Autor: Dominik Dubiel SJ

Piękne święto dziś mieliśmy w naszym Kościele katolickim – Najświętszej Maryi Panny, Matki Kościoła.

Często mówię i piszę o nowoczesnej muzyce chrześcijańskiej. Często kręcę nosem i narzekam. Ale co jakiś czas pojawia się perełka, która wpisuje się idealnie w moją filozofię muzyki chrześcijańskiej. I oto przyszedł drugi kawałek wypuszczony przez Mateusza Fransa Frankiewicza.

Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w [pokoleniu] Judy. Weszła do...

Chciałem powiedzieć o tym, że dobrze mieć tylu braci (jak to z resztą Ewangelia obiecuje…). Tak totalnie innych i tak bardzo podobnych. Którzy mają zupełnie inne problemy niż ja, ale którzy rozumieją na czym polegają te moje. I są w stanie posłuchać, czasem coś podpowiedzieć, a czasem… wyszydzić. Sprowadzić na ziemię i pozwolić nabrać dystansu.

Cała rzeczywistość działa generalnie według tej samej zasady: do dobrych, wielkich rzeczy, dochodzi się przez trud. Czasami przez wyrzeczenie, czasami przez ciężką pracę, czasami przez cierpienie. A czasem przez wszystko naraz.