Jednym z przystanków w niezmordowanych podróżach Pawła była Patara. To starożytne miasto portowe położone jest w Licji (współczesna Turcja). Według legendy nazwa miasta pochodzi od założyciela Patarosa, syna Apolla. W epoce klasycznej i później istniała tu świątynia i wyrocznia Apollina, która sławą w świecie greckim ustępowała tylko wyroczni delfickiej. Miasto było otoczone murami obronnymi z kilkoma wieżami. Wśród dobrze zachowanych zabytków z czasów rzymskich zachowały się: amfiteatr, zbudowany za panowania Antoninusa Piusa, łuk triumfalny Mettiusa Modestusa (zarządcy Licji) z 100 roku i termy zbudowane przez Wespazjana ( jak głosi umieszczona na nich inskrypcja).
Niektóre rękopisy Dziejów Apostolskich, idąc za starożytną tradycją, dodają, że okręt z Pawłem zawitał także do pobliskiej Myry (obecnie Demre). To starożytne miasto we wschodniej Licji (południowo-zachodnia część współczesnej Turcji) istniało co najmniej od V wieku p.n.e., o czym świadczą zachowane monety. W czasach rzymskich miało ono status metropolii, a cesarz bizantyjski Teodozjusz II uczynił go stolicą eparchii Licji. Z pozostałości starożytnej Myry na akropolu przetrwał mur obronny i tron skalny z okresu licyjskiego, zaś u podnóża akropolu amfiteatr rzymski. W czasach starożytnych w mieście znajdowała się świątynia Artemidy Eleuthera, której budynek był największym i najwspanialszym w całej Myrze. Świątynia posiadała liczne ogrody, wewnętrzny dziedziniec otoczony kolumnadą, ołtarz i posąg bogini. Świątynia ta została zburzona na polecenie Mikołaja, biskupa Myry, który w tamtym czasie walczył z kultami pogańskimi w Licji.
Zarówno Patara jak i Myra wiąże się z jednym z najpopularniejszych świętych, z Mikołajem. Urodził się on w Patarze około 270 roku. Według podań, Mikołaj otrzymał od rodziców w spadku znaczny majątek, którym chętnie dzielił się z ubogimi. Wyróżniał się pobożnością i miłosierdziem. Mieszkańcy Myry wybrali go na swojego biskupa. Po życiu gorliwym i pełnym dobrych czynów, zmarł w połowie IV wieku, spontanicznie czczony przez wiernych. Po śmierci jego ciało zaczęło ponoć wydzielać leczniczą mirrę. Pod kościołem pod wezwaniem Świętego Mikołaja (z XIX wieku) odkryto mury kościoła z IV wieku z kryptą grobową, a w niej uszkodzony sarkofag, w którym pierwotnie spoczywały szczątki świętego. W 1087 roku relikwie przeniesiono do włoskiego miasta Bari. Święty Mikołaj znany jest z ofiarności, dobroczynności, hojności i wielkoduszności. Liczne legendy sławią jego dobroć, a na pamiątkę jego dobroci zachował się piękny zwyczaj składania podarunków w formie niespodzianki w dniu Świętego Mikołaja (6 grudnia).
Mikołaj z Myry był godnym naśladowcą Pawła. Być może słowa Apostoła zasiane w tym mieście zaowocowały w jego życiu i czynach. Na pewno wziął sobie do serca jego napomnienia: W czynieniu dobrze nie ustawajmy, bo gdy pora nadejdzie, będziemy zbierać plony, o ile w pracy nie ustaniemy. A zatem, dopóki mamy czas, czyńmy dobrze wszystkim, a zwłaszcza naszym braciom w wierze (Ga 6, 9-10).
Modlitwa do św. Mikołaja z Miry:
Święty Mikołaju, pomóż mi przez twe możne wstawiennictwo, abym dzień dzisiejszy poświęcił memu Bogu i Stwórcy: przez spełnienie Jego świętej woli, przez głęboką miłość do Niego i przez wielką, czułą troskliwość w unikaniu wszelkich grzechów i uchybień.
Módl się za mną, święty Mikołaju, przez nieskończone zasługi twego i mego Boskiego Zbawiciela, którego na ziemi tak głęboko kochałeś i ku którego chwale radośnie ofiarowałeś swe życie. Jednoczę wszelkie dobro, które dziś uczynię za łaską Bożą, z twymi wielkimi zasługami, z zasługami wszystkich innych świętych i nieskończonymi zasługami Jezusa Chrystusa i poświęcam je Bogu na Jego chwałę ― z tą całą świętą myślą i zamiarem, z którymi Jezus ongiś poświęcił wszystkie Swe dobre uczynki i cierpienia, i Swą gorzką śmierć. Amen.
fot. Wikipedia