Jezus jako nauczyciel różnił się od rabinów żydowskich. Przede wszystkim nie był związany miejscem. Jezus w czasie nauczania był w drodze. Przemierzał cały kraj palestyński, głosząc słowo Ojca. W pierwszym etapie nauczania był raczej prorokiem, heroldem głoszącym Dobrą Nowinę.

W drugim etapie nauczania Jezus gromadzi uczniów. W czasach Jezusa uczeń wybierał sobie mistrza; wiódł życie słuchając jego nauk i usługując mu. Uczeń był jakby sekretarzem i usługującym. Jezus odchodzi od tego schematu. Sam wybiera uczniów i służy.

Jezus naucza głównie pod gołym niebem. Dlatego Jego audytorium jest bardzo zróżnicowane. Dostęp do Jezusa mają wszyscy, również kobiety, dzieci, cudzoziemcy, poganie, celnicy, grzesznicy… Nie byłoby to możliwe w synagogach czy w świątyni.

Również sposób przekazywania wiedzy różni Jezusa od innych nauczycieli. Rabini żydowscy przekazywali interpretację Prawa pochodzącą od Mojżesza. Jezus, chociaż posiada głęboki szacunek dla Prawa i praktykuje je, to jednak interpretuje je inaczej. Rabini, którzy nazywali siebie sługami Prawa, trzymali się litery, Jezus natomiast kładzie nacisk na porządek miłości.

Jezus nie powtarza słów innych nauczycieli, nie przekazuje również wiedzy nabytej w doświadczeniu. On objawia prawdę o Bogu, którą zna od samego Ojca: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, (mówi do Nikodema) że to mówimy, co wiemy, i o tym świadczymy, cośmy widzieli (J 3, 11); Moja nauka nie jest moją, lecz Tego, który Mnie posłał (J 7, 16).

Jezus nauczyciel przede wszystkim pociesza, dodaje odwagi, podnosi na duchu; Jego słuchacze czują się wolni, akceptowani, świadomi własnej wartości i godności. Jezus swoją nauką leczy, zbliża, łączy, wskazuje drogę do Ojca, który jest Miłością.

Dlatego nauczanie Jezusa wzbudza zdziwienie, podziw: A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne (Mk 1, 27); Gdy nadszedł szabat, zaczął nauczać w synagodze; a wielu, przysłuchując się, pytało ze zdziwieniem: Skąd On to ma? I co za mądrość, która Mu jest dana? I takie cuda dzieją się przez Jego ręce (Mk 6, 2).

W obliczu nauki Jezusa wszystko inne wydaje się niepotrzebne i przestarzałe. Jezus, dzięki mocy swego słowa, przywraca człowiekowi świeżość, młodość, niewinność… Również całe Jego życie i zachowanie odbiegają znacznie od zachowania zwyczajnego, przeciętnego człowieka. Jest On przykładem prostoty i skromności, spokoju i pogody ducha. Jego życie znajduje się w idealnej harmonii z nauką, którą głosi. Jego słowo … jest życiem, źródłem zmian we wszystkich, którzy Go słuchają. Jego słowo posiada wielką moc, wyzwala i uzdrawia (U. Terrinoni).

Jezus przemawia nie tylko słowem, ale również gestami, uczuciami, duszą, życiem, po prostu całym Sobą.

Pytania do refleksji i modlitwy:

Co mnie najbardziej fascynuje w nauczaniu Jezusa?

Które słowa Jezusa są mi szczególnie bliskie? Dlaczego?

Jakim nauczycielem jestem ja? Jakie orędzie głoszę moim słowem? Czy słowo, które głoszę, wypływa z mojej głębi, czy jest tylko powtarzaniem zmiennych frazesów, zależnych od potrzeb, oczekiwań słuchaczy, mody…? Czy jestem autentyczny czy idę na kompromisy?

Czy o mnie można również powiedzieć: Skąd On to ma? I co za mądrość, która Mu jest dana? (Mk 6, 2)

Jakie reakcje budzi w innych moje słowo?

Czy moje życie potwierdza głoszone przeze mnie przekonania?

fot. FreeBibleimages