Dzisiaj wieczorem, 29 czerwca 2020 roku, zmarł w Warszawie o. Stanisław Opiela SJ, Przełożony Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej Towarzystwa Jezusowego w latach 1985-1991 oraz pierwszy Przełożony Niezależnego Regionu Rosyjskiego w latach 1992-1998. Uczestnik 33. i 34. Kongregacji Generalnej. Odszedł do Pana w 83. roku życia, w 66. powołania zakonnego i 51. roku kapłaństwa.
O. Stanisław Opiela SJ urodził się 7 kwietnia 1938 roku w miejscowości Majdan-Sielec koło Tomaszowa Lubelskiego jako syn Michała i Franciszki z domu Mazurek. Do Towarzystwa Jezusowego zgłosił się po dziewięciu klasach szkoły powszechnej. Rozpoczął nowicjat 20 sierpnia 1954 roku w Kaliszu pod kierunkiem o. Stefana Dzierżka SJ. Pierwsze śluby złożył w 1956 roku, a następnie w Poznaniu uzupełnił naukę z zakresu szkoły średniej, gdzie też zdał egzamin maturalny.
W 1964 roku ukończył Wydział Filologii Polskiej Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu z tytułem magistra filologii polskiej. Następnie wyjechał do Francji i odbył studia filozoficzne w Chantilly i teologiczne w Lyonie. Święcenia kapłańskie przyjął 27 czerwca 1970 roku z rąk kard. Jeana Danielou SJ. Od roku 1971 pracował w Warszawie w Parafii św. Szczepana jako duszpasterz akademicki. Po dwóch latach wyjechał do Rzymu do pracy w polskiej sekcji Radia Watykańskiego. W tym też czasie rozpoczął studia doktoranckie na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Tam też obronił doktorat z filozofii.
Trzecią Probację odbył w latach 1977-1978 we Francji i zaraz potem rozpoczął pracę w Kurii Generalnej jako sekretarz Asystencji Słowiańskiej Towarzystwa Jezusowego. Uroczystą profesję zakonną złożył na ręce ówczesnego generała zakonu – ojca Pedro Arrupe.
W roku 1979 wrócił do kraju i został ojcem duchownym kleryków na Wydziale Teologicznym Bobolanum w Warszawie. W 1981 doprowadził do wznowienia „Przeglądu Powszechnego” i przez wiele lat był jego redaktorem naczelnym. W stanie wojennym kapelanował internowanym osadzonym w więzieniu w Białołęce. Był zaangażowany w demokratyczne przemiany w naszym kraju tworząc przy „Przeglądzie Powszechnym” środowisko opozycyjne składające się z wybitnych twórców nauki i sztuki. Po roku 1989 wielu z nich pełniło znaczące urzędy w kraju.
W latach 1985-1991 o. Stanisław Opiela był Przełożonym Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej Towarzystwa Jezusowego, a w 1992 r. został mianowany pierwszym przełożonym Niezależnego Regionu Rosyjskiego i doprowadził do zarejestrowania w Rosji zakonu jezuitów. W latach 1998-2000 był sekretarzem Konferencji Biskupów Federacji Rosyjskiej. Redagował w Moskwie kwartalnik „Toczki – Puncta”, wykładał w Kolegium św. Tomasza z Akwinu i w seminarium duchownym. W 2001 r., po pobycie w kraju, nie mogąc powrócić do Moskwy z przyczyn politycznych, pracował w Europejskim Centrum Komunikacji i Kultury w Warszawie Falenicy i w Przeglądzie Powszechnym. Następnie wyjechał do Strasburga, gdzie pracował w Katolickim Biurze Informacji i Inicjatyw Europejskich – OCIPE.
Po powrocie ze Strasburga mieszkał dwa lata w Warszawie Falenicy, gdzie pomagał w ECCC oraz w Wydawnictwie Rhetos (2004-2006). Od 2006 roku zamieszkał przy ul. Narbutta współpracując nadal z Wydawnictwem Rhetos i zajmując się publicystyką jako członek redakcji „Przeglądu Powszechnego”. Przez szereg lat był kapelanem Domu Lekarza Seniora im. Dr. Kazimierza Fritza w Warszawie, a ostatnie trzy lata życia (2017-2020) spędził w warszawskim Kolegium Księży Jezuitów.
O. Stanisław Opiela był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich oraz członkiem UCIP (Union Catholique Internationale de Presse). W roku 1980 otrzymał Nagrodę Polskiej Fundacji POLCUL z Australii.
O. Opiela zajmował się publicystyką w zakresie filozofii, kultury, spraw międzynarodowych, społeczno-politycznych i religijnych. Publikował w Radiu Watykańskim, w polskiej prasie, a także w kilku zagranicznych periodykach, przede wszystkim Études, Civiltà Cattolica, Choisir, Signum, Swiet Evangielia. Opublikował książkę: „Le réel dans la Logique de Hegel; Développement et auto-détermination. Beauchesne, collection Archives de Philosophie” (Paris 1983). Jako współorganizator z ramienia Episkopatu Polski papieskich pielgrzymek do ojczyzny w roku 1983, 1987 oraz 1991, współdziałał z Polską Agencją Interpress, a po zmianie jej nazwy z Polską Agencją Informacyjną (PAI).
Wolny czas lubił spędzać oddając się górskiej wspinaczce i kolarstwu. Pasjonowała go muzyka klasyczna i teatr, a jego ulubionymi autorami był m. in. Norwid, Baudelaire, Herbert, Hölderlin.
Dwa lata temu Prezydent Francji odznaczył o. Stanisława Opielę Orderem Legii Honorowej. W uzasadnieniu ambasador Pierre Levy napisał: „odznaczenie to wynagradza ojca znakomite zaangażowanie w służbie naszym wartościom europejskim, a szczególnie w pojawieniu się demokracji w Polsce”.
