Autor: Dominik Dubiel SJ

Boję się śmierci.
Tej ostatecznej trochę mniej – wtedy po prostu stanę przed Panem Bogiem zupełnie nagi i bezbronny, na swoje usprawiedliwienie mając tylko Miłosierdzie, które Bóg mi okazał umierając za mnie na krzyżu.
Bardziej boję się śmierci „starego człowieka”, jak określa to św. Paweł.

Na pierwszy rzut oka nie odróżnimy świętego spalającego się dla Boga i Drugiego, od egoisty robiącego dobre rzeczy, żeby czuć się dobrze z samym sobą. Nie znajdziemy też różnicy pomiędzy cynikiem, który „Boga się nie boi i z ludźmi się nie liczy”, od biedaka, który grzeszy bo nie radzi sobie ze swoim życiem, które go okrutnie sponiewierało. 
I jak tu żyć, skoro wszystko może być inaczej, niż nam się wydaje?!

Tyle dostajemy, a ciągle narzekamy na brak czegoś…

Dwie myśli w związku z dzisiejszym świętem.

Sensem życia nie jest nagromadzenie jak największej ilości dóbr – pieniędzy, luksusu, doświadczeń, czy nawet dobra, którego dokonujemy – czyli tego wszystkiego bez czego boimy się, że nasze życie byłoby mniej wartościowe.

Wiemy jak jest. Znamy ludzi, więc wiemy jacy są. Wiemy co myślą, jak się zachowają i dlaczego postępują w taki, a nie inny sposób. Dzięki tej naszej wiedzy panujemy nad sytuacją…

Pan przemówił do Mojżesza tymi słowami: Oto czasy święte dla Pana, zwołanie święte, na które...

W historii szeroko rozumianej muzyki rozrywkowej mieliśmy wykonawców, którzy byli/są aktywni przez...

Lubię Levinasowskie zestawienie wędrówki Odyseusza i Abrahama. Jeden – wracał przez całe życie do miejsca, z którego wyszedł. Drugi – szedł do nieznanej „ziemi obiecanej”, nie mając żadne gwarancji, że ona istnieje, a nawet nie mając pewności, czy w ogóle istnieje ów nieznany Bóg, który go do tej wędrówki zachęcił – szedł tylko z nadzieją, że to wszystko ma sens. Szedł i odkrył, że Ziemią Obiecaną jest nie tyle samo miejsce, co przyjaźń z Panem Bogiem, bycie z Nim w drodze…

Po różnych przejściach modlitewno-duchowych, dociera do mnie wyraźniej, że najważniejszą sprawą mojego życia (sic!) jest modlitwa Serca.