Wczoraj, 19 listopada 2025 roku, w Opolu odbyły się dwa wydarzenia poświęcone historii jezuitów w regionie, wpisujące się w obchody 100-lecia ich powrotu do miasta. Rano w Muzeum Uniwersytetu Opolskiego została otwarta wystawa „Śladami opolskich jezuitów”, a następnie w pobliskim Muzeum Śląska Opolskiego miała miejsce konferencja naukowa „Jezuici w kulturze dawnego Opola”.

Uroczyste otwarcie wystawy w Muzeum UO miało miejsce o godzinie 9.00, a w ceremonii wziął udział Konsul Honorowy Estonii Waldemar Jan Siemiński. Chwilę później, o 9.45, rozpoczęła się konferencja w Muzeum Śląska Opolskiego, podczas której zaprezentowano cztery prelekcje poświęcone roli jezuitów w Opolu.

Wśród prelegentów znaleźli się m.in. o. dr Krzysztof Homa SJ z Uniwersytetu Ignatianum w Krakowie, który mówił o błogosławionym abp. Edwardzie Profittlichu SJ, prof. dr hab. Anna Pobóg-Lenartowicz z Instytutu Historii UO przedstawiła dzieje jezuitów w Opolu w latach 1668–1945, ks. dr hab. Piotr Górecki, prof. UO, omówił kult Matki Boskiej Piekarskiej w mieście, a Urszula Zajączkowska, starszy kustosz i była dyrektor Muzeum Śląska Opolskiego, opowiedziała o działalności medycznej jezuitów w Opolu w XVII i XVIII wieku.

Podczas konferencji przypomniano, że jezuici przybyli do Opola w 1668 roku, aby rozwijać edukację i działalność religijną w regionie zniszczonym po wojnie trzydziestoletniej. Zakon opuścił miasto w 1773 roku po wydaniu przez papieża Klemensa XIV bulli „Dominus ac Redemptor”, a do Opola powrócił w 1925 roku, kontynuując swoją działalność edukacyjną i duszpasterską.

Wkład jezuitów w rozwój miasta był ogromny. Ich praca edukacyjna i pomoc medyczna miały znaczący wpływ na życie lokalnej społeczności – podkreślała Urszula Zajączkowska.

O. Andrzej Duran, proboszcz i przełożony jezuitów w Opolu, dodał, że sto lat temu zakon powrócił do Opola i od tego czasu nieprzerwanie działa, dbając o to, aby lokalna parafia zachowała charakter jezuicko-ignacjański. Przypomniał, że na początku jezuici nie posiadali własnego kościoła, dlatego swoją działalność duszpasterską prowadzili w katedrze, w parafii św. Piotra i Pawła oraz w różnych parafiach w okolicach Opola. Dzięki temu mogli rozwijać duchowość ignacjańską i dzielić się nią z mieszkańcami miasta oraz odwiedzającymi.