Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. Zwycięzcy śmierć druga na pewno nie wyrządzi szkody (Ap 2, 11).

Autor listu Kościołowi w Smyrnie przedstawia się jako Pierwszy i Ostatni, który był martwy, a ożył (Ap 2, 8). W Smyrnie, która znana była z kultu imperialnego (Romy i Cezara), Jezus objawia siebie jako transcendentnego, absolutnego Boga, któremu należy się wszelki kult (por. Iz 41, 4; 44, 6; 48, 12; Ap 1, 17). Jezus, który umarł i zmartwychwstał jest odtąd jedynym Panem na ziemi; wszelkie inne bożki i kulty nie mają racji bytu: Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM – ku chwale Boga Ojca (Flp 2, 9-11).

Kościół w Smyrnie należy do przodujących w wierze i wierności. Jezus nie ma mu nic do zarzucenia. Jest Kościołem ubogim, nie tylko w sensie duchowym, ale również dosłownym. Chrześcijanie ze Smyrny nie mogli prowadzić handlu ani uprawiać rzemiosła, gdyż były to zajęcia zarezerwowane dla pogan (oddających cześć bóstwom rzymskim). Dlatego byli faktycznie „ubogimi Jahwe”.

Kościół w Smyrnie narażony był również na prześladowania ze strony Żydów. Kolonia żydowska, która jeszcze w II wieku przyczyniła się do śmierci Polikarpa, podburzała władzę do napiętnowania i prześladowania chrześcijan. Czynili to tak zwani „informatorzy” („delatores”), którzy denuncjowali chrześcijan sądom rzymskim. Autor listu nazywa ich dosadnie „synagogą szatana”. Jest to zniekształcenie pierwotnego powołania. Zamiast być „zgromadzeniem dzieci Boga”, stali się zgromadzeniem Beliala.

W obliczu cierpienia związanego z ubóstwem i prześladowaniem, list wzywa do odwagi, męstwa, wytrwałości, nie poddawania się lękom. Święty Paweł zachęcając do wytrwania w wierze przypominał, że przez wiele ucisków trzeba wejść do królestwa Bożego (Dz 14, 22). Ucisk Smyrnian będzie trwał dziesięć dni, a więc stosunkowo krótko (por. Dn 1, 12). Natomiast wierność zostanie nagrodzona wieńcem życia. Była to nagroda zwycięzców zawodów sportowych lub bohaterów wojennych. Wieniec życia oznacza również wieczną radość z Jezusem zmartwychwstałym. Druga śmierć, wieczna kara, ostateczne odtrącenie od Boga nie będzie udziałem chrześcijan Smyrny. Chrześcijanin, który podniósł się z grzechu lub pozostał wierny, jest wobec wrogich ataków nieprzyjaciela niemal nie do zwyciężenia, ponieważ jego nieprzekupna wiara działa „na przekór Twym przeciwnikom, aby poskromić nieprzyjaciela i wroga” (Ps 8, 3) (G. Férant).

Pytania do refleksji:
• Czy Jezus jest dla mnie jedynym Panem? Czy nie klękam przed innymi bożkami?
• Czy umiem znosić cierpliwie braki materialne czy niedogodności związane z codziennym życiem?
• Jakie uczucia rodzą się we mnie w chwilach odrzucenia, niezrozumienia i fałszywych oskarżeń ze strony innych?
• Jakie formy ucisku są dla mnie najtrudniejsze?
• Czy nie ulegam lękom? Jakim?
• Jakiej nagrody oczekuję za wierność?

fot. Braden Collum on Unsplash