(fot. Krzysztof Kołacz)
Towarzystwo Jezusowe powstało jako grupa przyjaciół, zjednoczonych sercem i umysłem z Bogiem i ze sobą nawzajem. Sprzyjało to zjednoczeniu w modlitwie, wzajemnemu dzieleniu i rozeznawaniu we wspólnocie. W ramach przygotowania do obchodów 200. rocznicy przywrócenia tego ciała apostolskiego, módlmy się o odnowienie i pogłębienie naszej jedności z Bogiem i ze sobą nawzajem.
W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego…
Psalm 133
Oto jak dobrze i jak miło, gdy bracia mieszkają razem;
jest to jak wyborny olejek na głowie, który spływa na brodę,
<brodę Aarona, który spływa na brzeg jego szaty>
jak rosa Hermonu, która spada na górę Syjon:
bo tam udziela Pan błogosławieństwa,
życia na wieki.
Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu…
Czytanie z Dziejów Apostolskich (4, 32-35)
Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wszyscy oni mieli wielką łaskę. Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, bo właściciele pól albo domów sprzedawali je i przynosili pieniądze [uzyskane] ze sprzedaży, i składali je u stóp Apostołów. Każdemu tez rozdzielano według potrzeby.
Oto słowo Boże / Bogu niech będą dzięki.
Czas na refleksję w milczeniu.
Z Tradycji Towarzystwa (Konstytucje, nr 671)
Szczególnym węzłem jednoczącym członków Towarzystwa między sobą i z ich głową jest umiłowanie Boga i Pana naszego, Jezusa Chrystusa, jeżeli bowiem Przełożony i podwładni będą ściśle zjednoczeni z Jego Boską i najwyższą Dobrocią, bardzo łatwo będą się mogli zjednoczyć między sobą, dokona tego przecież ta sama miłość, która spływając od Boga, rozciągnie się na wszystkich bliźnich, a w szczególniejszy sposób na całe ciało Towarzystwa.
Czas na refleksję w milczeniu.
Responsorium
K.: Wszyscy wierzący stanowili jedno serce i jedną duszę.
W.: Dawali świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusa i byli w wielkim poważaniu.
Wezwania (mogą być też inne, dostosowane do potrzeb)
Prowadzący: Nasz Pan powołał nas do istnienia, byśmy byli ciałem apostolskim, widzialnym znakiem jedności Ojca i Syna w Duchu Świętym. Prośmy Pana o siły do życia z tej łasce.
1. Ojcze, uwielbiamy Cię za przyłączenie nas do swego Syna.
Wszyscy: Wzmocnij naszą jedność z Nim, abyśmy mogli przynieść obfite owoce.
2. Ojcze, Twój Syn nazwał uczniów swoimi przyjaciółmi i objawił im wszystko, czego nauczył się od Ciebie.
Wszyscy: Uczyń nas uważnymi słuchaczami Jego słowa, byśmy mogli wzrastać w przyjaźni z Nim.
3. Ojcze, Ty wezwałeś nas do udziału w jedynej misji swojego Syna.
Wszyscy: Spraw, by różnorodność naszej posługi pogłębiła poczucie jedności wśród nas.
4. Ojcze, Ty wezwałeś Towarzystwo do pracy w Kościele, Ciele Chrystusa.
Wszyscy: Otwórz nasze serca, abyśmy misję powierzoną Kościołowi przez Twego Syna mogli uczynić naszą własną misją.
5. Ojcze, Ty wezwałeś do siebie naszych zmarłych braci i siostry.
Wszyscy: W swoim miłosierdziu, przygarnij ich i udziel im radości doskonałego zjednoczenia z Tobą.
Dołączmy nasze osobiste intencje do nowenny (chwila ciszy).
Ojcze nasz…
Modlitwa nowenny
Błogosławiony jesteś, Panie, który wybierasz to, co słabe i czynisz mocnym,
podnosisz to, co upadłe, leczysz rany i gromadzisz przy sobie rozproszonych.
Odnów nas w Duchu, który inspirował św. Ignacego i jego towarzyszy,
aby służyć Twojemu Synowi pod sztandarem Krzyża.
Daj nam odwagę, byśmy mogli dotrzeć
do naszych oddalonych, zapomnianych i zagubionych braci i sióstr;
abyśmy hojnie otwierali drzwi tym, którzy szukają Ciebie.
Daj nam mądrość, abyśmy siali ziarno Twojego Królestwa
w sercach wszystkich, których spotykamy,
na większą chwałę Twojego Imienia, dlatego modlimy się … (lub śpiewamy)
Zabierz, Panie i przyjmij
całą wolność moją,
Pamięć moją i rozum i wolę mą całą,
Cokolwiek mam i posiadam.
Ty mi to wszystko dałeś.
Tobie to Panie oddaję.
Twoje jest wszystko.
Rozporządzaj tym w pełni według Twojej woli.
Daj mi jedynie miłość Twoją i łaskę.
Albowiem to mi wystarczy. Amen.
Zakończenie
K.: Błogosławmy Panu.
W.: Bogu niech będą dzięki.
—
