Misje Jezuickie

Misjonarze Towarzystwa Jezusowego od wielu lat pracują w dalekich krajach świata, niosąc Ewangelię Chrystusa. To najwspanialsza posługa, jaką mogą dać dzisiaj współczesnemu człowiekowi. Dzieło misyjne naszej Prowincji może się rozwijać dzięki współpracy zarówno osób duchownych, jak i świeckich, misjonarzy pracujących w dalekich krajach, jak i tych, którzy wspierają ich duchowo i materialnie. Więcej informacji na stronie www.

Jan Beyzym SJ – polski prezbiter, jezuita, misjonarz, błogosławiony Kościoła katolickiego. W wieku 48 lat (1898 rok), po wieloletniej pracy wychowawczej wśród młodzieży, o. Beyzym zdecydował się na wyjazd do pracy na polu najbardziej opuszczonym, mrożącym w owych czasach krew w żyłach – wśród trędowatych. Otrzymał od generała zakonu pozwolenie na wyjazd na Madagaskar. 17 października 1898 roku o. Beyzym pożegnał Polskę na zawsze i udał się do Francji, skąd 10 listopada odpłynął statkiem pasażerskim z Marsylii na Madagaskar. Po długiej i uciążliwej podróży 30 grudnia tegoż roku dotarł szczęśliwie do Tananariwy, stolicy Czerwonej Wyspy. Tamtejsi przełożeni skierowali o. Beyzyma do pracy w istniejącym od 1872 roku schronisku dla trędowatych w Ambahivoraka, położonym niedaleko stolicy kraju.

„Adopcja serca” to opieka duchowa i materialna zaoferowana najbiedniejszym dzieciom i sierotom w kraju misyjnym. Opieka duchowa polega na regularnej modlitwie w intencji adoptowanego dziecka. Materialna to wpłacanie raz na miesiąc niewielkiej kwoty przeznaczonej na opłacenie szkoły, zakupienie przyborów szkolnych oraz, w zależności od sytuacji, skromne utrzymanie czy zakupienie lekarstw. Adopcja obejmuje dzieci z bardzo ubogich rodzin oraz sieroty w krajach misyjnych, szczególnie w Zambii, Malawi, na Madagaskarze oraz w innych krajach, gdzie pracują jezuiccy misjonarze. Adopcję może podjąć indywidualna osoba albo kilka osób razem (rodzina, szkoła, klasa, stowarzyszenie…).

Głównym narzędziem szerzenia informacji o misjach jezuitów jest biuletyn misyjny „Misyjnym Szlakiem” ukazujący się od 2010 r. corocznie na Wielkanoc i Boże Narodzenie wraz z kalendarzem misyjnym. W nim piszemy o działalności misjonarzy naszej Prowincji, o ich problemach, sukcesach i osiągnięciach, o troskach i potrzebach zarówno duchowych, jak i materialnych. Wymienione środki współczesnego przekazu posłużą do informowania i uwrażliwiania ludzi dobrej woli na zadania i wspólną odpowiedzialność za dzieło misyjne Kościoła.