Historia Zuzanny (Dn 13) została dołączona do niektórych greckich przekładów Księgi Daniela ok. 100 roku. Stanowi biblijną wersję motywów baśniowych o pięknej i rycerzu.

Opowieść o Zuzannie zaczyna się faktycznie jak baśń. Młoda Zuzanna wychodzi za mąż. Jest piękna, czysta i w dodatku bogobojna. Rodzice jej byli sprawiedliwi i wychowali swą córkę zgodnie z prawem Mojżesza (Dn 13, 3). Jej mężem jest Joakim, bogaty i szanowany członek wspólnoty przebywającej na uchodźctwie. Zuzanna zamieszkuje w pięknym bogatym domu otoczona kochająca rodziną i przyjaciółmi. Dom Joakima służy również jako siedziba sądu. Niestety, sielanka kończy się, gdy pojawiają się czarne charaktery w postaci pożądliwych starców.

Zuzanna miała zwyczaj codziennej przechadzki w ogrodzie w godzinach południowych. W tym czasie była dyskretnie obserwowana przez dwóch sędziów. Pewnego dnia w czasie upału wyszła, aby się wykąpać. Gdy wysłała służące po wonności i została sama, podglądający ją starcy wykorzystali sytuację i złożyli jej niedwuznaczną propozycję: „Oto drzwi ogrodu są zamknięte i nikt nas nie widzi, my zaś pożądamy ciebie. Toteż zgódź się obcować z nami! W przeciwnym razie zaświadczymy przeciw tobie, że był z tobą młodzieniec i dlatego odesłałaś od siebie dziewczęta” (Dn 13, 20-21).

Zuzanna znajduje się w trudnej sytuacji. Jest samotna, bezsilna, świadoma, że w wypadku sprawy sądowej przegra. Staje więc przed dramatycznym wyborem. Jeśli ulegnie żądaniom starców, złamie Boże przykazanie, narażając się na śmierć (Pwt 22, 22). Jeśli odmówi, zostanie fałszywie oskarżona i również skazana na śmierć. Wybiera drugie rozwiązanie: Wolę niewinna wpaść w wasze ręce, niż zgrzeszyć wobec Pana (Dn 13, 23). Zuzanna nie godzi się być ofiarą żądzy; woła na pomoc służące. W czasie zamieszania starcy opowiadają własną zmyśloną historię; oskarżają ją o zdradę małżeńską. Wobec niesprawiedliwego pozostaje jedynie odwołanie się do Boga: Wiekuisty Boże, który poznajesz to, co jest ukryte, i wiesz wszystko, zanim się stanie. Ty wiesz, że złożyli fałszywe oskarżenie przeciw mnie. Oto umieram, chociaż nie uczyniłam nic z tego, o co mię ci złośliwie obwiniają (Dn 13, 42-43).

Bóg, Obrońca ubogich, wysłuchał głosu Zuzanny. Gdy ją prowadzono na śmierć wzbudził świętego ducha w młodzieńcu imieniem Daniel (por. Dn 13, 44). Daniel, posługując się duchową mądrością, zaproponował oddzielne przesłuchanie starców i wykazał sprzeczność ich zeznań. Zwrócił również uwagę, że ich postawa wobec Zuzanny nie była wyjątkiem; byli sprawcami licznych nadużyć seksualnych i wykorzystywania niewinnych: Tak postępowaliście z córkami izraelskimi, one zaś bojąc się obcowały z wami. Córka judzka jednak nie zgodziła się na waszą nieprawość (Dn 13, 57). Wobec jawnych dowodów, Zuzanna zostaje zrehabilitowana i uwolniona, natomiast niesprawiedliwi sędziowie skazani na śmierć.

Daniel jest przeciwieństwem starców. Jest młody, uczciwy, prawowierny i religijny. Swoją osobą i postawą stanowi przeciwieństwo starych, skorumpowanych, zmysłowych i bezbożnych sędziów. Obala tym samym tradycję, która w starcach widziała zawsze dojrzałość i mądrość. Bliższy jest natomiast biblijnemu nurtowi mądrościowemu, według którego kryterium mądrości stanowi życie nieskalane: Starość jest czcigodna nie przez długowieczność i liczbą lat się jej nie mierzy: sędziwością u ludzi jest mądrość, a miarą starości – życie nieskalane (Mdr 4, 8-9).

Historia Zuzanny ukazuje Boga, który jest zawsze wierny. Odpowiada na ludzkie wołania i krzyki bólu i rozpaczy. Nawet w sytuacjach najbardziej beznadziejnych i tragicznych można zdać się na Jego wolę i wierzyć, że zostaniemy wysłuchani. Bóg zawsze ocala tych, którzy pokładają w Nim nadzieję (Dn 13, 60).

Pytania do refleksji:

  • Jakie uroki i atrybuty kobiety cenię sobie najbardziej?
  • Czy nie ulegam iluzji stworzenia raju i sielanki na ziemi?
  • Jakie żądze i namiętności dominują w moim życiu?
  • Jakie są konsekwencje moich namiętności?
  • Jak zachowuję się w sytuacjach dwuznacznych moralnie?
  • Czy doświadczyłem w życiu niesprawiedliwych wyroków?
  • Czy moje osądy są zawsze sprawiedliwe i uczciwe?
  • Czy wierzę i doświadczam, że Bóg jest zawsze wierny?

fot. Pixabay