Jezuici z Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej Patronki Warszawy zapraszają na wieczór modlitwy poezją z okazji 100 lecia urodzin Jana Pawła II.
To wyjątkowe wydarzenia zatytułowane „Architektura wiary Karola Wojtyły zanim zapukał do bram seminarium” odbędzie się w Dzień Papieski, w niedzielę 11 października o godz. 21:00 w Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej na warszawskiej Starówce, ul. Świętolańska 10.
Podczas godzinnego wieczoru poezji wykorzystane będą poematy „Renesansowego Psałterza” Karola Wojtyły, muzyka ludowa i sakralna oraz utwory Jana Sebastiana Bacha.
Słowo rapsodyczne: Maciej Gąsiorek.
Ilustracje organowe: Paweł Listwon.
Muzyczny koncert poezji „Architektura wiary” pragnie przybliżyć świat poetyckich rozmyślań i formowania się przestrzeni duchowej 19-to letniego Karola Wojtyły, jednego z najwybitniejszych ludzi w dziejach XXI wieku i świata, zanim zapukał On do bram seminarium. Jego młodzieńcza poezja jest niezwykła. Napisana w latach 1937-1939 posługuje się słowem wpisanym w miejsce szczególne, bowiem Kraków jest miastem polskich mitów i legend, miastem-cmentarzem polskich książąt i królów, miastem, w którym wieszczy duch Norwida i Wyspiańskiego rozpalał serca i umysły wszystkich Polaków.
Karol Wojtyła pisał te utwory jako młodzieniec pełen poetyckiej, słowotwórczej pasji, któremu nie był obcy słowiański rodowód polskich ziem jak również duch ateńskiej demokracji – w kulturze i sztuce łączący obecność dwóch światów: bóstw mitologicznych i prostego człowieka; demokracji, która jest umiłowaniem wolności i piękna. Krocząc drogą wolności ducha Karol Wojtyła zawarł w tych utworach opowieść o przeczuciu i zrozumieniu Bożej miłości, której On sam podporządkował całe swoje życie.
Jak wiele jest w „Sonetach” wiedzy o rodowodzie polskiej duszy! Układają się na nią nie tylko obrazy przyrody, echa ludowych zabaw, cienie bajkowej tradycji o Piaście Kołodzieju czy świadectwa dziejów słowiańskiego regionu upatrywanych w architekturze Wawelu. Budują ją przede wszystkim umiłowanie piękna i pokora duszy, tak silna, że dla autora staje się pewnością duchowego powołania i przeczuciem niezwykłej misji. Przeczuciem, które w poetyckim natchnieniu stają się proroczą wizją przyszłej drogi życiowej. Mitologia polska, piękno przyrody, kultura słowiańska i kultura starożytnej Grecji… to przestrzenie poetyckich skojarzeń a słowo, które je oddaje, na obu kolanach klęczy wobec ogromu miłości Boga – Stwórcy Wszechświata. To nie są zwykłe wiersze. To jest poezją pisana tęsknota do Miłości.
Na zdjęciu aktor Maciej Gąsiorek
