W niedzielne przedpołudnie, 7 września 2025 roku, wspólnota parafialna zgromadziła się wokół ołtarza na błoniach, by wspólnie świętować, ale także zastanowić się nad przesłaniem Roku Jubileuszowego „Pielgrzymi nadziei”. Eucharystię rozpoczęło odśpiewanie oficjalnego hymnu Roku Jubileuszowego w tłumaczeniu na język duński. Ze względu na różnorodność etniczną wiernych liturgia, modlitwa wiernych oraz śpiewy wybrzmiały w językach europejskich, a także w swahili i po wietnamsku.

Zaproszony z Szwecji francuski dominikanin w homilii mówił o usposobieniu wdzięczności, które powinno cechować każdego wiernego już od momentu przebudzenia.

Być „światłem świata” — podkreślał — oznacza patrzeć na rzeczywistość oczami dostrzegającymi dar i dawcę: zarówno tego pisanego wielką, jak i małą literą. To także pielgrzymowanie razem. Kaznodzieja przypomniał, że „za każdym razem, gdy gromadzimy się przy ołtarzu, Eucharystia uobecnia przyszłość Boga”.

Dodał: „Eucharystia jest niewzruszoną obietnicą, że miłość zwycięży grzech, życie pokona śmierć, a nadzieja nie zawiedzie”. I zachęcał: „Zbliżmy się do tego stołu z wdzięcznością, prosząc Chrystusa, aby uczynił nas tym, co przyjmujemy: chlebem łamanym dla życia świata, winem wylanym dla uzdrowienia świata, pielgrzymami nadziei, którzy dają świadectwo Jego królestwu, aż przyjdzie ponownie”.

Piękna pogoda sprzyjała świętowaniu — jak w znanej duńskiej pieśni: „Wrześniowe niebo jest takie niebieskie”. Dzięki zaangażowaniu wielu parafian, pod czujnym okiem naszej koordynatorki wolontariatu, wspólnota mogła cieszyć się dalszą częścią dnia: zabawami dla dzieci, piknikiem, a dla wytrwałych także konferencją, podczas której nasz gość rozwinął swoją myśl, wychodząc od różnicy między optymizmem a postawą nadziei. Chętnie odpowiadał również na pytania, co nadało spotkaniu formę żywej debaty.

Wyraźnie zadowolony ojciec proboszcz, rozwiązując zgromadzenie, podkreślił, że nie jest dobrze, aby dominikanin miał ostatnie słowo. Dlatego sam zakończył krótko i serdecznie: „Dziękuję” — kierując je do wszystkich, którzy przyczynili się do stworzenia klimatu, jaki wspólnie przeżyliśmy podczas tegorocznego parafialnego festynu.

Piotr Janik SJ