Mocne wezwanie do osobistego, wspólnotowego i instytucjonalnego nawrócenia

Preferencje nie wzywają nas do robienia rzeczy, o których byśmy wcześniej nie słyszeli. One wzywają nas do nawrócenia i odnowienia naszych sposobów bycia apostołami we wszystkim, co robimy, integrując to w głębszej wizji naszej służby jako współpracowników w misji Chrystusa w świecie współczesnym.

1. Rozpoczynając modlitwę, poproszę o Łaskę: bym przyjął nawrócenie, które jest owocem działania Ducha w moim życiu.

2. Posłucham tego, co Pan mówi do mnie. Zapragnę wolności św. Pawła.

Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię! (Mk 1, 15).

Bracia, ja nie sądzę o sobie samym, że już zdobyłem, ale to jedno [czynię]: zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę, w Chrystusie Jezusie (Flp 3, 13-14).

3. Z tym nastawieniem rozważę do jakiego rodzaju nawrócenia wzywają nas Preferencje.

Doświadczyliśmy silnego wezwania do osobistego, wspólnotowego i instytucjonalnego nawrócenia. Przyjąć preferencje oznacza zacząć niezwłocznie wprowadzać je w czyn, zmieniając style życia i pracy stanowiące przeszkodę do odnowy osób, wspólnot oraz dzieł związanych z misją.

Preferencje są narzędziem umacniającym styl życia i misji wskazany przez KG 36, gdy zachęca nas ona do odnowy duchowej i apostolskiej, włączając w nasze codzienne życie rozeznanie, współpracę z innymi oraz pracę w sieci dzieł.

Jeśli będziemy je rozumieć jako orientacje, które wykraczają poza „robienie czegoś” i uzdolnią nas do przemiany jako osób, jako wspólnot zakonnych oraz jako dzieł i instytucji apostolskich, w których współpracujemy z innymi.

Uniwersalne preferencje apostolskie pomagają nam przezwyciężyć wszelkie formy skupiania się na sobie lub korporacjonizmu. W ten sposób pomagają nam stawać się autentycznymi współpracownikami w misji Pana, którą dzielimy z tak wieloma osobami w Kościele i poza nim.

  • Czy odczuwam pragnienie nawrócenia? Gdzie czuję najmocniejszy opór?
  • Co może oznaczać dla mnie nawrócenie bardziej w byciu niż w robieniu rzeczy?

Rozważę te pytania i porozmawiam o nich z Panem.

4. Z duchem odnowionym przez modlitwę, przeczytam ponownie sekcję III listu O. Generała z lutego 2019: Konieczne osobiste, wspólnotowe i instytucjonalne nawrócenie (s. 8-10), zwracając szczególną uwagę na: duchową i intelektualną głębię, wspólnotowe rozeznanie i pogłębienie współpracy.