Tekst napisany został wczoraj, w poniedziałek 10 października 2016 r.

Dziś Kongregacja Generalna wkracza w kluczowy czas swych obrad, rozpoczynając okres kilkudniowych konsultacji poprzedzających wybory nowego Generała. To wyjątkowy czas, w którym każdy z delegatów w wolności i otwartości na działanie Ducha, stara się poznać, kogo spośród nas Pan wyznaczył – przez obdarzenie go szczególnymi łaskami i doświadczeniem – do sprawowania tego ważnego urzędu. Rozeznanie to opiera się na modlitwie oraz braterskich rozmowach. Wyjątkową i poruszającą rzeczą jest fakt, że to właśnie przez braterskie rozmowy przemawia do nas Pan i że Jego głosu doszukujemy się w tym, co mówią inni współbracia.

W tym szczególnym momencie warto przywołać raz jeszcze słowa modlitwy, jaka wypowiedziana została przed tygodniem, za zakończenie Eucharystii inaugurującej obrady Kongregacji. Jej poszczególne części, wypowiadane w różnych językach, odczytywali prezydenci poszczególnych Konferencji Prowincjałów z różnych kontynentów oraz sam ustępujący Generał. Jest to modlitwa, która ogarnia całą naszą historię, a jednocześnie ukierunkowuje nas na przyszłość, bo to właśnie ta ostatnia stawia przed nami nowe wyzwania, ale też budzi nowe nadzieje.

Módlmy się więc wspólnie w intencji tego, co w najbliższych dniach się wydarzy.

* * *

Odwieczny Panie wszystkich rzeczy, który rządzisz światem
mądrze i z miłością, przyjmij nasze modlitwy, uwielbienie,
nasze oddanie i wdzięczność za tak liczne łaski, którymi obdarzyłeś
nasze Towarzystwo, które chciałeś tak bardzo ukierunkować na
Jezusa Chrystusa, że przyozdobiłeś go tym Imieniem,
w którym dokonuje się nasze zbawienie.

Laudate, Dominum, laudate, Dominum
omnes gentes, alleluja!

Obiecałeś naszemu Ojcu Ignacemu, kiedy przyjąłeś go pod krzyż Twego Syna,
że będziesz dla niego łaskawy w mieście świętych Apostołów Piotra i Pawła,
wskazując, że największe i uniwersalne dobro w apostolskiej służbie
dokona się przez oddanie się do dyspozycji Biskupowi Rzymu
oraz podjęcie misji, które on im powierzy.

Laudate, Dominum, laudate, Dominum
omnes gentes, alleluja!

Nie zabrakło w tych czasach dowodów Twojej łaski;
nie zabrakło owoców błogosławieństwa, ale także prób i trudów,
abyśmy przez nie jeszcze bardziej zjednoczyli się z Chrystusem,
Królem i Panem Wszechświata, w dzieleniu wraz z Nim wszelkiego ubóstwa
i poniżenia, aby w konsekwencji mieć też udział w Jego chwale.

Laudate, Dominum, laudate, Dominum
omnes gentes, alleluja!

W swej Opatrzności dałeś nam nie tylko łaskę wiary w naszego Pana,
ale także łaskę cierpienia dla Niego, i gdy łódź naszego Towarzystwa była
tak dalece miotana przez burze historii, iż wydawało się,
że pochłonie ją morze śmierci, w tej właśnie godzinie dałeś nam doświadczyć
na nowo Twojego zbawienia; pozwoliłeś z wiarą wyznać nasz grzech,
abyśmy ostatecznie pozostali wierni aż do końca naszemu powołaniu.

Laudate, Dominum, laudate, Dominum
omnes gentes, alleluja!

W Twej niepojętej miłości nie chciałeś, aby w sercach Twych sług umarło
pragnienie zachowania więzów jedności, dając odwagę,
cierpliwość i wielką ufność, które pozwoliły nam doczekać tego dnia,
w którym duch Towarzystwa został wezwany do nowego życia.

Laudate, Dominum, laudate, Dominum
omnes gentes, alleluja!

Dziś, Gospodarzu winnicy, który w każdym momencie powołujesz nas
do pracy w Twoim dziele, aby przynosiło ono owoce –
jesteśmy robotnikami, którzy pracowali tylko ostatnią godzinę,
ale którzy przejmują dziedzictwo swych ojców.
Dziś, wchodząc w czas łaski, jakim jest Kongregacja Generalna,
prosimy, spraw, aby nikomu z nas nie zabrakło radości
z naszego powołania ani wielkoduszności w przyjmowaniu trudów Twojego królestwa;
abyśmy je przyjmowali jako dar otrzymywany z ręki Kościoła, Twojej Oblubienicy.

En todo amar y servir. En todo amar y servir.
En todo amar y servir, amar y servir.

Twój Duch, który działa w głębi naszych serc, niech w nas pomnoży
prawdziwą pokorę, a Ty, skoro dałeś nam szansę
złączyć nasze ofiarowanie siebie z Ofiarą Chrystusa,
spraw, abyśmy jak On znajdowali radość jedynie w miłości i służbie.

En todo amar y servir. En todo amar y servir.
En todo amar y servir, amar y servir.

Daj nam na koniec, Boże miłosierny i wierny, zjednoczyć się z Towarzystwem w niebie,
i otrzymać wieniec chwały, obiecany wiernym świadkom Ewangelii,
którzy we wszystkim oddali się Chrystusowi Panu.
A gdy w duchu modlimy się słowami Ćwiczeń „Zabierz, Panie, i przyjmij…”,
pomóż nam oddać Ci wszystko, co od Ciebie otrzymaliśmy,
i osiągnąć stokrotny plon dobrych czynów.
Błogosławiony jesteś na wieki wieków. Amen.

O. Jakub Kołacz SJ, 10 października 2016