W czerwcu w naszych kościołach i domach rodzinnych modlimy się słowami Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Jej powstanie związane jest z zarazą, która dziesiątkowała mieszkańców Marsylii w 1720 roku. Szukając ratunku u Boga, biskup Henri De Belsunce 1 listopada powierzył swoją diecezję Sercu Zbawiciela i postanowił uroczyście obchodzić każdego roku Święto Serca Jezusa. Wydarzeniu towarzyszyły procesje pokutne. Specjalnie na tę okazję siostra Anne-Madeleine Rémusat, wizytka, napisała litanię. Wiele wezwań pochodziło z wcześniejszej litanii siostry Joanne Madelaine Joly, wizytki z Dijon, oraz z litanii ułożonej przez jezuitę, ojca Jeana Croiseta. Litania ta, po dodaniu kilku wezwań, została zatwierdzona przez Stolicę Apostolską 22 kwietnia 1899 roku.
Pierwsze siedem wezwań litanii mówi o relacji Bożego Serca do Trójcy Świętej; wezwania od ósme go do szesnastego wymieniają przymioty Bożego Serca, zaś reszta wezwań ukazuje stosunek Bożego Serca do nas.
Rozwijający się kult Serca Jezusa w Kościele związany jest z objawieniami Pana Jezusa św. Małgorzacie Marii Alacoque, wizytce z klasztoru Paray-le-Monial, której – jako kierownik duchowy oraz spowiednik – towarzyszył jezuita, św. Klaudiusz de la Colombière.
Niniejsza książka jest komentarzem biblijnym i duchowym do poszczególnych wezwań Litanii do Najświętszego Serca Jezusa. Napisałem je w ramach przygotowań do obchodów 100. rocznicy konsekracji bazyliki Najświętszego Serca Jezusa w Krakowie (29 maja 2021 roku) oraz 100. rocznicy oddania narodu polskiego Sercu Jezusa (11 czerwca 2021 roku z udziałem Episkopatu Polski).
