„40 lat minęło jak jeden dzień”. WŻCh z Piotrkowa Trybunalskiego świętowała okrągły jubileusz

„40 lat minęło jak jeden dzień” – słynny motyw Andrzeja Rosiewicza z „Czterdziestolatka” mogłaby zaśpiewać piotrkowska Wspólnota Życia Chrześcijańskiego. Na wspólne świętowanie rubinowych godów zebraliśmy się u Matki Bożej Trybunalskiej w święto św. Łukasza Ewangelisty. Do „jubilatki” dołączyła wspólnota warszawska – łącznie ponad dwadzieścia osób. Była wspólna kawa, obiad, spacer po Piotrkowie no i oczywiście wspólnotowa Eucharystia, której przewodniczył o. Henryk Droździel SJ.

 

Spotkanie rozpoczęło się od serdecznych przywitań przy kawie, ciastku i owocach. Niektórzy widzieli się wczoraj, kilka dni temu, ale były też takie osoby, które zobaczyły się po latach. Na stole, na honorowym miejscu, stała świeca przygotowana jeszcze na majowe świętowanie, na której umieszczono napis: „Z okazji 40-lecia PWŻCH. Błogosławieństwa Bożego i opieki Matki Bożej życzy Wspólnota Nazaret”.

Początki w czasach opresji

Formalna część świętowania rozpoczęło się od prezentacji bogatej historii wspólnoty, którą przedstawiła Bożena Staszewska. Przypomniała, że piotrkowska WŻCh powstała jesienią 1984 r. z inicjatywy o. Adama Schulza SJ, którego niedawno pożegnaliśmy w mokotowskim sanktuarium. Powstały wówczas dwie grupy – małżeństw oraz singli. Członkowie wspólnot pochodzili przeważnie z Odnowy w Duchu Świętym, a motywacją do założenia nowej wspólnoty było pragnienie pogłębiania formacji duchowej.

Pierwsze spotkania wspólnot  miały miejsce na początku 1985 roku i odbywały się co tydzień w prywatnych mieszkaniach. Przyjaznym miejscem był dom Grażynki, która chorowała na nowotwór i nie mogła już wtedy wychodzić z domu. Jej sposób przeżywania  choroby i śmierć były dużym umocnieniem w wierze dla pozostałych osób ze wspólnoty.

Każde spotkanie było prowadzone według wzorca, który zaproponował o. Adam Schulz. Zawsze był określony temat, cel, treści merytoryczne i pytania do dzielenia. Czas był taki, że panowie ze wspólnoty zaczęli angażować się bardziej w Duszpasterstwo Ludzi Pracy oraz działania społeczno-polityczne, a panie dołączyły do drugiej z grup. Atmosfera na spotkaniach była bardzo rodzinna i pomagała członkom wspólnoty wzrastać duchowo. Po wprowadzeniu stanu wojennego i delegalizacji Solidarności wspólnota stała się wielkim wsparciem dla jej członków.

Bardzo dużą rolę w prowadzeniu wspólnoty odgrywali asystenci, którymi byli jezuici. Pierwszym asystentem kościelnym wspólnoty był o. Adam Schulz, który pracował w Warszawie i starał się odwiedzać wspólnotę przynajmniej raz w roku. Kolejnymi asystentami byli: o. Mieczysław Sołowiej SJ, który wówczas był scholastykiem odbywającym praktyki duszpasterskie w Kościele Ojców Jezuitów w Piotrkowie Tryb., o. Marek Wiloch SJ, który w czasach komunistycznej opresji nie bał się sprawować Eucharystii w prywatnych mieszkaniach, a także rozładowywał napiętą atmosferę swoim świetnym poczuciem humoru.

Członkowie wspólnoty systematycznie pogłębiali swoją  wiarę uczestnicząc w rekolekcjach ignacjańskich, spotkaniach krajowych i dniach skupienia. W późniejszych latach do 1990 roku powstały nowe wspólnoty młodzieżowe (głównie złożone z uczniów I LO).

Kana Galilejska – bo lubili świętować!

W pierwszej połowie lat 90., po spotkaniu części członków w Warszawie, pierwsza wspólnota chciała określić swoją tożsamość i wybrać dla siebie jakąś nazwę. Ponieważ słynęła ze znakomitych kucharzy (do dziś pieką znakomite ciasta) a jej członkowie lubili świętować, rozeznali że przyjmą nazwę „Kana Galilejska”. W lutym 1995 roku cztery osoby z tej wspólnoty złożyły przymierze stałe w obecności o. Adama Schulza, założyciela wspólnoty. Wspólnota młodzieżowa przyjęła nazwę „Przyjaciele Mateusza” i w latach 90- tych liczyła 6-8 osób, które ze względu na zmiany życiowe związane z zawieraniem małżeństw i przychodzeniem na świat kolejnych dzieci powoli odchodziły ze wspólnoty, która w pierwszych latach XXI wieku przestała istnieć.

W 1995 roku powstała prewspólnota, która w kolejnych latach przyjęła nazwę „Przymierze”. W 2001 roku, po jubileuszowych rekolekcjach w życiu codziennym, powstała kolejna wspólnota „Bobolanie” – złożona z osób starszych wiekiem, ale młodych duchem.

Skład wspólnot  zmieniał  się z czasem, członkowie odchodzili, przychodzili lub zmieniali wspólnoty. Różne zawirowania życiowe, zmiany stanu cywilnego, rytmu pracy zawodowej, starszy wiek, choroby i inne przyczyny spowodowały, że powoli zmniejszaliśmy swój stan osobowy i w 2009 roku podjęta została decyzja o połączeniu wspólnot w jedną. Od tego czasu wspólnota spotyka się co tydzień i próbuje rozeznawać wolę Bożą na obecne czasy i w miejscu, w którym się znajduje.

Piotrków to nie byle jakie miejsce

A znajduje się w wyjątkowym miejscu. Od setek lat Piotrków Trybunalski jest związany z tworzeniem się polskiego parlamentaryzmu i władzy sądowniczej. To tu w naszej świątyni jezuitów znajduje się łaskami słynący Obraz Matki Bożej Trybunalskiej. Członkowie miejscowej WŻCh przez lata modlili się o jego koronację i dopięli swego!

W październiku 2004 roku wspólnota pielgrzymowała do Rzymu i spotkała się z Janem Pawłem II. Ojciec Święty poświęcił korony na wizerunek Matki Bożej Trybunalskiej, a 26 maja 2006 roku Matka Boża Trybunalska została ukoronowana przez papieża Benedykta XVI na placu Piłsudskiego w Warszawie, przy udziale prawie całej wspólnoty.

23 września 2006 roku na Rynku Trybunalskim w Piotrkowie odbyła się Msza św. dziękczynna za łaskę koronacji Obrazu, której przewodniczył ks. kard. Stanisław Dziwisz z udziałem wielu biskupów i księży, parlamentarzystów, samorządowców i mieszkańców naszego miasta. „My, jako wspólnota, w ramach dziękczynienia, podarowaliśmy Sanktuarium Matki Bożej Trybunalskiej obraz św. Ignacego z Loyoli” – wspomina Bożena Staszewska.

Patronka polskiego parlamentaryzmu

W następnym roku decyzją papieża Benedykta XVI i watykańskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego Matka Boża Trybunalska została patronką Parlamentu Rzeczpospolitej Polskiej – jako pierwsza patronka parlamentu w Europie. W Dniu Matki, 26 maja 2007 r., w pierwszą rocznicę koronacji obrazu w Piotrkowie Trybunalskim, odbyło się wręczenie przedstawicielom Parlamentu Rzeczpospolitej Polskiej kopii cudownego obrazu Matki Bożej Trybunalskiej. Obraz ten został  umieszczony w sejmowej kaplicy.

Wizerunek, który znajduje się w piotrkowskim sanktuarium został ofiarowany Trybunałowi Koronnemu (najwyższemu sądowi ówczesnej Rzeczypospolitej) w 1580 r. Trybunał ustanowił dwa lata wcześniej król Stefan Batory. Jego utworzenie było przełomem w dziejach sądownictwa polskiego, bowiem oddzielało władzę sądowniczą od ustawodawczej i wykonawczej.

Na czas posiedzeń Trybunału (to jest od jesieni do wiosny każdego roku) przenoszono obraz z kościoła Św. Jakuba (Fara) do kaplicy sądowej mieszczącej się w nieistniejącym dziś ratuszu. Podczas sesji Trybunału codziennie odprawiano Mszę św. w intencji sprawiedliwych wyroków i przed wizerunkiem Matki Bożej czytano rotę przysięgi. Po zakończeniu kadencji obraz uroczyście powracał do Fary, gdzie specjalnym nabożeństwem zamykano kolejną sesję Trybunału. Tak było przez ponad dwa wieki.

Do Matki Bożej Trybunalskiej modlili się wszyscy: sędziowie, pokrzywdzeni, skazańcy i zwykli mieszkańcy Piotrkowa. A Maryja przychodziła z pomocą. W ramach dziękczynienia polscy parlamentarzyści od kilku lat przyjeżdżają 2 lutego do Sanktuarium Matki Bożej Trybunalskiej wracając z Jasnej Góry do Warszawy. Nasza wspólnota wspólnie z jezuitami aktywnie uczestniczy w tych spotkaniach, modląc się w intencji parlamentu. Wspólnota rozeznała, że to jej szczególny charyzmat. Każdego 26 dnia miesiąca, podczas Eucharystii, jej członkowie modlą się za posłów i sędziów.

Od kilku lat z inicjatywy jezuitów odbywa się raz w miesiącu w sanktuarium Wieczernik Trybunalski, w czasie którego jest czas na Eucharystię, konferencję pogłębiającą duchowość ignacjańską, modlitwę wstawienniczą, a ostatnio także spotkania w grupie i dzielenie. Wspólnota WŻCh aktywnie uczestniczy w Wieczerniku i prowadzi wspólnotowe modlitwy.

Rekolekcje w życiu codziennym

Obecnie wspólnota liczy 9 członków i 3 sympatyków. Asystentem lokalnym naszej wspólnoty jest o. Michał Bryksy SJ. Co miesiąc w każdy drugi czwartek miesiąca WŻCh spotyka się na wspólnotowej Eucharystii w sanktuarium i na adoracji Pana Jezusa, a później na świętowaniu przy kanapkach i ciastach. Od ubiegłego roku w  każdy pierwszy piątek miesiąca członkowie wspólnoty prowadzą medytację ignacjańską w kościele jezuitów.

Od lat piotrkowska WŻCh angażuje się w różne działania, przede wszystkim w  przygotowywanie i prowadzenie wspólnie z jezuitami rekolekcji ignacjańskich w życiu codziennym,  najczęściej w okresie Wielkiego Postu dla wszystkich chętnych. „Jesteśmy także aktywnym członkiem Forum Ruchów Katolickich w Piotrkowie Trybunalskim i bierzemy udział w organizowanych przez  to Forum różańcu i drodze krzyżowej Pana Jezusa ulicami miasta” – mówi Bożena Staszewska.