Słowo Boże: „Duch wyprowadził Jezusa na pustynię. Czterdzieści dni przebył na pustyni, kuszony przez szatana. Żył tam wśród zwierząt, aniołowie zaś usługiwali Mu. Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1, 12-15).
Obraz do medytacji: Wyobraź sobie Jezusa zmagającego się z pokusami na pustyni. Jeżeli masz osobiste doświadczenie pobytu na pustyni, możesz je „przywołać” w wyobraźni.
Prośba o owoc medytacji: Proś o odwagę zmagania się ze złem i otwartość na prowadzenie przez Jezusa.
1. Duch wyprowadził Jezusa na pustynię
Publiczny okres działalności Jezusa zaczyna się na pustyni. Wyprowadził Go na nią Duch Święty. Wcześniej ten sam Duch umocnił Jezusa do podjęcia mesjańskiej misji w Jordanie. Jezus w całym swoim życiu pozwala się prowadzić. Najpierw przybranym Rodzicom w Nazarecie i w czasie pielgrzymek do świątyni. Pozwala się prowadzić słowom Pisma i Ojcu Niebieskiemu, którego wolę pragnie skrupulatnie wypełnić. Pozwala również, by prowadzili Go aresztujący w Ogrodzie Oliwnym, a nawet diabeł na pustyni!
Żaden człowiek nie jest samotną wyspą. Każdy z nas w całym swoim życiu poddaje się różnym formom prowadzenia: rodzice, wychowawcy, grupy rówieśnicze, środowiska pracy, przyjaciele, media, ale również głos sumienia, powołanie, spowiednicy, Boża Opatrzność… Niestety, poddajemy się również podszeptom i prowadzeniu zła i różnym fałszywym bożkom (np. moda, idole, ambicje, zmysłowość, pycha).
Jak wykorzystujesz swoją wolność? Komu pozwalasz się prowadzić? Kto wywarł największy wpływ na twoje życie? Kto jest twoim idolem?
2. Czterdzieści dni przebywał na pustyni
Na pustyni Jezus przebywał czterdzieści dni. Kościół rozpoczynając czas Wielkiego Postu zaprasza nas na pustynię: Dlatego chcę ją przynęcić, na pustynię ją wyprowadzić i mówić jej do serca (Oz 2, 16). Przez czterdziestodniowe rekolekcje wprowadza nas w duchowe powiązania z historią zbawienia. Wspomnijmy tylko niektóre: czterdzieści dni trwał potop oczyszczający ludzkość z grzechu; czterdzieści lat wędrował Izrael przez pustynię do Ziemi Obiecanej; czterdzieści dni o chlebie i wodzie szedł Eliasz przez na spotkanie z Bogiem na górze Horeb. Liczba czterdzieści ma znaczenie symboliczne. Oznacza między innymi czas dojrzewania, oczyszczenia, czas nawrócenia, pokuty, powrotu.
Nasze czterdziestodniowe rekolekcje przypominają wędrówkę Izraela przez pustynię. Bóg chciał, aby ten czas był dla Ludu Wybranego czasem oczyszczenia, pogłębienia więzi, uświadomienia sobie szczególnego wybrania, głębszej miłości. Tymczasem okazał się czasem odejść, niewierności, szemrania, wątpliwości, niewiary i kuszenia Pana Boga. W naszej wędrówce przez pustynię życia jest podobnie. Nie chcemy iść drogą, którą prowadzi nas Bóg, wybieramy własny sposób na życie, własne recepty na szczęście – swoje i innych. Brak nam odwagi, wytrwałości, cierpliwości; brak szczerości, ufności i wiary. Idziemy przez naszą pustynię sami – mnożąc własne krzyże i uginając się pod nimi.
W czasie czasu łaski, który rozpoczynamy, Bóg chce nam przypomnieć, że nasza wędrówka przez pustynię życia nie jest samotna. Bóg zawsze jest na niej obecny, towarzyszy nam, prowadzi, podobnie jak był obecny z Mojżeszem, Eliaszem i Jezusem. Jest obecny nawet gdy o Nim zapominamy, odwracamy się tyłem i idziemy swoją drogą.
Jak przeżywasz czas pustyni? Na czym polega twoja największa niewierność Bogu, własnemu sumieniu? Czy wierzysz, że Bóg jest zawsze blisko?
3. Kuszony przez szatana
Na pustyni Jezus był kuszony przez szatana. W czasach biblijnych wierzono powszechnie, że demony mają szczególne upodobanie do łaźni, cmentarzy i pustyni. Jezus kuszony, musiał walczyć z wrogiem na jego terytorium. Odniósł jednak zwycięstwo dzięki mocy Bożej i słowom Pisma świętego (o czym wspominają pozostali synoptycy).
Pokusa jest nieodłącznym elementem ludzkiego życia. Nie był od niej wolny nawet Boży Syn. W samej pokusie nie ma jednak ani cienia grzechu. Niezdrowe, chore poczucie winy sprawia, że często czujemy się winni albo odpowiedzialni za pokusę. Aby ją pokonać potrzeba wewnętrznej wolności i zrozumienia, że jest ona czymś zewnętrznym wobec naszej woli. Chociaż może nas dręczyć swoją natarczywością, siłą, to jednak nigdy nie jest naszą winą, ani nie determinuje naszych decyzji.
Jaka jest twoja największa pokusa? Jak zachowujesz się wobec pokus? Czy widzisz związek między pokusą a twoją egzystencją skażoną grzechami osobistymi i grzechami twoich bliźnich?
4. Żył tam wśród zwierząt, aniołowie zaś usługiwali Mu
Marek podkreśla, że Jezus przebywał na pustyni wśród dzikich zwierząt. W Biblii niektóre zwierzęta (np. smok, wąż) są symbolami zła. Jezus przebywał więc w otoczeniu zła, ale odniósł nad nim zwycięstwo. Podobnie jak Danielowi w jaskini lwów, służyły Mu aniołowie. Jezus jest przeciwieństwem Adama, który kuszony w Raju przez szatana, przegrał, uległ pokusie. Jezus, Nowy Adam, zwycięża przeciwnika. Adam po przegranej miał zakaz wstępu do Raju. Na pustyni Jezusowi służą aniołowie. Pustynia, miejsce szatana, zła, pokusy staje się Nowym Rajem, miejscem obecności Boga.
Czy wierzysz w moc Boga i ograniczoność szatana? Jakie miejsce jest „twoim rajem”, w którym doświadczasz obecności i miłości Boga? Kogo z ludzi mógłbyś nazwać dobrym aniołem? Dlaczego?
Rozmowa końcowa: Módl się słowami Modlitwy Pańskiej: Ojcze nasz, któryś jest w niebie, nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.
fot. Pixabay
