pierwszy obóz w te wakacje właśnie się zakończył i ojciec Remigiusz Kalski SJ, przełożony jezuitów pracujących w Kirgizji, przesyła nam krótką relację wraz ze zdjęciami.

Obóz miał miejsce w dniach 1-6 lipca i uczestniczyło w nim 48 uczniów z 6 szkół wraz ze swoimi (sześcioma) nauczycielami fizyki. Kolejny rozpocznie się 8 lipca z taką samą liczbą uczestników. Uczniowie są z miejscowości zamieszkanych w większości przez Uzbeków i niemal w 100% są muzułmanami.

Ojciec Adam prowadzi wykłady popularyzujące astronomię, a wieczorami odbywają się obserwacje nieba przy pomocy profesjonalnych teleskopów. Uczniowie zyskują w czasie obozu umiejętność profesjonalnego posługiwania się sprzętem astronomicznym. W ciągu dnia wolontariusze prowadzą zabawy integracyjne i oczywiście towarzyszą młodzieży w kąpieli w jeziorze Issyk-kul. Jezuicki ośrodek rehabilitacyjny (www.issylcenter.kg) położony jest bowiem na brzegu olbrzymiego, górskiego jeziora (długość jeziora to 200 km, szerokość 40 km).

Tegoroczne obozy zbiegły się ze spotkaniem we Włoszech zatytułowanym „Nauka dla pokoju” w czasie, którego papież Franciszek zaznaczył, że nauka ma ogromne możliwości gaszenia konfliktów poprzez przybliżanie społeczeństwom wyników badań, kształcenie młodych i tworzenie więzi społecznych. Papież podkreślił, że poznanie rzeczywistości jest konieczne, aby móc budować razem pokojowe społeczeństwa. Przesłanie papieża jest szczególnie aktualne w kontekście kirgiskim, gdzie od czasu do czasu wybuchają konflikty etniczne, w ostatnim – dwa miesiące temu – zostało zabitych ok. 50 osób. Niebo nad nami jest wspólne, tak jak i wiedza naukowa, a uczestnicząca w obozie młodzież jest gotowa nieść tę prawdę w swoje środowisko. Mamy nadzieję, przyczyni się to do rozwoju pokoju i pojednania – pisze o. Kalski.

GALERIA zdjęć nadesłanych z Kirgizji

Wydawnictwo Rhetos wydało śpiewnik pieśni i piosenek religijnych, do których słowa ułożył o. Józef Majkowski SJ. Jego wychowankowie, warszawscy studenci, śpiewali te pieśni w czasie mszy św. odprawianych codziennie przez ojca Majkowskiego i przy wielu ważnych okazjach, na spotkaniach i pielgrzymkach. Pieśń „Choćby zanikły innych nadziei ostatki” śpiewana podczas Sacrosongu w Bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa przy ul. Kawęczyńskiej w Warszawie, została uznana za najlepszą piosenkę maryjną.

Ojciec Józef Majkowski SJ (1915-1987) napisał słowa do około 150 utworów muzycznych skomponowanych przez Alfonsa Klamana CSsR, Józefa Łasia SJ, Gabrielę Klauzę, Macieja Miśkiewicza, Barbarę Niewiadomską i Krzysztofa Jezierskiego. Podczas II wojny światowej działał jako kleryk w Związku Walki Zbrojnej w Wilnie. Po wojnie został odznaczony Krzyżem Walecznych oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami.

Oprócz filozofii i teologii studiował także psychologię religii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie obronił pracę doktorską. W 1958 roku został duszpasterzem akademickim przy Parafii pw. św. Andrzeja Boboli w Warszawie i przez wiele lat łączył pracę duszpasterską z działalnością naukową i pisarską.

„Pieśniami, przez które nasz duszpasterz nas wychował, modlimy się i dziś” – piszą jego wychowankowie. „Uważamy, że mogą one przynieść duchowy pożytek także innym, którzy je poznają. Będzie on tym większy, im większa liczba organistów i dyrygentów schól będzie miała szansę się z nimi zapoznać i uczyć tych, którzy zechcą nimi chwalić Pana Boga, dziękować Mu za Jego miłość i prosić o potrzebne łaski”.

Śpiewnik można zakupić na stronie Wydawnictwa RHETOS

500 lat temu, 20 maja 1521 roku, św. Ignacy Loyola przeżył najtrudniejsze chwile w swoim życiu – kula armatnia strzaskała mu nogę. Nie mógł już być tym, kim zawsze pragnął. Czyli kim? Żołnierzem w pełni sprawnym, wielce zasłużonym i wiernym królowi, podbijającym serca dam. Doświadczył pustki. Był zdesperowany i zaczął uważać się za umarłego. Leżąc bezsilny w łóżku zaczął czytać. W tamtych czasach książki były towarem deficytowym więc podczas długiej rekonwalescencji nie miał dostępu do ulubionych romansów. W domu był tylko egzemplarz „Życia Chrystusa” oraz księga „Żywotów świętych”. Co za nuda! – pomyślałoby wielu rycerzy i być może tak również pomyślał Ignacy. Jednak czytając zaczął zadawać sobie pytanie: „Co by to było, gdybym zrobił to, co św. Franciszek albo to, co św. Dominik?” Rozpoczął się proces jego nawrócenia.

Dzisiaj, nawiązując do tego wydarzenia, jezuici wraz ze studentami inicjują projekt o zagadkowej nazwie „i9”, gdzie „i” oznacza pierwszą literę imienia Ignacy a cyfra 9 – dziewięć dni, czyli czas, jaki młodzi ludzie z Duszpasterstw Akademickich dają sobie na nawrócenie. Inspirowani nawróceniem Ignacego Loyoli będą czytali, czytali, czytali… i rozważali skupiając się na zagadnieniu spowiedzi i jej roli w życiu.

Zapraszamy wszystkich młodych do podjęcia tego wyzwania.

Organizatorzy będą cyklicznie, za każdym razem przez 9 dni, proponowali na stronie WYZWANIEi9.pl rozważania i ćwiczenia nawiązujące do nawrócenia oraz do sakramentu pojednania i pokuty. Pierwszy start 12 maja.

Na koniec programu w jezuickich ośrodkach duszpasterstwa akademickiego będzie organizowana „Spowiedź do oporu”, czyli nocny dyżur spowiedniczy duszpasterzy.

Zapisy będą wkrótce prowadzone na stronie internetowej wyzwaniei9.pl.

W związku z rozpoczynającym się 20 maja 2021 Jubileuszowym Rokiem Ignacjańskim, wyzwanie będzie ponawiane raz w miesiącu aż do końca obchodów jubileuszowych dnia 31 lipca 2022 roku.

Moderatorem przedsięwzięcia jest Paweł Kowalski SJ, duszpasterz akademicki z Gdańska, a głównym koordynatorem Urszula Michalik.

Zdjęcie główne pochodzi ze strony Duszpasterstwa Akademickiego WINNICA z Gdańska.

Ojciec Giuseppe Riggio SJ, redaktor naczelny pisma włoskich jezuitów „Aggiornamenti sociali”, przeprowadził ostatnio wywiad z lekarzem, psychoterapeutą Alberto Pellai. Zapytał go o kondycję młodzieży w sytuacji lockdownu.

„To dla nich czas dużego wysiłku i poświęcenia jak potwierdza wzrost interwencji psychiatrycznych i udzielonej pomocy w zakresie zdrowia psychicznego wieku dojrzewania związanej głównie z problemi odczuwanego niepokoju, frustracji, braku motywacji, depresji i samookaleczeń” – tłumaczy Pellai i dodaje, że ten trudny czas jest jednak dla części młodzieży okazją do jednoczenia się, angażowania się w wielkie projekty i brania odpowiedzialności za słabszych i bardziej narażonych na negatywne skutki pandemii.

Lockdown stanowi duże niebezpieczeństwo dla prawidłowego rozwoju młodzieży. Niemożność poruszania się i odkrywania świata, w którym ciało i bezpośrednie relacje odgrywają w tym wieku bardzo ważną rolę, powoduje poważne konsekwencje. Nie da się dokonywać eksploracji otaczającego świata stojąc w miejscu. Nie da się nawiązywać relacji bez bliskości fizycznej. Życie emocjonalne nie rozwija się prawidłowo bez obecności innych ludzi, bez gestów, uścisku dłoni i poklepania po ramieniu. Napięcie, jakie gromadzi się w człowieku, w okresie jego dorastania, nie rozładuje się bez aktywności sportowej, rekreacyjnej.

„Gdy stanęliśmy przed koniecznością szybkiego zareagowania na pandemię – mówi Alberto Pellai – wybraliśmy najprostsze rozwiązanie unieruchomienia ciała w ograniczonej przestrzeni monitora, który zmusza nas do nie poruszania się i pozbawia wielowymiarowości. Skutki tego wyboru obrócą się przeciwko nam”.

Młodzi ludzie kumulują w sobie złość co jest naturalną konsekwencja tłumienia emocji. Nie mają naturalnych możliwości wyładowania niezadowolenia i wściekłości, bo sport i zabawa z rówieśnikami, które temu służą, są obecnie zawieszone. To wszystko produkuje w nich mieszankę wybuchową, która prędzej czy później eksploduje.

„Są jednak pewne pocieszające sygnały – kontynuuje Pellai – w różnych sytuacjach trafiłem na zdrowych młodych ludzi, którzy zmuszeni do przebywania wewnątrz ekranu od rana do wieczora czują się już tym przesyceni i wyłączają swoje urządzenia elektroniczne. Doświadczają pewnej wolnej przestrzeni i wchodzą bardziej w kontakt ze sobą pozwalając dojść do głosu wielu wątpliwościom i pytaniom. Dla nich czas pandemii staje się okazją do podjęcia wewnętrznego dialogu, do wgłębienia się w pracę swoich własnych myśli, czego nie łatwo było dokonać w ciągłym zabieganiu i gdzie za odpoczynek służyła hiper-stymulacja ekranu”.

Coraz częściej młodzi ludzie zaczynają przyznawać, że ciągłe przebywanie przed monitorem bardzo ogranicza człowieka, nie uczy go życia. To dobry moment do wykorzystania, by towarzysząc im podsycać ich pragnienie doświadczania rzeczywistości bez pośrednictwa urządzeń cyfrowych.

Ojciec Riggio pyta swojego rozmówcę, czy my, jako dorośli, potrafiliśmy pomóc młodym ludziom stawić czoło lękom i brakowi poczucia bezpieczeństwa w obliczu choroby i śmierci?

„Zwłaszcza od początku trzeciego tysiąclecia my dorośli zrobiliśmy wiele, aby chronić nasze dzieci przed tego typu tematami. Jesteśmy pierwszym pokoleniem rodziców którzy decydują się nie zabierać swoich dzieci na pogrzeb, starają się przemilczeć ciężką chorobę członka rodziny, wolą pozostawić te kwestie niedopowiedziane lub wprost kłamią, aby nie stresować dzieci, nie przysporzyć im cierpienia”.

Ból i cierpienie, bolesne doświadczenia, są częścią rzeczywistości. Tego też musimy się w życiu uczyć. W niektórych rodzinach pandemia przywróciła problemy od których uciekano, tajono przed dziećmi, z którymi nie uporano się jakiś czas temu.

„Niektórzy rodzice byli bardziej przerażeni niż ich dzieci: co mamy im powiedzieć? Nadal trzymali się logiki zapewniania ich, że wszyscy są bezpieczni podczas, gdy nikt nie był już bezpieczny, zamiast nauczyć je przechodzenia z terytorium strachu na terytorium podjęcia wyzwania”.

Coraz rzadziej uczymy dzieci uwzględniania w życiu sytuacji bezsilności ludzi dorosłych, której wyjątkowo mocną metaforą była samotna modlitwa papieża Franciszka na pustym placu św. Piotra 23 marca 2020 roku.

Pandemia potwierdza, że ​​kryzysy albo nas niszczą, albo wzmacniają.

Zdaniem włoskiego psychoterapeuty pandemia wypchnęła dorosłych ze scenariusza rutyny, pozmieniała priorytety, a nawet relację z dziećmi. W wielu wypadkach była to zdrowa przemiana zmuszająca do przemyślenia na nowo wielu życiowych spraw. Są także dorośli, którzy nie potrafili dostosować się do wymagań i potrzeb chwili. Niektóre rodziny się rozpadły, niektórzy nauczyciele sobie nie poradzili. Inne rodziny stały się bardziej dojrzałe, a wychowawcy bardziej kreatywni.

Rozmówca ojca Riggio wyobraża sobie, że po ustaniu obostrzeń związanych z pandemią ruszy szeroka oferta rehabilitacji niektórych silnie tłumionych potrzeb. Znowu młodzież będzie bawić się, uprawiać sport, podziwiać piękno kultury (teatr, kino, koncerty). Jednak, czy wszystkie te sfery tak mocno przez pandemię zaniedbane, dotrą do każdego, czy tylko do wybranych? Czy także najubożsi, którzy przez pandemię stali się jeszcze bardziej ubodzy, doczekają pięknego dzieciństwa i pięknej młodości, czy damy im edukację na wysokim poziomie oraz dostęp do rozrywki i kultury?

Aggiornamenti Sociali 04/2021

Photo by Todd Trapani from Pexels

Zakończyło się międzynarodowe spotkania uczniów szkół jezuickich z całego świata – Jesuit Global Activism Leadership Summit. Ponad 100 uczestników z 27 szkół, 19 państw, w tym dwie jezuickie szkoły z Polski (Ogólnokształcące Liceum Jezuitów z Gdyni i Liceum Ogólnokształcące Jezuitów KOSTKA z Krakowa). Każde spotkanie to trzy intensywne godziny pracy.

Pierwszemu z trzech spotkań przyświecało hasło „Być dla innych”. Uczniowie postawili sobie pytanie: W jakim świecie chcemy żyć?

Kolejne spotkania były dedykowane tematom dotyczącym celów zrównoważonego rozwoju: zero głodu, równość płci oraz czysta i dostępna energia .

„Najpierw słuchaliśmy wypowiedzi mówców, ekspertów w swoich dziedzinach. Następnie przechodziliśmy do pracy w grupach. Młodzież pracowała w kilkuosobowych, międzynarodowych zespołach, opracowując projekty dotyczące wybranych celów zrównoważonego rozwoju: cel 2 – zero głodu, cel 5 – równość płci, cel 7 – czysta i dostępna energia. Przez trzy tygodnie spotykaliśmy się online na tak intensywnych spotkaniach! Na ostatnim spotkaniu poszczególne zespoły zaprezentowały wyniki swoich prac” – mówi Magdalena Gruszka.

„Jesuit Global Activism Leadership Summit był bardzo ciekawą serią spotkań – dodaje Aneta, uczennica liceum jezuitów w Gdyni. Pierwszy raz spotkałam się z tak dobrze zorganizowanym i ciekawym wydarzeniem, projekt poruszył bardzo ważne tematy dla społeczeństwa, o których się nie rozmawia tak dużo. Mieliśmy bardzo wyjątkową okazję do poznania się i wymiany poglądów z osobami zza granicy. Cieszę się że mogłam brać udział w takim wydarzeniu”.

olj/mg

Już po raz drugi spotkali się dzisiaj uczniowie jezuickich szkół z Tomska (Rosja), Palermo (Włochy), Malagi (Hiszpania) oraz z Polski (Gdynia) aby podjąć dyskusję nad ważnymi tematami w ramach projektu „Social Media and pandemic” (Media społecznościowe i pandemia).

Uczniowie z Malagi, którym patronuje św. Stanisław Kostka, zaprezentowali swój kraj i szkołę, a potem w wielonarodowych grupach toczyła się burzliwa dyskusja, w których poruszono następujące zagadnienia:

Media społecznościowe kształtują dzisiejszą scenę polityczną.
Pandemia wpływa na polaryzację poglądów politycznych w społeczeństwie.
Media społecznościowe i nasz dobrostan. Jak zatroszczyć się o siebie w erze cyfryzacji.
Rola mediów społecznościowych w pandemii oraz ich wpływ na możliwości i perspektywy pracy.

Oprócz entuzjazmu, z jakim młodzież uczestniczy w projekcie, jest wiele nostalgii za szkołą w realu. Przede wszystkim polscy uczniowie chcieliby już wrócić do swoich sal i laboratoriów, bo tylko w Polsce jest całkowity lockdown w edukacji. W Hiszpanii, Rosji i we Włoszech tylko niektóre zajęcia odbywają się online.

Foto: uczniowie ze szkoły w Maladze (źródło: Facebook) oraz zrzut ekranu z dzisiejszego spotkania (źródło: Ogólnokształcące Liceum Jezuitów w Gdyni).

Wczoraj, 10 marca, odbyło się pierwsze, zapoznawcze spotkanie w ramach projektu międzynarodowego szkół jezuickich, jaki odbywa się online. Projekt jest zatytułowany: „Social media and pandemic” (Media społecznościowe i pandemia).

W projekcie biorą udział cztery jezuickie szkoły: Hiszpania (Malaga), Włochy (Palermo), Rosja (Tomsk) oraz Ogólnokształcące Liceum Jezuitów w Gdyni, które reprezentują uczniowie klasy IIa Liceum Trzyletniego. Podczas pierwszego spotkania uczniowie prezentowali swoje kraje, miasta i szkoły Na kolejnych spotkaniach chcą się nawzajem lepiej poznać, a następnie rozpocząć pracę w grupach pod kątem konkretnych tematów.

Z kolei jutro wystartują debaty oksfordzkie szkół jezuickich w Polsce. Turniej Debat Oksfordzkich Szkół Jezuickich odbędzie się z udziałem uczniów Zespołu Szkół Jezuitów w Gdyni, Jezuickiego Centrum Edukacji w Nowym Sączu oraz Publicznego Liceum Ogólnokształcące Jezuitów im. św. Stanisława Kostki „Kostka” w Krakowie.

W piątek, 12 marca, będzie miała miejsce pierwsza odsłona trzyetapowego Turnieju – Uczniowie KOSTKI i Zespołu Szkół Jezuitów w Gdyni podejmą debatę na temat: „Pandemia koronawirusa zaburzyła poprawne relacje międzyludzkie”.

O rozwoju szkolnych projektów będziemy informowali na JEZUICI.PL

jezuici.pl/mg

Zdjęcia z archiwum Zespołu Szkół Jezuitów w Gdyni

W Biszkeku (Kirgizja) odbywa się w dniach 20-25 lutego młodzieżowe forum dyskusyjne zatytułowane „Jedność w różnorodności” zorganizowane przez Państwową Komisję ds. Religii Republiki Kirgiskiej we współpracy z organizacją pozarządową „Centrum Religioznawstwa Kirgistanu”. Bierze w nim udział br. Damian Wojciechowski SJ. Występuje na tym spotkaniu obok przedstawicieli Islamu i Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Br. Damian, dzięki swojej dogłębnej znajomości różnych tradycji religijnych i umiejętności kontaktu z młodzieżą jest na forum bardzo cenionym mówcą.

W konferencjach biorą udział młodzi ludzie w wieku 18-25 lat, pochodzą z siedmiu regionów kraju i reprezentują różne religie oraz wyznania. „Głównym celem tego wydarzenia jest kształtowanie wiedzy i umiejętności młodych ludzi, niezbędnych do budowania dialogu międzyreligijnego” – mówią organizatorzy.

W ramach forum planowane są nie tylko konferencje i dyskusje, ale także wizyty studyjne do różnych miejsc kultu religijnego, w tym do prowadzonej przez jezuitów Parafii pw. św. Michała Archanioła w Biszkeku (na zdjęciach). Całe przedsięwzięcie wpisuje się w wezwanie papieża Franciszka do powszechnego braterstwa i do budowania relacji między ludźmi wyznającymi różne religie i mającymi różne światopoglądy.

Kirgizja jest krajem muzułmańskim i wiedza na temat chrześcijaństwa jest wśród mieszkańców tego kraju bardzo ograniczona. Jezuici pracujący w Kirgizji, a jest ich siedmiu, starają się „tworzyć mosty” i zapoznawać ludzi z historią i obecną działalnością Kościoła katolickiego. Prowadzą parafie, fundację i centrum młodzieżowe w Issyk-kul. Włączają się też w różne inicjatywy podejmowane przez inne organizacje.

Więcej zdjęć można obejrzeć na portalu kg.akipress.org

Razem się uczą, razem modlą się i tańczą. Duszpasterstwo Akademickie „Studnia” prowadzone przez toruńskich jezuitów, było jednym z tematów programu „Bliżej nieba” wyemitowanego przez TVP3 Bydgoszcz w grudniu tego roku.

„Studnia” jest miejscem, do którego młodzi ludzie przychodzą, by „zmoczyć sobie nogi” ucząc się gotowości wyruszenia w drogę ku innym poszukującym sensu życia i potrzebującym wsparcia. Przychodzą, by zaczerpnąć duchowego pokarmu, realizować tu swoje pasje i marzenia, odnaleźć fundament do dalszego rozwoju, także zawodowego. Mają potrzebę wyrażania siebie poprzez działania twórcze i prospołeczne. Spotykają się, bo bardzo im się chce zrobić coś więcej.

Wielu, kończąc studia, nie opuszcza „Studni”. Pomagają kolejnym, którzy przychodzą tu pogłębić swoje duchowe życie pod kierunkiem jezuickich duszpasterzy: o. Michała Kłosińskiego SJ i o. Wojciecha Wernera SJ. Wspólnota młodych ludzi z Torunia szykuje się także na czas po pandemii i jest otwarta na wszystkich studentów, a także na tę starszą dorosłą młodzież, której się chce.

Więcej na stronie TVP3 Bydgoszcz

Duszpasterstwo Akademickie „Studnia” w Toruniu na FACEBOOKU.

Na początku grudnia spełniło się marzenie ojca Roya Sebastiana i jego ekipy z Nepalskiego Jezuickiego Instytutu Społecznego (NJSI) w Katmandu. Powstał Instytut ANIMA. Chociaż akronim może wywoływać refleksje na temat dynamizmu Ducha Świętego, to ANIMA nie jest centrum duchowym, lecz ośrodkiem produkcji multimedialnej: Instytutem Działań Medialnych im. Adolfa Nicolása.

Tak ojciec Roy przedstawia początki i sens istnienia ANIMY – wpisującej się w uniwersalne preferencje apostolskie Towarzystwa Jezusowego.

„Rozpoczynamy projekt Remote School Education Program, będący kontynuacją interwencji po trzęsieniu ziemi. Przechodzimy od sytuacji awaryjnej, której musieliśmy sprostać, do rozwoju. […] Wybraliśmy 20 szkół publicznych, które położone są w odległych rejonach Nepalu i mają bardzo niski poziom edukacji. Wprowadzimy do tych szkół inteligentne centrum edukacyjne wyposarzając je w niezbędną technologię cyfrową. Przygotujemy wysokiej jakości materiały dydaktyczne z różnych przedmiotów nauczania oraz pomoce wychowawcze dla uczniów, nauczycieli i rodziców. Wszystko to będzie w języku nepalskim i uzupełni rządowy program nauczania. Będziemy monitorować i szkolić kadrę nauczycielską w zakresie zaawansowanej metodologii nauczania i uczenia się w środowisku wiejskim.

Instytut Działań Medialnych Adolfo Nicolása (ANIMA) będzie ośrodkiem rozwoju, w którym będą nagrywane zajęcia, produkowane animacje i interaktywne materiały edukacyjne. Zapewnimy także streaming na żywo i zorganizujemy program szkoleniowy, a wszystko w celu poprawy edukacji w środowisku wiejskim. […] ANIMA posiada również wiele nowoczesnych urządzeń mobilnych, dzięki którym nagrywanie może odbywać się w miejscach innych niż studio”.

Zapytaliśmy ojca Roya, dlaczego projekt został nazwany imieniem byłego generała Towarzystwa Jezusowego. Wyjaśnił, że po zakończeniu swojej czteroletniej pracy w Biurze Komunikacji Kurii Generalnej w Rzymie, zwrócił się do niego Asystent Regionalny Lisbert D’Souza i powiedział, że zwyczajowo Ojciec Generał daje prezent tym, którzy służyli w Kurii i wracają do swojej macierzystej Prowincji. Roy zapytał, czy mógłby zrezygnować z osobistego prezentu i poprosił o podarowanie regionowi Nepalu kamer i podstawowego sprzętu audiowizualnego. W ciągu dwóch dni Kuria przeznaczyła na to 5000 euro.

Hojny dar ojca Adolfa Nicolasa, ówczesnego generała jezuitów, był zalążkiem tego dzieła, jakie w grudniu tego roku powołał do życia o. Roy. Pojawili się kolejni darczyńcy i kolejne darowizny.

Po zacytowaniu Paula Coelho, brazylijskiego pisarza i poety, który napisał: „Jeśli masz mocne marzenie, cały wszechświat konspiruje, aby je spełnić” – ojciec Roy powiedział: „To się sprawdzało w moim życiu przy wielu okazjach, ale pod jednym warunkiem: że celem marzenia była powszechna dobroć, a nie egoizmu. Innymi słowy, ty stawiasz kroki, a Bóg toruje drogę, jeśli chodzisz Jego ścieżkami”.

Tekst i zdjęcia pochodzę ze strony jesuits.global

Jezuici pracujący na Syberii zwrócili się do ludzi dobrej woli na całym świecie o zainwestowanie w młodych ludzi, którzy chcą uczyć się w powierzonej im szkole katolickiej rozwijającej się prężnie w Tomsku.

Tomsk jest uniwersyteckim miastem na Syberii liczącym ponad pół miliona mieszkańców, założonym w 1604 roku. Pośród różnorodności religijnej jezuici prowadzą tu parafię. Sześć lat temu przejęli także opiekę nad katolicką szkołą. Jest ona usytuowana tuż przy kościele parafialnym na historycznym Wzgórzu Zmartwychwstania. Uczęszcza do niej 158 uczniów i coraz więcej rodzin zainteresowanych jest, by przysłać tu na naukę swoje dzieci.

Prezentację szkoły w języku angielskim można obejrzeć lub ściągnąć klikając na Katolickie Gimnazjum w Tomsku zaprasza do inwestowania w młodych.

Darowiznę na terenie Polski można przekazać na konto Biura Misyjnego Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej Towarzystwa Jezusowego

Nr konta: 64 2030 0045 1110 0000 0101 8520

Tytuł przelewu: „Catholic School – misje”