Intrygująca jest ta prawda, bo chodzi o to, że „ujrzał i uwierzył” i to wówczas gdy nic nie ujrzał, to znaczy ujrzał same tylko prześcieradła, bo Jezusa tam nie było. Największy paradoks w historii ! Tak się narodził Kościół ! „Wszedł (on) do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył”.

Paradoksalne jest, że to co widział to był tylko otwarty, pusty grób i w jego wnętrzu tylko płótna pogrzebowe! NIC pozwoliło mu dostrzec Tego który JEST – absolut, wieczność, sens, prawdę i siłę – pozwoliło mu zobaczyć ZMARTWYCHWSTANIE I ŻYCIE.

Czy może być coś bardziej dla nas ważnego, aniżeli życie i radość ? Czy można powiedzieć, że wiara w Jezusa jest nam niepotrzebna, skoro jej esencję stanowi właśnie życie i radość ? Czy szczególnie dzisiaj, teraz nie jest to orędzie aktualne dla nas? Zaiste, musza zblednąć w obliczu tej prawdy różne pretensjonalne dewocje i ideologie.

Nawet szacowne filozofie nas nie zbawią, bo są zbyt abstrakcyjne i górnolotne. Zawodna jest także tak bardzo reklamowana dzisiaj konsumpcja, chociażby była nawet najbardziej szalona, ponieważ zwodzi ona tylko człowieka, przewrotnie wykorzystując jego marzenia. Fałszywie obiecuje wolność i niezmącony stan szczęścia, wciskając go w wąskie granice konieczności i zmuszając do płacenia zdrowiem i życiem, oraz rujnując jego psychikę i ducha, aby móc się jeszcze bardziej nad nim znęcać.

Jedyną prawdą która na prawdę przekonuje jest tylko i wyłącznie OSOBA, gdyż istotą prawdy jest MIŁOŚĆ. Zwiększa się jej intensywność, gdy jest dzielona i dostęp do niej mają też inni. Jej poziom nieskończenie wzrasta, przekraczając granice tego co skończone, gdy staje się ona osobową komunią z Bogiem, co jest możliwe tylko w Chrystusie i przez Niego. Dlatego właśnie miłość Syna Bożego Jezusa Chrystusa jest dla nas taka zbawiennie ważna.

„Radujcie się w Panu, sprawiedliwi, i sławcie Jego święte imię”(Z Ps 97). Radujcie się w Panu wszyscy wierzący w Chrystusa.

Ciebie, Boże, chwalimy, Ciebie, Panie, wysławiamy, Ciebie wychwala przesławny chór Apostołów. (Aklamacja)

Foto: flickr.com / Elroy Serrao