W październiku 2019 roku odwiedziłem jezuickie dzieła prowadzone w Gwatemali przez Fe y Alegría (FyA). Podczas tej wizyty miałem przywilej zobaczyć kilka szkół Fe y Alegría (Wiara i Radość) w odległych rejonach Gwatemali. Minęły już prawie dwa lata, ale kilku scen z tej podróży nigdy nie zapomnę.
Jedna z nich miała miejsce w szkole położonej na wzgórzu. Gdy przedstawiono mnie uczniom, poprosiłem jednego z pracowników o przetłumaczenie mojego pytania: „Czy możecie mi powiedzieć, jakich wartości nauczyła was ta szkoła?” Po chwili ciszy jeden z uczniów odpowiedział: „miłości”. Potem inni dodawali kolejne, ważne dla nich słowa: „solidarności”, „uczciwości”, „współczucia”… Czułem się bardzo poruszony słuchając tego, co mówili. „Nauczyliśmy się tego od naszych nauczycieli!” – mówili.
Kolejną pamiętną sceną było spotkanie z grupą matek, które zgłosiły się na ochotnika, by przygotowywać kanapki i posiłki dla uczniów. Lista matek wolontariuszek i dni, w których miały dyżury wywieszono na ścianie szkoły. Produkty były dostarczane przez szkołę, a cała organizacja pracy i przygotowywanie posiłków były w rękach rodziców uczniów. Radość promieniowała z ich twarzy.
W ruchu Fe y Alegría szkoła jest pomostem między szkołą a społeczeństwem i lokalna społeczność jest bardzo zaangażowana w jej działalność. Szkoła ich wszystkich integruje i tworzy swego rodzaju rozbudowaną wspólnotę edukacyjną. Poczułem się zainspirowany tym duchem uczestnienia w wspólnym dziele, który przenikał wszystkie działania i był wyraźnie widoczny w odwiedzanych przeze mnie szkołach.
Pamiętam też spotkanie zorganizowane przez zespół „Fe y Alegría Gwatemala” z nauczycielami szkoły, abym mógł ich poznać. Opowiadali o tym, jak zostali nauczycielami Fe y Alegría i jak to doświadczenie ich przemienia. Wielu z nich podkreślało, że pracują tu z pragnienia serca, że miłość motywuje ich do nauczania. „To jest nasze powołanie” – mówili. Kiedy zapytałem ich, co pomogło im poczuć się w ten sposób, wszyscy odpowiedzieli: „Program formacyjny ruchu Fe y Alegría”
Fe y Alegría po hiszpańsku oznacza wiarę i radość. Byłem świadkiem, że to nie tylko nazwa. Oni rzeczywiście potrafią ukazywać wiarę i okazywać radość.
Fe y Alegría to ruch edukacyjny zainicjowany w Ameryce Łacińskiej, którego misją jest transformacja społeczeństwa poprzez wysokiej jakości edukację dla ubogich.
Tradycja wychowania jezuickiego, które w przeszłości było zawsze bezpłatne, oraz ignacjański model pedagogii, nadają wspólny rys wszystkim szkołom prowadzonym przez Fe y Alegría w Ameryce Południowej i Środkowej oraz w Azji. Nauczyciele odbywają wspólną formację i kształtują uczniów zdolnych w przyszłości wziąć ster swojego życia we własne ręce i przemieniać społeczność, w której przyjdzie im żyć. Uczą się przywództwa, współpracy, kreatywności.
Mam nadzieję i modlę się o to, abyśmy mogli także w Kambodży stworzyć tak autentyczne dzieła dla ubogich dzieci, jakie istnieją już od wielu lat w innych krajach. Jest to edukacja, która przemienia ucznia i nauczyciela, czego mogłem przekonać się w Gwatemali wysłuchując wielu świadectw i przyglądając się pracy tamtejszych nauczycieli.
Źródło: Jesuit Conference of Asia Pacific
Zdjęcia: jcapsj.org
