Metanoia św. Ignacego Loyoli

W kościele św. Ignacego Loyoli w Rzymie (Piazza S. Ignazio), w niedzielne popołudnie 6 marca 2022 odbyła się prezentacja rzeźby belgijskiego artysty Johana Tahona zatytułowanej „Métanoia”, poświęconej nawróceniu Ignacego Loyoli. Organizatorem wydarzenia, które wpisuje się w obchody Roku Ignacjańskiego, był rektor kościoła o. Vincenzo D’Adamo SJ.

Na zdjęciu powyżej:
rzeźba Tahona wyeksponowana w kościele św. Andrzeja na Kwirynale podczas wcześniejszej prezentacji, źródło: FB)

Po przywitaniu gości, wśród których byli ambasadorzy Belgii i Korei Południowej i krótkim wprowadzeniu, jako pierwsza głos zabrała pani Maria Cristina Misiti, dziś niezależna uczona, zajmująca się bibliografią, historią książki, grafiką i kolekcjonerstwem, a jako badacz uniwersytecki prowadziła działalność badawczą i dydaktyczną na różnych uniwersytetach we Włoszech i za granicą. Przez lata była pracownicą Ministerstwa Kultury, gdzie zajmował różne stanowiska kierownicze, w tym w Instytucie Restauracji i Konserwacji Dziedzictwa Archiwalnego i Książkowego oraz w Centralnym Instytucie Grafiki. Swoje wystąpienie zatytułowała „Święta przestrzeń. Między konserwacją a innowacją”.

Wielkie zainteresowanie wzbudziło wystąpienie Claudio Strinati poświęcone „Ignacemu Loyoli, jako inspiratorowi sztuki”. Claudio Strinati jest znanym w świecie historykiem sztuki, autorem wielu publikacji z tej dziedziny, eseistą, organizatorem i kuratorem licznych wydarzeń wystawienniczych. W 2010 roku przygotował wystawę poświęconą Caravaggio w Scuderie del Quirinale z okazji piątej setnej rocznicy śmierci artysty. Jest sekretarzem generalnym Accademia Nazionale di San Luca.

Johan Tahon z powodu nagłych problemów ze zdrowiem nie był obecny na prezentacji swojej rzeźby, z powodów zdrowotnych, chociaż jeszcze w niedzielę rano nadzorował instalację swego dzieła. Historię jego życia i kariery artystycznej przybliżyła zebranym jego długoletnia towarzyszka. Ona też w imieniu Artysty opowiedziała w skrócie historię postania rzeźby.

Autor „Metanoi” urodził się w 1965 roku. Studiował w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych (KASK) w Gandawie. Mieszka i pracuje w Belgii i Szwajcarii. Większość jego prac to rzeźby ceramiczne (gres), niektóre w brązie. Jest od dawna znany w swoim kraju oraz Holandii i Niemczech, a od pewnego czasu także na arenie międzynarodowej. Bierze udział w wystawach międzynarodowych.
Prezentowana rzeźba Ignacego (ceramika/gres 86x58x30), klęczącego i zanurzonego w medytacji postała po podróży Autora do Loyoli w 2019 roku. Rzeźba nawiązuje do wydarzenia nawrócenia Ignacego, jego przemiany, którą zapoczątkowały wydarzenia w Pampelunie i Loyoli (zranienie i długa rekonwalescencja) oraz do późniejszych jego doświadczeń w Manrezie.

Johan Tahon podarował rzeźbę generałowi jezuitów Arturo Sosa na początku Roku Ignacjańskiego w maju 2021 roku. Od tego czasu jest wystawiana w różnych miejscach jezuickich w Rzymie. W kościele św. Ignacego, w kaplicy Matki Bożej pozostanie do maja br.

Występ dyrygenta i muzyka Filippo Manci zatytułowany „W baroku, między muzyką a malarstwem. Muzyka: J. S. Bacha i F. Mendelssohna” zamknął niczym klamrą całe wydarzenie, zostawiając uczestników nie tylko z rzeźbą, ale i wieloma pytaniami dotyczącymi dialogu pomiędzy sacrum a profanum, pomiędzy sztuką, nauką i religią, pomiędzy sztuką nowoczesną a arcydziełami sztuki religijnej (tu: barokowej). Rektor kościoła św. Ignacego nie boi się uczynić swojej świątyni miejscem takiego dialogu, co jak najbardziej wpisuje się w duchowość ignacjańską.

Rzym, 6.3.2022, o. Henryk Droździel SJ