Autor: Dominik Dubiel SJ

Tym bardziej jednak interesujące, iż Bóg z rozmachem wyrzucany z nowoczesnego świata, po cichu wraca do kultury tylnymi drzwiami ponowoczesności. Już nie jako wielka narracja wpływowego Kościoła, rozumianego jako klerykalna instytucja, ale jako cicha tęsknota wrażliwych serc

Generalnie są dwa rodzej czuwania. Pierwszy rodzaj, to trwanie w napięciu, żeby czegoś nie stracić, żeby ktoś nam czegoś nie zabrał, żeby uniknąć skrzywdzenia lub bycia skrzywdzonym. Jezus zaprasza jednak do czegoś więcej.

Trudny i pokręcony jest mój stosunek do fenomenu Krzysztofa Pendereckiego. Od totalnego niezrozumienia kiedy w dzieciństwie zetknąłem się z jego muzyką, poprzez płynne przejście z fazy buntowniczo-snobistycznego podziwu-bo-wypada, jak się jest muzykiem, do fazy buntowniczo-ignoranckiego przekonania, że to jakieś – przepraszam za ten autocytat z tamtych czasów – „awangardowe gó*no” pisane przez hochsztaplera, po wejście wgłąb i odkrycie świata, jakiego dotąd nie znałem…

Powiem krótko. Piosenka powstała podczas rekolekcji ignacjańskich. Jest więc zapisem specyficznego, jezuickiego spojrzenia na rzeczywistość.

W końcu udało mi się wybrać na „Kler” [UWAGA SPOILERY]

Dopiero kiedy zniknęło wszystko co zasłaniało Hiobowi Pana Boga, zdołał Go dostrzec i mógł powiedzieć: „Dotąd Cię znałem ze słyszenia, teraz ujrzało Cię moje oko”.

Choć jest to nieszczęście nieporównywalne z wielkimi ludzkimi dramatami, to podobnie jak one, nasuwa pytanie: DLACZEGO mi się to przytrafiło? I złość na klimat, na własny organizm, etc., a ostatecznie – na Pana Boga.

Jestem przekonany, że publiczne oburzanie się i załamywanie rąk nad stanem Kościoła oraz dramatyczne rozważania, czy warto jeszcze być w Kościele (nawet jeśli zakończone łaskawą puentą, że jednak się zostanie), nie służy uzdrowieniu.

Czytając na Facebooku komentarze podekscytowanych fanów wiedźmina, mnie samemu serce zabiło nieco mocniej. Nie tylko dlatego, że w liceum zakochałem się w wiedźmińskim uniwersum Andrzeja Sapkowskiego i liczę mocno, że fantastyczna fabuła sagi doczeka się w końcu godnej ekranizacji, ale również z tego powodu, że lektura książek Sapkowskiego doprowadziła do wydarzeń, które zmieniły moje życie.

„Nie może mieć Boga za Ojca, kto nie ma Kościoła za Matkę”, pisał św. Cyprian.