W azjatyckim kontekście powszechnego ubóstwa, różnorodności religijnej i wielości kultur dialog jest nowym sposobem bycia Kościołem – powiedział o. Heru Prakosa SJ, doradca ds. dialogu z islamem w Sekretariacie ds. Ekumenizmu i Dialogu Międzyreligijnego Towarzystwa Jezusowego.
Podczas seminarium online w dniu 19 stycznia, zorganizowanym przez jezuicki Sekretariat Posługi Wiary w Delhi i Stowarzyszenie Studiów Islamskich, ojciec Heru odniósł się do encykliki papieża Pawła VI o Kościele katolickim, Ecclesiam Suam. Tematem seminarium był „Dialog Chrześcijańsko-Muzułmański: Globalne Wyzwania i Możliwości”.
Mając ogromne doświadczenie w dziedzinie studiów chrześcijańsko-muzułmańskich, o. Heru przedstawił szeroką perspektywę różnych doświadczeń, wyzwań, trosk i możliwości dialogu międzyreligijnego. Skupił się na otwarciu Kościoła na inne religie i wskazał na kluczowy tekst Nostra aetate, który – jak powiedział – otworzył drzwi innym religiom i stworzył przestrzeń do dialogu. Jako ważny dokument ze strony muzułmańskiej odniósł się do listu otwartego „Wspólne Słowo między Nami a Wami” skierowanego przez uczonych muzułmańskich do ówczesnego papieża Benedykta XVI i innych przywódców chrześcijańskich. Przypomniał także swoim słuchaczom o kładących się cieniem na ludzkości wojnach i przemocy w imię religii.
O. Heru, który jest jednym z sześciu nowych konsultorów Komisji ds. Relacji Religijnych z Muzułmanami przy Papieskiej Radzie ds. Dialogu Międzyreligijnego i profesorem na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Sanata Dharma w Dżakarcie w Indonezji, zwrócił uwagę na trzy główne wyzwania i okazje pojawiające się w kontekście dialogu między chrześcijanami a muzułmanami.
Zwrócił uwagę słuchaczy doświadczenie teologi latynoamerykańskiej, aby pokazać, jak można rozwijać dialog w kontekście Azji. Jako przykład przytoczył o. Gustavo Gutierreza OP, który pokazał, że teologia powinna zaczynać się od kontekstowych procesów historycznych i być ukierunkowana na duchowe i duszpasterskie zaangażowanie chrześcijan w działania w określonym kontekście. O. Gutierrez rozumie i prowadzi teologię jako krytyczną refleksję nad praktyką w świetle Słowa Bożego. Ponieważ praxis mówi wiele o ludziach, o ich najgłębszych przekonaniach i o tym, dokąd dążą, możemy w procesie teologicznym odkryć głębsze aspiracje i pragnienia ludzi oraz jesteśmy zmuszeni stawić czoła ich zmaganiom i cierpieniom.
Ojciec Heru podkreślił, że rozwijanie dialogu jako nowego sposobu bycia Kościołem wymaga wzajemnej komunikacji, wzajemnej przyjaźni i szacunku, a także wspólnych wysiłków w trosce o wspólne dobro, a wszystko to w celu wspólnego poszukiwania pełniejszego urzeczywistnienia prawdy. To poszukiwanie powinno nas inspirować do dalszego pogłębiania relacji między chrześcijanami i muzułmanami.
Drugą kwestią, którą poruszył, była duchowa spuścizna Louisa Massignona i jego mentora, błogosławionego Karola de Foucauld, zajmujących się stosunkami chrześcijańsko-muzułmańskimi. Obaj pionierzy na nowo odkryli swoją wiarę w świetle życia religijnego muzułmanów. Używając wyrażenia Foucaulda, „wykrzykiwali ewangelię z dachów” przez swoją „kenosis”. Innymi słowy, życie poświęcone służbie muzułmanom.
Wreszcie o. Heru wezwał swoich słuchaczy do budowania partnerstwa do realizacji wspólnych celów w trosce o wspólne dobro. Skupił się na współpracy religijnej w środowisku akademickim i na dialogu, aby pomóc w rozwiązaniu takich problemów, jak ubóstwo, niesprawiedliwość i terroryzm.
Żywa wymiana myśli i refleksji potwierdziła, że wykład został dobrze przyjęty przez słuchaczy. Moderator sesji, o. Joseph Victor Edwin SJ, sekretarz Stowarzyszenia Studiów Islamskich, zwrócił uwagę, że aby doszło do trwałego dialogu między chrześcijanami i muzułmanami, osoby zaangażowane w dialog muszą pielęgnować krytyczne, historyczne podejście do rozumienia religii, a także takie rozumienie religii, jak ją pojmują jej wyznawcy.
Żródło: Jesuit Conference of Asia Pacific
Zdjęcie autorstwa Visual Karsa z Pexels
