Od zlikwidowania zakonu jezuitów mija dzisiaj 250 lat. Papież Klemens XIV (na ilustracji powyżej), w brewe „Dominus ac Redemptor” z dnia 21 lipca 1773 roku, ogłosił zniesienie zakonu wszędzie tam, gdzie papieski dokument zostanie ogłoszony.

W artykule Miloša Řezníka czytamy, że „w ciągu dwóch wieków zakon zbudował silną pozycję w Kościele, zgromadził rozległy majątek, zyskał nieformalny wpływ w polityce, ale także w dziedzinie oświaty, działalności misyjnej, kulturze i sztuce”. Na likwidację zakonu miały wpływ szerzące się teorie spiskowe i wpływy zakonników na politykę państw. „Około połowy XVIII w. krytyka jezuitów w krajach katolickich, takich jak Francja, Hiszpania i Portugalia, była tak silna, że zakon stał się ciężarem dla papieża. To przede wszystkim te katolickie, burbońskie państwa zaczęły domagać się zniesienia zakonu”.

Dopiero papież Pius VII, w roku 1814, „zezwolił na odnowę zakonu, który ponownie zaczął szybko się rozwijać”.

Miloš Řezník, „Towarzystwo szarych eminencji”, Polityka nr 30 (19.07-25.07.2023), s. 63-65.