W książce Pół wieku milenium wydanej przez Instytut Pamięci Narodowej, znalazł się cały rozdział poświęcony represjom, jakich doświadczył w czasach PRLu ojciec Czesław Białek SJ. Napisał go historyk Bartłomiej Noszczak.
Ojciec Białek urodził się 18 lipca 1920 roku w Warszawie. Podczas okupacji jako kleryk pomagał Żydom i więźniom hitlerowskich obozów koncentracyjnych, organizował tajne nauczanie, grupy konspiracyjne i kolportaż prasy podziemnej, a następnie jako żołnierz Armii Krajowej walczył w Powstaniu Warszawskim, gdzie został ciężko ranny.
W 1950 roku przyjął święcenia prezbiteratu z rąk Prymasa Stefana Wyszyńskiego. Pracując w Poznaniu zorganizował biuro pomocy misjom i patronował akcji wysyłania paczek z żywnością, odzieżą i lekami do krajów misyjnych. W 1956 roku rozkręcił akcję oddawania krwi dla Węgrów walczących z inwazją Związku Sowieckiego.
Za solidarność z prześladowanymi i głoszone kazania sądy PRL skazywały go trzykrotnie na karę więzienia. Z zasądzonego łącznie na osiem i pół roku wyroku odsiedział prawie połowę. W więzieniu odnowiły się jego powstańcze rany w następstwie czego amputowano mu nogę.
W ostatnich latach życia angażował się w pomoc internowanym i osobom pokrzywdzonym w stanie wojennym. Dla wielu ludzi stał się wielkim autorytetem moralnym. Zmarł 9 marca 1984 roku w Poznaniu.
Bartłomiej Noszczak relacjonuje w swoim tekście inwigilację, jakiej poddany był ojciec Białek w latach 1956-1967, przytacza notatki służbowe funkcjonariuszy oraz dokumenty z rozpraw sądowych. Wszystko to świadczy o tym, że aparat władzy PRL nie zaprzestał stosowania środków represji wypracowanych w stalinizmie.
Bartłomiej Noszczak, „Renesans stalinizmu? Represjonowanie duchowieństwa katolickiego przez komunistyczny aparat władzy podczas obchodów Tysiąclecia Chrztu Polski (1956-1966/1967) – przypadek o. Czesława Białka SJ”, w: Pół wieku milenium, pod red. Bartłomieja Noszczaka, IPN, Warszawa 2017, s. 797-828.
