Dominik Dubiel SJ

Ponad dwa tysiące młodych ludzi z całego świata (w tym ponad pięćdziesięcioosobowa delegacja z Polski) zjechało się do Lizbony, żeby wziąć udział projekcie MAGIS 2023. To jezuicka propozycja, od kilku edycji, poprzedzająca Światowe Dni Młodzieży. Składa się z trzech części. 

Pierwsza z nich odbyła się w Lizbonie. Wydarzenie otworzyła Msza święta pod przewodnictwem prowincjała portugalskich jezuitów. Ceremonia otwarcia nie zakończyła się jednak wraz z końcowym błogosławieństwem, lecz znalazła spektakularne rozwinięcie w wieczornym show, łączącym elementy teatru, baletu, muzyki i sztuk audiowizualnych. Przekaz ceremonii nawiązywał do hasła tegorocznego MAGIS-u: budowania przyszłości pełnej nadziei. 

Do hasła tego nawiązywały też wszystkie kluczowe wydarzenia kolejnego dnia. Poranna medytacja, nawiązująca do przypowieści o wzrastającym ziarenku gorczycy, prowadziła osoby modlące się do spojrzenia w przyszłość z nadzieją. Przed południem Mike Martinez SJ – amerykańsko-kubański jezuita, raper, poeta i filmowiec powiedział znakomitą konferencję o odkrywaniu własnej tożsamości wobec Boga, opartą o trzy słowa klucze pochodzące z tzw. Fundamentu „Ćwiczeń Duchowych” św. Ignacego Loyoli: chwalić, czcić, służyć. Konferencje Mike wzbogacił wykonaniem kilku swoich utworów, czym porwał słuchaczy. Nawiasem mówiąc, Mike jest rzeczywiście znakomitym twórcą i świetnym raperem. Wieczorem natomiast miałem wielką przyjemność wystąpić w rozszerzonym składzie legendarnej grupy Jesuitas Acustico. W ekipie kilkunastu jezuitów-muzyków z całego świata z towarzyszeniem zaprzyjaźnionych portugalskich muzyków, zaśpiewaliśmy koncert, który stał się modlitewną podróżą dwóch tysięcy ludzi „od serca zranionego, do serca otwartego”, czyli medytacją o Sercu Jezusa i sercu każdego z nas. Dla mnie osobiście, było to przede wszystkim doświadczenie braterstwa oraz wymiany muzycznych doświadczeń, inspiracji i refleksji z jezuickimi muzykami.

Kolejnego dnia, w małych grupach rozjechaliśmy się w 90 miejsc w całej Portugalii i Hiszpanii na tzw. eksperymenty/próby. Ich sens nawiązuje do tzw. prób nowicjackich, które każdy jezuita przeżywa w pierwszych dwóch latach swojego życia zakonnego. Ich celem jest uczenie się odnajdywania Boga we wszelkich doświadczeniach jakie przytrafiają nam się w życiu. Tak, mniej więcej, zresztą sam św. Ignacy definiował pobożność: łatwość odnajdywania Boga we wszystkich rzeczach. Wśród tegorocznych eksperymentów znalazły się m.in. grupy pielgrzymujące do Santiago de Compostela i Fatimy, różne formy wolontariatu, ćwiczenia z duchowości oraz cała paleta warsztatów artystyczno-kulturalnych. 

Ja sam wziąłem udział w warsztatach muzyki liturgicznej w Cernache koło Coimbry. W ponad dwudziestoosobowej grupie, ze sporymi reprezentacjami z Indii, Korei Południowej i Francji, ale też Portugalii, Polski, czy Nepalu, przez pięć dni uczestniczyliśmy w prelekcjach dotyczących liturgii, aktywnego słuchania muzyki sakralnej oraz praktycznych zajęciach z emisji głosu, śpiewu wielogłosowego, czy kompozycji. Prowadził je Diogo Couceiro SJ (jeden ze znakomitych portugalskich muzyków-jezuitów) wraz z grupą zaprzyjaźnionych muzyków. Prowadzący byli jednocześnie organizatorami i koordynatorami strony technicznej, która była pod każdym względem perfekcyjnie zadbana. 

Tutaj mała dygresja. Kilka lat temu, wspomniana wcześniej grupa portugalskich jezuitów, będących jednocześnie profesjonalnymi muzykami, zainaugurowała warsztaty muzyczne, które nazwali LabOratório. Na przestrzeni tych lat, odbyły się trzy edycje tych spotkań, podczas których powstało ponad sto pieśni religijnych w różnej stylistyce: od bardzo śpiewnych, lecz niebanalnych pieśni liturgicznych, przez utwory na pograniczu muzyki współczesnej, po pieśni zbliżone do piosenki. Trudno przecenić ich wkład w rozwój współczesnej muzyki kościelnej w Portugalii. 

Ostatnią częścią projektu MAGIS 2023 jest ponowne spotkanie wszystkich uczestników w Lizbonie, na wspólnych momentach modlitwy i zabawy, w tym tzw. festiwalu narodów, podczas którego reprezentacje każdego kraju dadzą mały występ prezentując muzykę, taniec, lub jakąś inną cząstkę swojej kultury. We wszystkim szukając i znajdując Boga.