Wyobraź sobie, że widzisz swoje ciało leżące w trumnie w kościele podczas obrzędów pogrzebowych. Przypatrz się uważnie własnemu ciału, a szczególnie wyrazowi malującemu się na twojej twarzy.
Następnie przyjrzyj się ludziom, którzy przyszli na twój pogrzeb. Przechodź powoli od jednej ławki do drugiej i przyglądaj się twarzom. Zatrzymaj się przed każdą osobą i staraj się odgadnąć, co myśli i czuje.
Dalej posłuchaj kazania. Kim jest kapłan, który je głosi? Jak czujesz się słysząc jego słowa? Czy możesz zgodzić się z wszystkimi pozytywnymi cechami i zasługami, które ci przypisuje? Jakie słowa budzą twój sprzeciw?
Wyobraź sobie ponownie wszystkich przyjaciół uczestniczących w pogrzebie. Jakie dobre słowa wypowiedzą o tobie i twoim życiu? Czy jest coś, co chciałbyś im przekazać, zanim się rozejdą? Jakie słowa pożegnania chciałbyś wobec nich wypowiedzieć? Zrób to i zobacz wrażenie malujące się na ich twarzach.
Pogrzeb już się skończył. Wyobraź sobie, że stoisz nad grobem, w którym spoczywa twoje ciało i obserwujesz przyjaciół opuszczających cmentarz. Co czujesz stojąc tam i patrząc wstecz na twoje życie i doświadczenia? Czy warto było żyć?
Na koniec uświadom sobie, że jesteś w kaplicy bądź w pokoju, żyjesz i pozostało ci jeszcze trochę czasu. Czy teraz widzisz twoich przyjaciół w inny sposób? Jak widzisz siebie i swoje życie?
Rozmawiaj o tym z Jezusem.
Opr. na podst. A. de Mello SJ
