W momencie duchowego załamania, beznadziei i bezradności mieszkańców Betulii na scenę wkracza Judyta. Jej imię (hebr. Jehudith”) oznacza „Żydówkę”. Jej imię, jako jedynej kobiety w Biblii, autor wywodzi aż od szesnastego pokolenia (Jdt 8, 1). Judyta była żoną Manassesa, który zmarł podczas żniw jęczmienia, doznając udaru słonecznego (Jdt 8, 2n). Od tej chwili pozostała wdową, nosząc szaty żałobne i poszcząc. Żałoba uchodziła wśród Izraelitów za znak szczególnej i silnej miłości, a szaty wdowieńskie były skromniejsze i prostsze od ubrań pozostałych kobiet.
Autor księgi nie szczędzi Judycie komplementów. Była piękna i na wejrzenie bardzo miła (Jdt 8, 7). Po mężu odziedziczyła bogactwo, złoto, srebro, sługi, służące, bydło i rolę (Jdt 8, 7). Zamożność i piękno kobiety uchodziły w czasach biblijnych za nagrodę Boga za cnotliwe życie. Zalety te zapewniały kobiecie szczególniejsze znaczenie i szacunek, nawet gdy była wdową. Judyta posiadała również zalety ducha: I nie było nikogo, kto by powiedział o niej złe słowo, ponieważ bardzo bała się Boga (Jdt 8, 8).
Judyta jest więc kobietą piękną w sposób integralny. Zewnętrzna powierzchowność jest obrazem jej wnętrza i głębi. Z kolei piękno wnętrza i duchowy pokój wypływa z bliskości i bojaźni Boga (por. Prz 31, 30).
Człowiek jest piękny, gdy promieniuje wewnętrzną głębią i miłością; gdy jest świadomy, że jest „ikoną Boga” i nosi w sobie odbite piękno Stwórcy. Nie można oddzielać piękna fizycznego od wnętrza, ducha. Stasi Eldredge pisze: Pięknem kobiet jest przede wszystkim piękno duszy. I uwierz, jeśli je posiadamy, z niego korzystamy, je rozwijamy, stajemy się ładniejsze. Bardziej ponętne. Jak napisał poeta Gerard Manley Hopkins „nasze ja rozświetla całą sylwetkę i twarz” . W naszym wyglądzie zaczyna się odbijać cała nasza natura. […] Kobieta prawdziwie piękna proponuje innym wdzięk i przestrzeń do wzrastania. W jej obecności możemy… wdychać prawdę, że Bóg nas kocha i jest dobry, głęboki, uroczy, urzekający. […] Kobieta zaprasza nas do poznania serca Boga.
Pytania do refleksji i modlitwy:
• Jakie jest moje prawdziwe imię? Co ono dla mnie oznacza?
• Czy znam swoich przodków? Których cenię najbardziej? Do których czuję żal?
• Jakie są moje zalety?
• W czym wyraża się moje duchowe piękno?
• Czy z mojej postawy zewnętrznej emanuje piękno? Czy moje ja rozświetla całą sylwetkę i twarz?
• W jaki sposób oceniam kobiety?
• Czy obecność pięknych kobiet wyzwala we mnie radość, że Bóg mnie kocha i jest dobry, głęboki, uroczy, urzekający?
fot. Pixabay
